De Wereldraad van Kerken: eenheid zonder waarheid

Het is alweer een tijdje geleden dat de Wereldraad van Kerken zijn veertigste verjaardag vierde. Dat was, om precies te zijn. 20 en 21 augustus dit jaar in de Oude Kerk van Amsterdam. Toch wil ik in deze opinie nog even de gelegenheid aangrijpen om de Wereldraad voor het voetlicht te halen. Het zal hier en daar wel een beetje droog en moeilijk worden. Ik hoop dat je het stukje toch uitleest. Het is immers belangrijk datje ook van deze zaken op de hoogte bent, ook al staan wij er als G e re fo rm ee rde G e m ee n te n helemaal buiten.

Toen de Wereldraad van Kerken in 1948 werd opgericht, waren er al jaren van voorbereiding aan vooraf gegaan. In 1938 werd de oprichting al goedgekeurd, maar dc Tweede Wereldoorlog gooide roet in het eten, zodat de voorbereidingen nogal vertraagden. Op 23 augustus 1948 was het dan eindelijk zover. In bijzijn van de afgevaardigden van de 147 lidkerken werd dc Wereldraad van Kerken in het Amsterdams Concertgebouw officieel opgericht. Secretaris-generaal werd de Nederlander dr. A.W. Visser 't Hooft.

Aansluitend op de oprichtingsvergadering werd het Eerste Assemblee (algemene vergadering waar alle lidkerken vertegenwoordigd zijn) gehouden. Tijdens die vergadering werd een grondslag opgesteld waarin alle leden zich konden vinden. Deze luidde: „De Wereldraad van Kerken is een gemeenschap van kerken die onze Heer Jezus Christus erkennen als God en Heiland".

Tegelijk werd ook het doel van de Wereldraad onder woorden gebracht. De belangrijkste zin uit die verklaring was: „Het is het ernstig verlangen van de Wereldraad van Kerken dat de kerken nauwer aan God verbonden worden en daardoor ook nauwer aan elkaar". Al met al stond bij de oprichting van de Wereldraad de eenheid van de christelijke kerken centraal. Die eenheid wordt ook wel oecumene genoemd. Later (rond 1968) breidt de Wereldraad dit eenheidsstreven uit naar andere religies en tenslotte naar heel de wereld.

Na het Eerste Assemblee heeft de Wereldraad van Kerken tot nu toe nog vijf assemblees gehouden. Op deze vergaderingen, die eens in de zeven jaar worden gehouden, komen vertegenwoordigers van alle lidkerken bij elkaar. Zij bespreken het beleid, bepalen standpunten en vieren de „gemeenschap" in een eredienst. Het beleid dat tijdens het assemblee wordt besproken, wordt verder uitgewerkt door het Centrale Comité dat eens per jaar vergadert. Het Uitvoerend Comité voert het beleid tenslotte uit. Daarbij maakt zij gebruik van de 300 mensen van de uitvoerende staf die in het Oecumenisch Centrum in Genève werken. Deze staf is onderverdeeld in allerlei afdelingen, zoals de Commissie voor Wereldzending en Evangelisatie, Kerk en Samenleving en de Christelijke Medische Commissie.

Eenheid centraal

Zoals ik net al zei, staat bij de Wereldraad de eenheid van de kerken centraal. Het is een roeping om te streven naar eenwording, stellen zij. Nu is dat op zich niet onbijbels. Integendeel, in

Johannes 17 vers 21 tot en met 23 bidt de Hcere Jezus dat alle christenen één mogen zijn „opdat de wereld gelove dat Gij Mij gezonden hebt". Er gaat een getuigenis vanuit als alle ware christenen één zijn. Daarom is het onze plicht daarnaar te streven. Wat dat betreft schieten we binnen de gereformeerde gezindte heel wat tekort.

De eenheid mag echter nooit ten koste gaan van de waarheid. Eenheid en waarheid horen bij elkaar. De Wereldraad van Kerken heeft de eenheid echter voorop gezet. Om zoveel mogelijk kerken bij het eenheidsstreven te betrekken, kozen ze voor een ruime grondslag. Mede daardoor werden na 1948 nog eens zoveel kerken lid van de raad. Zij vieren nu iedere zeven jaar een oecumenische eredienst, waarin zij naar hun zeggen „de gemeenschap" ervaren. Daarbij zitten vertegenwoordigers van verschillende kerken met heel verschillende belijdenissen naast elkaar.

Waarheid zoek

Uit de geschiedenis van de Wereldraad blijkt echter dat de waarheid steeds meer zoek raakte. De ruime grondslag bracht niet alleen veel kerken bijelkaar, maar gaf ook de ruimte aan allerlei wind van leer. Overigens werd de grondslag in 1961 enigszins gewijzigd en uitgebreid. Sindsdien luidt hij: „De Wereldraad van Kerken is een gemeenschap van Kerken die de Heer Jezus Christus belijden als God en Heiland overeenkomstig de Schrift en daarom trachten samen hun gemeenschappelijke opdracht te vervullen tot eer van de ene God. Vader, Zoon en Heilige Geest". In deze grondslag wordt de Schrift wel genoemd, maar er wordt niets gezegd over haar gezag. Er I deden dan ook al snel sc h ri ft kri tisch e ged ach te n hun intrede in de Wereldraad. Op de conferentie in Leuven (1971) werd duidelijk gezegd dat de Bijbel geen gezag heeft maar dat je dat moet ervaren. Ook het zinsgedeelte die de Heer Jezus Christus belijden als God en Heiland" geeft ruimte aan dwalingen. Er wordt immers niet gesproken over de enige God en Heiland zoals we dat in Handelingen 4 vers 12 lezen. Geen wonder dat men binnen de Wereldraad steeds minder kritisch staat tegenover andere religies.

Tijdens het assemblee van Nairobi (1976) werd onder andere gediskussieerd over de vraag of Jezus Christus ook werkzaam is onder mensen van andere geloven. Sommigen meenden van wel. De voorzitter van het Centrale Comité vond het zelfs nodig op te roepen tot „grotere inspanningen om te ontdekken dat Christus ook werkzaam is in andere religies".

Uit zulke uitspraken blijkt duidelijk hoever de Wereldraad is. De kern van het christelijk geloof, dat Christus de enige weg tot zaligheid is, is uit het oog verloren. De raad wil openstaan voor andere religies. Hij streeft ernaar dat mensen van verschillende religies naar elkaar luisteren en tot elkaar komen. Mensen moeten zich met mensen verzoenen, inplaats van met God. De Wereldraad wil eenheid, maar dan een eenheid zonder waarheid, zonder God.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen