BRIEVEN AAN OUDERS (12)

Vader Jakob heeft rijk mogen delen in de kinderzegen. Van zijn God ontving hij 12 zonen en 1 dochter. Doch ook hij was in zijn vaderschap lang niet volmaakt.

In ons leven wisselen voorspoed en tegenspoed elkaar af. We weten het: in tegenspoed bidden en in voorspoed danken. Wat is het moeilijkst van die twee? Dat is het laatste. Kijkt u maar naar Jakob. In de Pniëlsnacht gehangen aan de hals van die Man Die met hem worstelde. “Ik laat u niet los tenzij Gij mij zegent”; en “Gij hebt u vorstelijk gedragen”. De zon ging Jakob op toen hij uit Pniël ging en Kanaän inging. Natuur en genade stemden overeen.

Wie had nu kunnen denken dat de beweldadigde Jakob naar Sichem zou gaan? We zouden gedacht hebben dat hij terstond zou gegaan zijn naar Bethel. Om daar een altaar op te richten. Om daar met zijn twee vrouwen en zijn kinderen dankdienst te houden. Bethel - gewis een huis Gods, de belovende God. Hoe heeft de Heere Zijn belofte waargemaakt! Echter Jakob gaat niet naar Bethel. Och - het is te begrijpen. Zolang op reis geweest, met al de ongemakken daarvan. Sichem een stad, straten, huizen, winkels. Met alles wat het leven veraangenaamt.

Niet lang daarna moet Jakob vluchten, vluchten ter wille van zijn leven. Eens was het voor Ezau, nu voor de Sichemieten.

U weet wat er gebeurd is. Daar is Dina, Jakobs dochter, o dat lieve kind. Vader Jakob, waarom hebt u toch niet naar de wil van de Heere gevraagd, waarom hebt u toch de tent bij Sichem opgeslagen, waarom hebt u uw dochter niet gewaarschuwd voor de gevaren die haar omringden, waarom hebt u uw dochter zo argeloos die heidense stad laten ingaan? Neen - Dina is niet te verontschuldigen. Zij heeft niet eerst de knieën gebogen om de Heere te vragen of ze Sichem mocht ingaan. Ook haar broers zijn niet te verontschuldigen voor het gruwelijke misbruik van het sacrament van de besnijdenis en voor het vreselijke bloedbad dat zij in Sichem aanrichtten.

De oorzaak lag bij vader Jakob. ’t Zou zo vanzelfsprekend geweest zijn als hij terstond met zijn gezin naar Bethel was gegaan.

De Heere zal Jakob op zijn plaats brengen: in Bethel. Want de Heere ijvert voor Zijn eer. Maar dat geschiedt in een verschrikkelijke weg. Jakob vluchteling om zijns levens wil; Dina haar eer kwijt, haar jonge leven verwoest, en haar broers gemene moordenaars.

O vaders en moeders, doe toch niets buiten de Heere om. ’t Is zo erg als uw lieve kinderen daarvan de dupe worden.

Kent u de zegeningen die de Heere u gaf; en al die zegeningen, klein en groot, heeft Christus verworven! Rechtens komt ons niets meer toe. Jezus Christus heeft de zegeningen verworven. Al die zegeningen zijn dus enkel genade.

Met die zegeningen gaan we toch niet van de Heere af?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen