Voor onze militairen

Zij zijn het mijne lezers en lezeressen, die den meesten steun noodig hebben. Zij toch zijn verstoken van allen, die hun lief en dierbaar zijn. Ze missen hun ouders, broers, zusters, vrouw, kinderen en verloofden.

Weet ge wat dat zeggen wil, alleen te moeten zwerven. Dit moet je zelf eerst mee maken, ja meer, dit moet je doorleven, om daar werkelijk de innerlijke diepte van te voelen. Ze zijn vreemdelingen in een ver gelegen land. Nu is er aan het vreemdelingschap een groot voorrecht verbonden. Welk zult ge zeggen! Wel lees dan Gods Woord. God ontfermt zich over een vreemdeling; daarom gaf Hij ook zoovele wetten om den vreemdeling te beschermen. Hij wil hebben dat we voor hem zorgen. In Exodus 23: 9 zegt God: Gij kent het gemoed des vreemdelings, gij zult hem niet onderdrukken, dewijl gij vreemdelingen geweest zijt in Egypteland; doet ze geen kwaad; leest uwen akker niet te veel af; is er nog wat op, het zal voor den vreemdeling zijn.

Is dat geen voorrecht, als God zich nog over ons wil ontfermen. Dat hebben wij, noch de vreemdeling verdiend. Toch wil God, dat we hierop zullen letten en naar die Wet den vreemdeling zullen behandelen.

Dat ik dan ook in dit nummer een speciaal artikeltje schrijf voor onze jongens in Indië, zal niemand me kwalijk kunnen nemen.

Reeds enkele brieven heb ik uit Indië ontvangen. Weet u wat de grondtoon van deze brieven is. Het zich eenzaam voelen. Het verlangen naar het Vaderland, het uitzien naar berichten van vrienden, kennissen, ouders en verdere familie. Ik kan me zoo goed voorstellen wat het is. Zagen we in ons vorig artikel dat wij niet beter, maar wel anders dan andere menschen zijn, dan brengt dat vele consequenties met zich mee. Men kan zich niet zoo gemakkelijk voegen bij hen die volop de wereld dienen, evenmin kan men zich scharen bij het juichend Christendom van onze dagen. Ik zou al mijn jongens wel willen toeroepen: „Mijdt hen zooveel als het kan"! Zoowel het een als het ander kan ons niet bevredigen. Neen jongens, dan maar liever geleefd als een eenling in de massa, maar doet toch nooit iets tegen je consciëntie. O, wat zou je daar een berouw van hebben. Ik weet bij ervaring, hoe moeilijk het is, te leven in de massa. Maar ik weet ook, wat het zeggen wil: de voetsporen van je vader of moeder niet te hebben verlaten." Bemoei je toch niet te veel met de massa, jongens! Je gaat onherroepelijk in de massa ten onder. Laten ze maar schelden van die „fijnen". Och, dat kan ons niet deren, al is het niet altijd even gemakkelijk. Bedenk jongens, dat God je ook in Indië gadeslaat. Heb je er wel eens over nagedacht dat God niet verder van je af is dan in Holland. Weet je hoe kort of God bij elk mensch is, waar hij zich ook bevindt? Weet je het niet? Luister dan: De afstand van God tot een mensch is één waarachtige zucht.

Dat is dus niet zoo ver!

Hoe is het met jullie in Indië? Kom, schrijf me eens. Ik heb bericht gekregen dat er al verscheidene van onze jongens in Indië zitten.

Heb je al eens een waren bidder ontmoet in Indië? Of ben je er zelf een? God geve dat het zoo is. Het zou een eeuwig wonder zijn.

Veronderstel eens jongens, dat de Heere je daar in Indië eens zoo'n oprechten bidder maakte, o, wat zou dat zijn als je dan in Holland terug mag komen. Me dunkt dan zou er nog menige traan van blijdschap geschreid worden.

Misschien is er wel een van onze jongens, die dit leest, die een godzaligen vader of moeder in Holland heeft achtergelaten. Bedenk m'n jongen, wat een gebeden en tranen voor je gestort zijn. De Heere beware je voor de zonde en Hij geve je maar veel onrust in je gemoed. Van nature leven we zoo rustig. Dan lijkt het, als of we hier eeuwig blijven wonen. Zoek elkander op en houdt contact met elkaar. Hieronder heb ik een adres geschreven. Schrijf hem eens. Twee zijn beter dan een, want als de een valt, kan de ander hem soms oprichten. Wees elkaar tot steun. Ik weet dat je soms moeilijke momenten hebt, maar zoek elkaar dan op.

Tot mijn lezerskring nog een woord. Is er een zoon, een broer, een vader of een verloofde van u in Indië? Kerkeraad of Gemeentelid of wie ge ook zijt, daar is een lid van ons, ja meer leden van ons zijn in Indië. Hebben wij daar geen groote verplichtingen aan? Of raakt het ons niet, omdat er geen familielid van ons bij is? Dacht ge dat? Dan hebt ge het schromelijk mis. Wanneer wij lid, hetzij dooplid dan wel belijdend lid van een Geref. Gemeente zijn, dan vormen wij samen, wij met z'n allen het lichaam van die Geref. Gemeente. Wanneer nu één lid lijdt, dan lijden alle leden. Zoo moet het zijn en als het zoo niet is, dan zijn we geen gezonde leden.

Het wordt meer dan tijd, dat wij samen ontwaken voor de belangen van de jeugd. Wat een lauwheid is er in onze gelederen. Hoe beschaamd moeten we dikwijls staan, als we om ons heen kijken. Kan dit nu beslist niet anders? Laten we toch onder biddend opzien tot Hem, de hand aan den ploeg slaan. Laten we nu eens niet langer redeneeren maar laten we samen eens een daad doen.

Welke? Och, nog maar een heel kleintje vraag ik van u. Maar dan ook direct. Geen uur meer uitstellen, niet zeggen, ik zal het vanavond doen, neen lezer en lezeres, direct dat is het wachtwoord.

Luister. In de brieven die ik ontving uit Indië, vragen onze jongens om goede lectuur. Welnu, kijk eens rond en zie dan eens of er hier of daar niet een goed boek te vinden is wat u voor onze jongens kunt missen. Misschien hebt ge een of andere preek of schrijver wel dubbel, zoo niet, dan kunt ge hem hier in Holland nog wel weer aanschaffen. Ik doe dus een beroep op uw milddadigheid. Stuur zooveel lectuur — mits goede — als ge wilt. Ik beloof u, ik zal voor spoedige doorzending zorg dragen. De Heere heeft een blijmoedigen gever lief, en wie weet, het kan voor die of geene nog een middel zijn. Kom lezers en lezeressen, laat Krijgsman met z'n jongens niet in den steek. Ik wacht af!!!

Tenslotte: het adres in Indië voor onze Indische militairen luidt:

Sergt. C. H. DIEPEVEEN, 3-111-5 R.I. No. 144224. Veldpostkantoor

BATAVIA.

Schrijf hem eens.

D.V. een volgenden keer weer iets voor alle militairen.

Met vr. groeten,

KRIJGSMAN.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen