COLUMN: ANTWOORD OP ZINGEVINGSVRAGEN

De moderne media, heel in het bijzonder het medium televisie, zijn in onze samenleving onmisbaar, maar tegelijk genadeloos. Zij beheersen niet alleen een groot stuk van ons leven in tijd, zij beïnvloeden dat leven ook, soms in goede zin, dikwijls negatief. Vanuit de christelijke optiek is daarover al heel wat geschreven. Daarover gaat het hier nu niet. Binnen christelijke kring kennen we een heleboel boeken en artikelen die tot een bedachtzaam gebruik van met name de televisie manen of zelfs op algehele onthouding van dit medium aandringen. Het geloof en de dagelijkse omgang met God in gebed en bezinning op wat de bijbel ons te zeggen heeft, kunnen onder druk komen staan als de televisie in ons persoonlijk en in ons gezinsleven vrij spel heeft.

Met het woord genadeloos wordt in deze column bedoeld dat wij een tijd beleven waarin door de media, zonder enige terughoudendheid, alles in de publiciteit wordt gebracht, niets en niemand ontziende, dikwijls zonder zich voldoende rekenschap te geven van de vraag wat de draagwijdte is van wat men in woord en beeld aan de kijker en luisteraar voorzet. Wie voorlicht ontkomt daar natuurlijk niet helemaal aan. Feiten zijn hard en beelden daarvan niet te verzachten. Maar toch… Soms moet het toch ook aan voorlichters duidelijk zijn wat de impact van beelden op het denken en handelen van mensen moet zijn.

Oorlog

Oorlogen, ver weg en op dit moment redelijk dichtbij, kunnen we, gezeten in onze geriefelijke stoel, van heel dichtbij meemaken. We zien de bommen geladen worden, de vliegtuigen starten, de doelen in beeld gebracht en de computergestuurde projectielen vallen. Ik voelde iets van walging toen na de eerste aanvalsgolven van NA VO-vliegtuigen op doelen in Joegoslavië eenen andermaal een hoge luchtmachtofficier op het scherm verscheen om het volk te vertellen niet welke inzet en perfectie ook Nederlcmdse piloten aan de acties deelnemen. Dat gebeurde op zakelijke toon, zonder enig teken van emotie rond de gedachte aan wat elk bombardement aan bloed, zweet en tranen teweegbrengt. De precisie mag groot zijn, zonder burgerslachtoffers verloopt ook deze oorlog niet. De gedetailleerde, zakelijke, qua toonzetting soms bijna triomfantelijke uitleg, stond voor mij op gespannen voet met het gevoel van menselijkheid waaraan onze samenleving steeds armer wordt. En hoe loopt het af? Deze en andere oorlogbeelden werden en worden niet alleen bekeken door ouderen, maar ook door kinderen. Het zou interessant zijn van psychologen te horen of te lezen welke implicaties de beelden van “de oorlog tussen de terrassen”, zoals iemand de nu aan de gang zijnde oorlog in Joegoslavië noemde, met name bij kinderen zouden kunnen hebben. Maar het geldt ook ouderen. Steeds meer mensen komen onder druk te staan van de vraag of deze wereld niet bezig is één groot gekkenhuis te worden, waarin nauwelijks nog een plek om tot je zelf te komen te vinden is. De kerken allereerst, maar ook de media, als deze althans nog van een zeker levensbeschouwelijk standpunt uitgaan, mogen kijkers, luisteraars en lezers niet vergeten als het in de hectische wereld van vandaag op hun zinsgevingsvragen aankomt. Veel mensen lopen daar onbeantwoord mee rond. Welke antwoorden geeft de kerk daarop?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen