Onder ons

Beste mensen.
Nadat ik vorige keer meldde dat er geen negatieve reacties op het huishouden waren geschreven, ontving ik nog twee brieven. Negatief wil ik ze niet noemen, wel anders getoonzet. Minder "juichend". Een van de brieven kunt u deze keer lezen. Wie op deze of de vorige brieven wil reageren, mag dat natuurlijk altijd doen. Ook voor zomaar een briefje, dat niets met een stukje op deze pagina heeft te maken (misschien over de vakantiebelevenissen?), staat de brievenbus open. Overigens, ik schrijf het nog maar een keer, wat bestemd is voor bijvoorbeeld het Ziekenhoekje of Vraag & Aanbod, moet u naar de redactie van Terdege sturen (adres: zie colofon). De rubriek wordt ditmaal opgevrolijkt door twee zeer jeugdige automobilisten. Allebei verrassen ze hun grootouders met hun portret in Terdege.
Groetjes!

"Het huishouden, mijn liefste taak"
Ik ben moeder van drie kinderen, 6, 4 en 2 jaar. Met de verzorging van de kinderen, naar school halen/brengen, boodschappen, de was, koken en alles wat bij de huishouding komt kijken, kan ik m'n dagen goed vullen. Voor minder leuke klussen heb ik wel eens een duwtje (van mezelf) nodig. Na bijv. de badkamer zemen 'beloon' ik mezelf op even iets leuks. Even borduren, even naaien, kwartiertje met bloemen of planten rommelen. Tijd voor mezelf is overdag een luxe. Huishoudelijk werk is geen hobby van me. Eigen baas zijn betekent nog niet doen en laten wat je wilt, want veel dagelijks werk moet gewoon gebeuren. Soms, als ik terugkom van de kinderen naar school brengen en ik zie de ontbijtkruimels op de parketvloer, de afwas, het boodschappenbriefje, en de jongste pakt aan z'n luier met "bah", dan ben ik wel eens heel even stiekem een klein beetje jaloers op moeders die 'n dag of meer werken. Maar na het wegwerken van die dagelijkse-sleurkarweitjes is dit gevoel gelukkig weer snel verdwenen, want diep in m'n hart wil ik toch eigenlijk geen baan buitenshuis. Ik kan genieten van een opgeruimde kast, maar baal er soms van om eraan te beginnen. De tijd vliegt. Weer naar school om de kinderen. Eentje voorop, een achterop, een ernaast op z'n eigen fietsje. Zegt m'n dochtertje laatst op de terugweg in een kletterbui: „Mam, ik mocht een versje opgeven van de juf. Ik heb gezegd: God heb ik lief" Thuis zegt m'n zoontje: „Mam, ik mocht een versje zeggen om te zingen. Ik zei: God heb ik lief" Tóch een zonnestraaltje in zo'n bui."
A.K., Krimpen aan den IJssel

Cyclamen
Aanvulling van mevrouw Van Vulpen op haar tip om cyclamen kokend water te geven: het water moet op het schoteltje gegoten worden.

Beste Terdegelezers, hier ben ik dan met mijn mooie vestje an. Het is door mijn oma gebreid, dat was soms een hele strijd, want papa en mama kwamen nogal eens aan en dan was de verrassing van de baan. Dank je wel, oma Morren, ik zal niet op je knorren, want met dit vestje voor de kou houd ik heel veel van jou.
Corné Morren, Werkerom

Lieve (o)pa en (o)ma, wat jullie voor ons doen is onbetaalbaar. Daarom willen we jullie bedanken voor alles wat jullie voor ons doen.
Veel liefs van Bert, Madelinde en Maurice.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen