Vergeef ons onze schulden

Als het in deze bede gaat over onze geestelijke nooddruft, staat dat ten nauwste in verband met de vorige bede waarin het gaat over onze lichamelijke nooddruft

De schakel tussen die beide beden wordt gevormd door het lidwoord en: Onze Vader die in de hemelen zijt, geef ons heden ons dagelijks brood en vergeef ons onze schulden gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren.

De Heere onderhoudt het lichamelijke leven van Zijn kinderen, opdat ze zouden verstaan hier op aarde te leven in Gods gunst en tot Gods eer.

De grote dwarsligger: de zonde

De zonde is het die telkens scheiding maakt tussen God en de mens. Gods Woord zegt „Uw ongerechtigheden maken een scheiding tussen ulieden en tussen uw God".

Vandaar dat Christus Zijn kerk beveelt te bidden in de weg van heiligmaking: „Onze Vader vergeef ons onze schulden". Dit korte, maar kernachtige gebed raakt het geheim van de enige troost beide in leven en sterven. Bedenk dat deze bede behoort tot het stuk van de dankbaarheid in het leven van de gemeente Gods. In de Catechismus volgt deze bede op de belijdenis in zondag 21: „Ik geloof de vergeving der zonden".

En die dat belijden, moeten toch wel vergevorderde, zeer begenadigde, hoog bekeerde mensen zijn? Vergis je niet, want weet je wat het geheim van het genadeleven is? Des te meer weldaden de Heere aan Zijn kinderen schenkt des te kleiner ze worden.

Abraham zegt „Ik ben stof en as" en Paulus: „Ik ellendig mens".

Worstelen over je zondeschuld

De Heidelberger Catechismus zegt het zo treffend: „Wil ons arme zondaren (eigenlijk allerellendigsten) al onze misdaden en ook de boosheid die ons altijd aanhangt om het bloed van Christus wil niet toerekenen".

Kijk, dat is nou een vrucht van genadeleven, dat komt uit de armoe, uit de diepte, op. Dit is om jaloers op te zijn, of ben je er niet jaloers op? Die het in de nood van het leven werkelijk om God te doen is, die worstelen in het verborgene over hun zondeschuld, die zijn jaloers op het geluk van Gods kinderen.

Kom, ben jij zo'n jongen of meisje die met het hart hunkert en vol is van een zeker heimwee als je met de gemeente zingt „Welzalig hij wiens zonden zijn vergeven, die van de straf voor eeuwig is ontheven". Blijf dan maar bedelen om het reinigende bloed van de Heere Jezus Christus. Want alleen het bloed van Gods enig geliefde Zoon reinigt van alle zonden. En alleen voor een arme ellendige, bekommerde en gans schuldige gaat dat bloed waarde verkrijgen.

Schrikkelijk is het als we dat bloed van Christus, door ons te verharden in de zonde en schuld, onrein achten.

We leven in een wereld die bijna bedolven wordt in deze ekonomische krisis en onder een vloedgolf van schuld. Maar geestelijke schuld ? Wat kom je dat toch weinig tegen. Helaas ook onder ons en onze jongeren. O zeker, we weten dat we bekeerd moeten worden en dat we zondaar zijn en datje niet jaloers mag zijn op die halielujah godsdienst van deze tijd. En we gaan trouw naar de kerk en het heeft over het algemeen genomen onze instemming. Maar schuld?

Gods knechten en de ambtsdragers moeten de Heere nogal eens vragen als ze op

huisbezoek gaan of naar de catechisatie of ze nog eens een arme zondaar en schuldenaar mogen tegenkomen. Hoe we schuldenaar worden? Door de ontdekking van God de Heilige Geest. Door een prediking die niet alleen vertroostend maar ook afsnijdend is, waarin wet en evangelie verkondigd wordt

Geen oppervlakkige godsdienst

Nee..., .daar wil de oppervlakkige godsdienst niets van weten. Ze zeggen: „Wat een nare prediking, 't Gaat maar over een arm zondaarsleven en het noodzakelijk schuld kennen, en het maakt je zo somber en naargeestig. De kerk moet leven uit haar blijdschap en zekerheid! Immers

Christus is toch voor zondaren gestorven! Nou, en als je dat voelt dan hoef je toch alleen maar te geloven. Je moet het aannemen en beginnen met te danken dat je zonde en schuld vergeven is". En zo hebben wij van doen met een godsdienst die alle orden en waarden in het koninkrijk Gods omdraait „We danken u dat Gij ons onze schulden vergeven hebt 'eer ons nu ook onze schuldenaren vergeven".

Zulke godsdienstige mensen twijfelen nooit, vrezen nooit en zondigen nooit Maar daarbij zijn ze antinominiaans, want ze kunnen ondertussen van de huisbioskoop genieten en aan allerlei wereldse vermaken meedoen.

En daarnaast gaan ze aan het Heilig Avondmaal en denken later in de hemel te komen.

Nu moeten we dit allemaal niet te veel buiten ons eigen hart zoeken hoor! Want heimelijk denk je misschien dat het ook allemaal nog wel mee zal vallen. O hoe komt het toch dat we niet in waarheid bidden: „Vergeef ons onze schulden? " Omdat we geen arme zondaar zijn die worstelt zoals de Heidelberger Catechismus zegt met de boosheden en misdaden die ons altijd aanhangen. Van nature koesteren we het liever, dan dat we er tegen strijden. Zo dwaas zijn we nou.

De schuld Uws volks hebt G' uit uw Boek gedaan

M'n geliefde jonge lezer en ouderen, we moeten een arme zondaar worden om te leren bidden: „Vergeef ons onze schulden".

De tollenaar had nog nooit gebeden, totdat God hem zondaar maakte: „O God wees mij, de zondaar, genadig". En Saulus een farizeeër uit de farizeeën en een bidder uit de bidders zouden we zeggen, had nog nooit gebeden, totdat hij door God gearresteerd werd op weg naar Damascus: „Heere wat wilt Gij dat ik doen zal". En voor die door Gods Geest en genade levend gemaakte zondaren heeft Christus de schuld betaald. De kwitantie aanvaard en volkomen afgerekend in de uitroep op Golgotha: „Het is volbracht".

Daar hoeft nou niks meer bij.

En dat heeft Hij nu gedaan. Nee, niet voor vrienden, maar vijanden.

Jacobs zaad, een bedriegers geslacht O, wat zijn ze gelukkig die in de schuldvergiffenis mogen zingen in God verblijd: dat Jacobs zaad opnieuw in vrijheid woont de schuld Uws volks hebt G' uit uw boek gedaan, ook ziet Gij geen van hun zonden aan.

Er is geen zaliger ogenblik in het leven, dan het spreken Gods over mijn leven te mogen ondervinden: Geen zonden meer in Mijn Jacob en geen overtreding meer in Mijn Israël.

Als Zijn ziel zich tot een schuldoffer gesteld zal hebben, zo zal Hij zaad zien. Kom m'n lezer, behoor je al tot dat zaad?

Dit is het vierde artikel van een serie over de beden uit het onze Vader”. De andere artikelen werden geschreven door ds. A. Hofman, ds. j. Driessen en ds. J. J. van Eckeveld.

Vergeef ons onze schulden

Want die weten wat schuld is, maar ook wat vergeving betekent. En dat gaat nooit buiten het recht om. Want het recht stelt schuldig.

We hebben de doodstraf verdiend

Zoals een aardse rechtbank je schuldig verklaart, een vonnis voltrekt en de doodstraf uitspreekt, zo zegt de Heere als de Rechter van hemel en aarde: „Jongenmeisje, man - vrouw, je bent schuldig, je hebt de doodstraf verdiend". En waar dat werkelijkheid wordt, is het kermen: „Vergeef mij mijn schulden".

„Want zo Gij in het recht zou treden en gadeslaan mijn ongerechtigheden, ach dan kan ik niet bestaan".

Christus, het middel der verzoening

En wat een wonder als dat recht van God dan brengt tot het middel der verzoening, vergeving en het eeuwige leven. Namelijk Christus en Zijn offer. Alleen Zijn bloed wast af en reinigt volkomen. Ja zo, als hadden we nooit zonden gekend of gedaan.

O, wat was het een betekenisvol moment in het leven van Bunyan toen hij zijn schuldenlast kwijt mocht aan de voet van het kruis. „Ik bemerkte", zegt hij, „dat het pak van mijn schouders gleed en zolang nederwaarts rolde totdat het aan de mond van het graf kwam; daar viel het in en ik zag het niet meer".

Toen werd Christen zeer vrolijk en verheugd, zeggende met een blijmoedig hart „Hij heeft mij vrede gegeven door Zijn lijden en het leven door Zijn dood". En dat is nu wat ons de Heidelberger Catechismus zegt. Het getuigenis van Gods genade in ons bevinden. Dat is de toepassing van Christus' verdienste door de Heilige Geest

Onze naaste vergeven

En die veel vergeven is, heeft veel lief, zegt Gods Woord.

Vandaar dat het ons ganse voornemenis onze naaste van harte te vergeven. Nu moeten we niet denken dat dit zo gemakkelijk is, als we het uitdrukken.

Want zelfs Petrus wist er moeilijk raad mee. Heere hoe dikwijls zal ik mijn broeder die tegen mij gezondigd heeft vergeven? Zeven maal? Want dat is nogal wat zeven maal! Maar dan zegt die vergevende Borg: „Niet zeven maal, maar zeventig maal zeven maal".

Eigenlijk is het zo dat de Liefde in het vergeven niet telt ja de tel kwijtraakt En die gedrenkt is in de vergevende liefde Gods, die ervaart het als een vreugde te mogen en te kunnen vergeven.

De Heere vergeeft Zijn kinderen uit kracht van Christus' bloed, zonder de keren te tellen, ook al weet Hij vandaag dat ze morgen weer terugkomen om te bedelen: „Vergeef ons onze schulden". Kom, kennen we iets van dat schuilen in Christus wonden, waar de ziel het Woord Gods omhelzen mag.

Kom dan, en laat ons tezamen rechten, zegt de Heere; al waren uw zonden als scharlaken, zij zullen wit worden als sneeuw, al waren zij rood als karmozijn, zij zullen worden als witte wol. Wie zal dan nog beschuldiging inbrengen tegen de uitverkorenen Gods?

Al mijn misdaan en mijn zonden waren zeer groot en zwaar, maar Uw goedheid

niet om doorgronden, vergaf die al voorwaar.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen