Louise ile Coligny

I.

De vierde gemalin van Prins Willem van Oranje werd op 23 september 1555 te Chatillon our Loing in Frankrijk geboren uit het huwelijk van admiraal Gaspard de Coligny, heer van Chatillin en Charlotte de Saval.

Reeds jong kwam zij in aanraking met de leer der Reformaite, want Gaspard cle Coligny was een vrome Hugenoot, die de vrije Leer met zijn gehele hart aanhing. Op jeugdige leeftijd trad zij in het huwelijk met cle knappe edelman Graaf de Téligny. Ook hij was een overtuigd Hugenoot.

Maar donkere wolken van ellende en verdriet zouden hun huwelijksgeluk verwoesten. De Hugenoten in Frankrijk werden niet geduld. De fanatiek Roomse koningin-moeder Catharina de Médicis beinvloedde haar zoon koning Karei IV zodanig, dat het bloed van duizenden Martelaren ook in Frankrijk zou vloeien.

„De verdelging van deze rebellen, Monseigneur zal uw redding wezen. Is het niet rechtvaardig, deze bedorven leden af te snijden van cle gelovigen der Kerk, der Bruid van Christus? Ja, Ja! Medelijden met hen zou wreedheid zijn, wreedheid met hen zal medelijden zijn, " zo sprak Catharina cle Médicis tot haar zoon, die opgezweept door cle woorden van zijn moeder, bevel gaf tot het grote bloedbad (de Bartholomëusnacht) in het jaar 1572.

Ook admiraal de Coligny en de gemaal van Louise zouden hierbij hun leven verliezen, wat uit het volgende blijkt. Het was druk in Parijs.

Vele aanzienlijken waren naar Parijs gekomen om bij het huwelijk van Margaretha van Valois en de Hugenoot Hendrik van Navarre aanwezig te zijn. Ook admiraal de Coligny en cle graaf Téligny waren uitgenodigd en hadden aan deze uitnodiging gehoor gegeven.

Dit huwelijk zou het teken zijn, clat er voortaan vrede (zogenaamd) zou zijn tussen Roomsen en Hugenoten. Doch velen waren ongerust, want zij vertrouwden de sluwe en gewetenloze Catharina niet. Sterker werd clit vermoeden, toen admiraal cle Coligny door een pistoolschot in zijn arm, getroffen wercl. Maar men trachtte alle ongerustheid weg te nemen. Karei IX kwam hem zelfs bezoeken om zijn leedwezen te betuigen.

Zaterdagnacht 24 augustus 1572.

De klok van St. Germain te Parijs luidde.

Dit was het teken voor cle Hertog de Guise om Hotel St. Pierre, waar admiraal de Coligny met zijn schoonzoon verblijf hield, te omsingelen en de beide Hugenoten in koelen bloede te vermoorden. Vreselijk werd het bloedbad. De grachten werden gekleurd van het bloed en cle Seine was tot op grote afstand rood gekleurd.

De Roomse Kerk had haar grote slag geslagen. Toen Philips II van Spanje het hoorde, heeft men hem voor het eerst en het laatst in zijn leven horen lachen.

Zo verloor Louise in een ogenblik haar geliefden en was zij weduwe geworden. Droefheid heerste er te Chatillon, maar ook claar was het niet veilig. Zo spoedig mogelijk verlieten zij hun bezittingen en bereiken voordat cle moord hun woonplaats bereikte, cle stad Genève. Hun bezittingen werden verbeurd verklaard en hun huis wercl verwoest.

Nu waren zij ballingen geworden, alles was hun ontnomen, alleen de herinnering aan de doden bleef voortbestaan. Maar het leven ging voort.

Veel armoede en ellende moest Louise met haar moeder lijden in het vreemde Zwitserland.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen