Wat is echte zondekennis? (1)

Je kunt heel erg te doen hebben met iemand die een heel groot liefdesverdriet heeft. Je kunt zelfs meehuilen, oprecht gemeend, als iemand een dierbare moet verliezen. Dat medelijden doet de ander ook goed. Maar alles wordt heel anders voor je als je zelf het dierbaarste wat je op aarde hebt, moet missen. Houd dit vast. Want zo is het ook met de zaken van het geestelijke leven. Als je geestelijk dood bent, kun je een heleboel dingen weten. Met je verstand. Je kunt ook een heleboel dingen begrijpen. Je kunt soms ook emotioneel zijn. Hoe gevoelig waren de dochters van Jeruzalem, toen zij om de Heere Jezus huilden. Maar... het is niet het echte weten. De natuurlijke mens, hoe godsdienstig hij ook is, begrijpt niet de dingen die van de Geest van God zijn. De werkelijkheid blijkt totaal anders. Pas als je geestelijk gaat leven, krijg je een hart om op te merken en te verstaan. Dan krijg je ogen om te zien en oren om te horen. Dat merk je ook. Je gaat anders luisteren, anders bidden. Je gevoel en je mening veranderen echt. Je voelt dingen die je eerder nooit voelde. Je ziet dingen, geestelijk, die je eerder nooit zag. Tenminste, als die levendmaking op een bewuste leeftijd plaats vindt. Het kan ook zijn dat je van jongsaf aan geestelijk leven kent. Dat is wel het mooiste wat er is.

Een belangrijk en onmisbaar aspect van het geestelijke leven is de kennis van je zonde en ellende. Onze Heidelbergse Catechismus zegt: Dat is het eerste wat je moet weten. Hoe grootje zonde en ellende is. Maar misschien roept dat wel vragen bij je op. Wat is nu echte zondekennis? Wanneer ken ik mijn zonde voldoende? En wat is nu de plaats van de zondekennis in het ware geloof, in het echte geestelijke leven? Daarover zijn de meningen nogal verschillend. Niet weinigen beweren dat zondekennis niet zo belangrijk is. Dat het aankomt op het geloof Anderen zeggen, dat het niet voorop hoeft te gaan. Het geestelijke leven zou dan ook kunnen beginnen met het geloof dat Jezus voor je zonden gestorven is. Later leer je dan je zonden wel kennen. Anderen beweren juist dat er alleen hoop op genade kan zijn, als je je zonde diep en grondig hebt leren kennen. Wel zo diep dat je eigenlijk op het punt staat in de hel neer te storten en verloren te gaan. Dat je volkomen bereid moet zijn je doemvonnis te ondertekenen. Pas als je hel- en doemwaardig geworden bent, kan de Heere Jezus als Verlosser aan je geopenbaard worden. Hoe liggen deze zaken? Ik wil proberen van uit Gods Woord na te denken over de vraag: Wat is nu echte zondekennis? Het luistert hier wel nauw. En als je vragen hebt of houdt laat het me gerust weten.

Laat dit alvast duidelijk zijn. Buiten het geestelijke leven om, kan er nooit sprake zijn van echte zondekennis. De kennis van onze zonde is niet een voorwaarde die voorafgaat aan het geestelijke leven. Maar het is er een onmisbaar en onlosmakelijk onderdeel van. Natuurlijk is er veel zondekennis buiten dit leven om. Maar het is niet het echte. We vinden in de Bijbel vele voorbeelden van mensen die veel zondekennis hadden. Kaïn zei: „Mijn zonde is groter dan dat zij vergeven worde." Judas zei: „Ik heb gezondigd verradend onschuldig bloed." Spurgeon heeft eens één preek gehouden over zeven teksten. Ze luidden allen: „Ik heb gezondigd." Maar wat een verschil wie het zegt en hoe het wordt gezegd.

Laat ook dit duidelijk zijn. Zonder ware kennis van God kan er nooit sprake zijn van ware zondekennis. Alleen de Heilige Geest overtuigt ons van zonde, gerechtigheid en oordeel. Maar daarover D.V. een volgende keer meer.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen