DE DAG HEEREN

De Sabbath waaruit de Zondag is voortgekomen, bestond al in het paradijs. Toen God alles geschapen had heeft Hij op de zevende dag gerust. Dat dit rusten niet gelijk stond met „lekker niets doen" zullen wij allen' wel begrijpen.

Deze rust was de rust der vervulling. Enigermate te vergelijken met de rust van de man die zijn woning gebouwd heeft en na het bouwen met welgevallen rust in zijn gebouw. De eigenlijke rust is dus niet nietsdoen. Ontheven zijn van alle arbeid, loslaten van alle werk, maar zich verlustigen en leven uit iets dat volbracht is.

Als God rust laat Hij Zijn werk niet los, maar dan verblijdt Hij zich over de volvoering van Zijn werk. Nu heeft de Heere de mens naar Zijn Beeld gemaakt. Dat bestaat ook hierin dat hetzelfde levensritme ook moet kloppen' bij de mens. Adam kende ook de rustdag hoewel er bij hem geen sprake was van enige vermoeidheid, dus ook niet van uitrusten en weer op krachten komen.

Ook na de val des mensen heeft de Heere de rustdag gehandhaafd en opgenomen in het Verbond hetwelk Hij met Zijn volk aanging. Zo zelfs dat de Heere de Sabbath een TEKEN noemt tussen Hem en Zijn volk. Ezechiël 20. Toch was ook toen de rust die God bedoelde niet door doen en laten te verdienen.

De Heere zou zelf, al was het langs een omweg, voor die rust zorgen, namelijk in het offer van Zijn Zoon Jezus Christus.

Onder het O.T. was de rustdag de dag van de Schepping, de dag van de Wet. Onder het N.T. is de rustdag de dag van de Verlossing. Onder het O.T. stond alles in het teken van de dienstbaarheid. Er moest eerst gewerkt worden en dan de rust. (Ook al kon de Israëliet zelf die rust niet verdienen).

Onder het N.T. is de rustdag geen teken meer. De rust is aangebracht door het werk van Christus Jezus. Nu mogen allen die Hem oprecht liefhebben die rust binnengaan. Zo is de rustdag een feestdag. Waarin de bevrijde gemeente haar vermaak hebben' mag in hetgeen verricht is door haar Heere en Koning. Nu mag men alle arbeid laten rusten en reeds in beginsel de eeuwige Sabbath aanvangen.

Als wij dit maar goed zien zouden vanzelf veel vragen die ons soms op de lippen branden zoals mag dit en mag dat, zich vanzelf oplossen.

Het gaat ook met de rust op deze dag net als met alle andere elementen in de dienst des Heeren, het is een zaak van het hart, van oprechte liefde tot God. En waar die gezindheid des harten ontbreekt komen wij nooit tot het doel. Maar omgekeerd is het ook waar, waar die hartelijke liefde tot God gewekt is hebben wij geen problemen meer met die dag. Dan verstaan wij dat niet de mens er is om de Sabbath, maar de Sabbath om de mens. Voor de Schriftgeleerden was het onverschillig of die achtendertigjarige kranke uit Bethesda weer gezond rondliep. Als hij maar geen last droeg op de Sabbath. Het ging niet om die man of zijn genezing maar om de Sabbath. Hiertegen verzet Christus zich met alle macht. Het gaat om die rnens. Die moest los gemaakt worden zodat hij God kon loven in de Tempel, desnoods met zijn bed op zijn schouder.

Wij hebben nu op de rustdag inzonderheid stil te staan bij de overwinning van de opgestane Levensvorst die het nieuwe leven uitdeelt en geeft dat wij ons mogen verlustigen in de genade Gods. De Zondag is nu een dag van bij uitstek geestelijke dingen. Wij mogen nu uitstellende onze bezigheden (zo zegt Tertullianus) naar het middelpunt van het leven komen. Men late de beroepsbezigheden rusten om de duivel geen plaats te geven (Tertullianus). Niet het niet werken stond dus centraal maar het feestelijk herdenken van de door Christus aangebrachte rust.

Dit eist inspanning. Wij kunnen geen twee dingen gelijk doen. Daarom rusten van onze dagelijkse arbeid. Inzonderheid samen komen als Gods gemeente. Zo krijgt de kerkdienst weer betekenis. Wij moeten beseffen tot die gemeente geroepen te zijn.

God heeft ons apart gezet in deze wereld. Dat brengt verantwoording mee. Zouden wij desondanks nog onbekeerd zijn, zo heft dat onze verplichting niet op. God roept ons om Zijn lof te vertellen. Zijn Naam aan te roepen. Het gemis aan geestelijk leven ontslaat niemand van de verplichting in de Heere te geloven. Zijn recht te erkennen en Zijn beloften aan te nemen.

Dit eist inspanning schreef ik zoëven. Daarom ons zaterdagavond niet afmatten in de wereld om dan de halve zondag nodig te hebben om bij te komen.

Daarom niet tegen wil en dank anderhalf uur uitzitten in de kerk. Maar bidden om die vreugde waarvan men' reeds onder het O.T. het beginsel bezat. , , Ik ben verblijd wanneer men mij, Godvruchtig opwekt. Zie wij staan gereed om naar Gods huis te gaan." Bestrijdt de duivel die je afleidt van de dienst van God. Denkt bovenal: Wat wil de Heere nu tot mij spreken. Bidt bovenal om de verlichting des Heiligen Geestes. En als je de kerk verlaat moet je niet doen alsof je het nu gehad hebt en overgaan tot dingen van alle dag. Zing eens met elkaar. Bezoek elkaar om zo gezellig bezig te kunnen zijn in de dingen waar wij allen het hoogste belang bij hebben'.

Zoek als jongens en meisjes ook eerlijke ontspanning in het lezen van een goed boek of door wat rustig buiten te zijn indien je daarvoor de gelegenheid hebt. Denk ook eens aan je vrienden en vriendinnen' die ziek zijn of soms geen vader of moeder meer hebben en uitzien naar je komst.

Maak de dag zo dat de hoofdzaak voor ogen staat. In de dienst des Heeren zijn er geen zonden. Alle schepsel Gods is goed met dankzegging genomen zijnde.

Als de Heere nu in Zijn Vaderlijke zorg over onze ziel en ons lichaam deze dag gaf, laat ons die dan ook besteden overeenkomstig Zijn wil.

Ook in de dagen van de reformatie en nadere reformatie is er veel over geschreven-Verder zijn er inalle landen verschillende gewoonten om de rustdag te houden. Maar dit was het algemeen gevoelen van de rechtzinnigen. Het is geen dag die wettisch, (nomistisch) gehouden moet worden. Maar waar de vreugde en rust in Gcd door Christus Jezus centraal moet staan. Al het andere moet daaraan onderworpen zijn. Wij moeten ook elkaar niet oordelen in wat wij goed noemen maar naar de regel der liefde handelen. Tot slot wil ik deze regel nog noemen — ik geloof — van ds. van Reenen: Er zijn mensen die mogen op zondag niet werken en zij moeten naar de kerk. Er zijn ook mensen die behoeven op zondag niet te werken en zij mogen naar de kerk. Ik dacht dat die laatste de gelukkige waren. En jullie?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen