De heilige lijkwade van Turijn

Tot in de 13de eeuw zijn er mededelingen gedaan door pelgrims, die in Jeruzalem lijkwaden zouden hebben gezien met de afbeelding van een gekruisigde. In 1389 werd in Lirey (N.O. Frankrijk) een lijkkleed vereerd, dat een afdruk zou vertonen van het lichaam van de Gekruisigde. Bisschop Pierre d'Arcis van Troyes verbood echter de verering van het kleed, dat door een schilder vervaardigd zou zijn. In het midden van de 15de eeuw kwam dit lijkkleed in bezit van de hertog van Savoye. Het werd aanvankelijk bewaard in de oude hoofdstad Chambéry, maar in 1578 werd het overgebracht naar de kathedraal van Turijn en geplaatst in een kapel van zwart marmer. Inmiddels had de overtuiging veld gewonnen, dat de Turijnse lijkwade een authentieke reliquie was van Jezus. In de afgelopen vier eeuwen hebben tal van pausen, kardinalen en bisschoppen als hun persoonlijke mening verklaard, dat de Heilige Lijkwade van Turijn authentiek is. Er is echter nooit een officiële, bindende uitspraak gedaan dat de reliquie echt is. In 1931 zei Pius XI dat hij, sprekende als wetenschapsmens maar niet als paus, overtuigd was van de authenticiteit van het lijkkleed.

Met onregelmatige tussenpozen wordt de sindone (lijkwade) uit haar zilveren schrijn gehaald en in de St. Jan ter verering uitgesteld: 1868, 1898, 1931, 1978. De jurist Secondo Pia maakte in 1898 voor het eerst fotografische opnamen van de sindone, ook wel suario (zweetdoek) genaamd. Op de negatieven meende Pia, met grote ontroering, het ware gelaat van Jezus Christus te aanschouwen. In 1931 werden er uiteraard technisch betere foto's gemaakt door Giuseppe Enrie, redacteur van een fotografisch vakblad. Biologen en artsen hebben de foto's van het ruim 4 meter lange en ruim 1 meter brede doek grondig bestudeerd. Er is nimmer toestemming verleend om deskundigen, met behulp van carboon 14, de ouderdom te laten bepalen van de lijkwade. De laatste tijd hebben beoefenaren der exacte wetenschappen meer belangstelling gehad voor de sindonologie - het onderzoek naar de echtheid van de reliquie - dan de r.k. geestelijkheid. Er is in deze eeuw veel gepubliceerd door de sindonologen. Wij raadpleegden het grondige werk van W. Buist S.J. (Das Grabtuch von Turin, 1955), dat een pleidooi is voor de authenticiteit. Het vlot geschreven boek van J. Walsh (The Shroud, 1964) laat het oordeel aan de lezers over. Wij citeren deze uitspraak (blz. 29): „Als er voor de Lijkwade van Turijn een rechtstreekse, ononderbroken verbinding met de Calvarieberg bestond, dan zou er nooit enige twijfel hebben bestaan aan de authenticiteit".

In het vierde (1978) eeuwjaar van de translatie (overbrenging) naar Turijn, is het lijkkleed van 27 aug, tot 8 okt. uitgesteld geweest in de St. Janskathedraal. Het aantal pelgrims en toeristen wordt voor die 6 weken op 4 miljoen geschot. Twee uur wachten in de file was normaal (L'Aurore, 22sept.).

Als conclusie geven wij een samenvatting van een artikel van de predikant-professor Paolo Ricca uit Rome, in het weekblad van de Waldenzen „L'Eco delle Valli Valdesi" van 8 september 1978. Onder de titel „De redenen van ons neen tegen de Sindone", wijst prof. Ricca erop, dat de Evangeliën niets meer berichten over het grafdoek van Jezus. Het verzamelen en bewaren van reliquieën is volkomen vreemd aan de mentaliteit van de joden en van de christenen der eerste eeuwen. De verering van de reliquieën is in het kerkelijk leven gekomen onder invloed van het heidendom. Helena, de moeder van Constantijn, die alle reliquieën van Jezus verzamelde, kent het bestaan van de Lijkwade niet. De wetenschap is er nog niet in geslaagd, om een afdoende verklaring te geven van de afdruksels op de Sindone. Misschien, aldus prof. Ricca, is het grafdoek vervaardigd in de 7de eeuw. Een eventuele vervalser kan gebruik gemaakt hebben van het lijk van een gekruisigde. In die periode van verbeten strijd tussen Arabieren en christenen, was de straf voor christenen om als bespotting gekruisigd te worden zoals Jezus. De Lijkwade van Turijn wordt beschouwd als een middel om het geloof te bevorderen maar, zegt prof. Ricca, Jezus keurt het geloof dat zien wil af. Hij vergelijkt de miljoenen pelgrims in Turijn met Thomas. Tot hem zei Jezus Christus: „Zalig zij, die niet gezien hebben en toch geloven". (Joh. 20 : 29). En dan besluit de schrijver: „Alleen een kerk die het besef heeft verloren van de aanwezigheid van de levende Jezus, kan terugkeren naar het graf om er de tekenen te zoeken van een dode Heer".

Als bewijs van de overdreven betekenis die door de vereerders van de Heilige Lijkwade eraan wordt toegekend, zij hier nog vermeld dat men de Sindone wel een „Vijfde Evangelie" heeft genoemd, ,,un quinto evangelo".


Naschrift:
In het creativiteitscentrum „Op Gouden Handen" te 's Heerenberg is van midden december tot begin januari een tentoonstelling gehouden over de „Lijkwade". In „Trouw" van 14 december 1978 schreef J. Leisz er een artikel over, waaraan wij het volgende ontlenen. De conclusie van talloze - niet met name genoemde - wetenschapsmensen is de kans, dat „de man op de lijkwade niet Christus is, maar een andere gekruisigde, een op tweehonderd-envijfentwintig miljard". Over het onderzoek van die wetenschapsmensen, zegt Leisz tenslotte: „Het (zou) bij ons minstens zo overtuigend zijn overgekomen wanneer, bij voorbeeld, vanuit de laboratoria was meegedeeld dat er vijfennegentig percent kans op is, dat de beeltenis van de man op de lijkwade Christus is, in plaats van een op de tweehonderd-en-vijftig miljard dat het om een andere gekruisigde zou gaan". Uit het Franse dagblad „L'Aurore" van 2 november 1978 citeren wij deze zin van de r.k. kroniekschrijver L. Salleron, die overtuigd is van de echtheid van de Lijkwade: „Het spreekt vanzelf, dat de wetenschap niet het onwraakbare bewijs kan leveren, dat het echt Christus was die begraven is in dat lijkkleed".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen