Moeders over mode

Vaak een overhemdje aan

Liseth van Helden (32) uit Dordrecht houdt van felle kleuren. Voor haar drie jongens tussen 3 en 9 jaar koopt of maakt ze dan ook graag overhemden in sprekende tinten. Haar dochter van tien vindt kleur juist niks. „Ze noemt mijn stijl Pippi Langkous.”
Een rok van 60 euro? Nooit! Daarover is Liseth duidelijk. „Dat vind ik het niet waard. Voor dat bedrag doe ik liever wat extra’s op m’n boterham.” Ze is prijsbewust bij het kopen van kinderkleding voor haar vier kids. „Dat komt denk ik ook omdat ik veel zelf maak. Laatst heb ik op de markt een hele rol stof gekocht, 23 meter voor 13 euro. Dan ga je toch voor één rok geen 60 euro betalen?”
Er zit ook een principiële kant aan: Kinderen moeten kunnen spelen, vindt ze. „Dan weet je dat hun kleding vies wordt. Zeker met van die viespeuken als ik heb. Je moet er toch niet aan denken dat je kinderen met een gat in hun broek thuiskomen, als je daar net meer dan vijftig euro voor hebt neergelegd.”
Veel van de broeken voor haar jongens koopt ze bij C&A. „Van die exemplaren met zakken op de zijkant. Meestal koop ik er gelijk een paar in verschillende kleuren.” Ook dragen haar jongens vaak een overhemd, omdat ze dat gewoon netjes vindt staan.
Alleen in de winter trekt ze haar jongens ook een spijkerbroek aan. „Met een maillot eronder blijven ze lekker warm.”
Voor haar dochter slaagt ze nog wel eens voor een jurk of rok bij H&M. Maar liever nog maakt ze de kleren zelf. „Ik naai nog net geen ondergoed, maar voor de rest lukt het me wel. Haar kledingstijl omschrijft ze als Farbenmix; zoals de naam al zegt: een kleurig geheel. Ze kiest daar ook voor omdat het haar kinderen fl atteert. „Ze zijn allemaal blond; heldere kleuren halen op.”
Voor een overhemd dat ze voor een van haar zonen maakt, gebruikt ze gerust vier verschillende stoffen. „Ze mogen dan zelf kiezen wat ze mooi vinden.” Haar dochter noemt de kleren die haar moeder mooi vindt de stijl van Pippi Langkous. Zij draagt zelf liever een wit shirt, met een spijkerrok. Liseth: „Zij is altijd zeer uitgesproken geweest over wat ze wel of niet wilde dragen. Daar probeer ik rekening mee te houden. Juist ook omdat ik daarover als kind bijna geen mening mocht hebben.”

Nette broek voor de zondag

Hanneke van der Net (45) is dol op de uitverkoop. „Vijftig procent is voor mij nog niet genoeg.” Is er een leuke aanbieding, dan koopt ze gerust ruim in voor haar zeven kinderen.
„Ik heb nu al schoenen liggen, maat 33, voor onze zoon van zeven.”
Hanneke zou dagen zoet kunnen zijn met de inkoop van alle kinderkleding voor haar zes dochters en een zoon. Dat is ze niet. „Het grootste deel koop ik in een tweedehands winkeltje in Barendrecht. Daar breng ik vaak ook weer een heleboel, soms verdien ik er wel 400 à 500 euro per seizoen.”
De oudste drie meiden schelen steeds slechts anderhalf jaar met elkaar. „Dat was mooi, want de kleren gingen van de ene kast zo de andere in.”
Tussen de andere kinderen zit meer tijd. „Dus nu heb ik een ander systeem. Past iets niet meer, dan breng ik het weg. En koop ik voor het geld dat ik voor de kleding terugkrijg weer nieuwe kleding, in de goede maat.”
Kleding die kapot, vuil of gewoon te oud is, neemt ze steevast mee op zomervakantie. „Na drie weken Zeeland gaat het zo de prullenbak in. Dat scheelt me een aardige dot was.”
Hanneke weet inmiddels wat elk van haar kinderen goed staat. „Dat verschilt per kind. De een is bijvoorbeeld slanker dan de ander. Daar houd je met het kopen rekening mee.” Ook probeert ze rekening te houden met de lievelingskleuren van haar kinderen. „Die van 13 houdt van felle kleuren; onze oudste dochter is gek op groen.”
Haar stijl omschrijft ze als “nostalgisch”. Een merk als Jil & Sil spreekt haar aan. „Maar voor school koop ik ook gerust bij de Hema of H&M. Vooral broeken voor onze zoon. Die slijten zo hard. Voor de zondag houd ik een nette broek apart.”
De oudste dochters kopen inmiddels ook zelf kleding.
Dat is niet altijd helemaal in de stijl die Hanneke mooi vindt. „Maar ik ben geen moeder die met de centimeter rokjes staat te meten. Een rok op de knie kopen voor een meisje van 13 is sowieso een drama. Daar ben ik van afgestapt. Hoewel ik wel vind dat kleding niet ordinair moet zijn.”

Een rokje van Tommy voor 50 cent
Hanny den Hoed (26) uit Dordrecht weet wat ze mooi vindt voor haar kids. Een eenvoudig wit jurkje en veel kant en linten voor haar dochter (4) en voor haar jongens (3 en 1 jaar) een pofbroek, bretels en een baret. „Maar alleen als ik het voor een schijntje op de kop kan tikken.”
Om over die baret te beginnen. „Ik vind dat echt enig staan. Maar eerlijk is eerlijk: heel praktisch is het niet altijd. Zeker niet in het begin. Toen gooiden ze dat ding nog wel eens uit de bakfiets. Soms moest ik wel twee kilometer terugfietsen om hem ergens vandaan te vissen. Nu gaat dat beter. Ze zijn eraan gewend.”
Hoe ik mijn stijl omschrijf? „Nostalgisch, denk ik. Niet standaard, in ieder geval. Veel merken, zoals Zizibo en Trix en Rees of Kiezeltje, hebben details die ik leuk vind. Maar dat wil niet zeggen dat ik Phébe geen jurkje van de Hema aandoe. Die leuk ik dan het liefst op met een kantje en een petticoat rokje eronder.”
Voor haar jongens houdt ze van schoffi es-kleding. „Van die salopetten, kiels en bretels. De kinderen dragen veel wit. Ik heb hier bijna elke week wel een bleekemmertje met vuil wit wasgoed staan.” Dat soort kleding vind je bij de merken Coco, Schoeffi es of Cloggies. Daarvan koopt ze alleen tweedehands. Of als de kleren erg afgeprijsd zijn. „Ook als we meer te besteden hadden, zou ik dat doen. Tweedehands kopen geeft een kick.”
Hanny heeft een poos gehad dat ze, zoals ze het zelf omschrijft, bijna verslaafd was aan Marktplaats. „Het is goed dat mijn man heeft gezegd dat het te gek werd. Ik vind tweedehands kopen leuk, maar wil er niet in opgaan.”
Ze is nu een beetje van Markplaats afgestapt. „Punt is dat mensen die daar kleren op zetten, zelf ook wel weten wat iets waard is. Op tweedehandsbeurzen kun je vaak voor een schijntje wat op de kop tikken. Zoals een rokje van Tommy Hilfiger voor 50 cent. Ik geef sowieso niet meer dan 10 euro voor een jurkje uit.”
Hanny zou het vervelend vinden als mensen denken dat ze veel geld aan kleding uitgeeft, doordat ze haar kinderen in merkkleding zien lopen. „Dat is gewoon niet zo en dat heb ik er ook niet voor over.”
Ze beseft dat haar jongens waarschijnlijk niet altijd deze kleding willen blijven dragen. „Die bretels zullen ze gauw genoeg afdoen. Daarom geniet ik er nu van. Zolang ze het nog leuk vinden.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen