Mevrouw Meijwaard, „werkende" vrouw:

Moeder thuis
Hoewel mevrouw Meijwaard zelf voor haar ,,werk" vaak weg moet is zij ervan overtuigd dat de taak van de vrouw in de eerste plaats in het gezin ligt. ,, Maar, "zegt ze,,,het huishouden is makkelijker dan vroeger en als de kinderen dan wat groter zijn is er ook tijd om iets anders te doen, ieder op zijn plaats. Ik heb bewondering voor al die vrouwen die altijd klaar staan voor een ander, alles zelf naaien en breien enzovoorts en toch het gezin goed opvangen. Als de kinderen nog thuis zijn is het niet bevorderlijk dat de moeder vaak weg is. Och, voor een keertje kan het wel natuuriijk. Als ik eens weg moest, vroeg ik aan mijn dochters wie er die dag koken wilde en d'r was er altijd wel eentje die dan wilde. Daar worden ze ook een beetje zelfstandig van. Toen één van mijn dochters nog klein was, zei ze altijd: ,,De bondsdag is de naarste dag van het jaar, want dan is mama de hele dag weg!" Ik ben vroeger verpleegster geweest en toen mijn kinderen allemaal op school zaten werd er aan me gevraagd of ik niet weer wilde werken. Maar dat werk gaat in de vakanties en als de kinderen ziek zijn ook door, dus dat heb ik niet gedaan.''

Taak
In 1979 vediet mevrouw Harkema, de toenmalige presidente van de Hervormd-Gereformeerde Vrouwenbond, het bestuur. Mevrouw Meijwaard, die al enkele jaren zitting had in het hoofdbestuur, werd als haar opvolgster gekozen. ,, Ik vond het moeilijk om ja te zeggen, ik dacht dat kan ik nooit. Maar één van onze vrienden zei: ,,Als de Heere je iets opdraagt krijgje er ook de kracht voor'' en dat heb ik wel ervaren. Als presidente heb je een taak naar binnen en naar buiten. Binnen de hele bond moetje proberen naast de leden te staan, niet boven hen uit te torenen. Je moet meeleven, kadervorming geven, de Bijbelstudie op de verenigingen stimuleren. Maar naar buiten toe moetje als presidente vooraan staan.
Een belangrijk onderdeel van het werk is het organiseren van Ontmoetingsdagen voor alle leden. Daar spreekt gewoonlijk altijd een predikant, vorig jaar hadden we voor het eerst ook een arts en een verpleegkundige uitgenodigd. We hadden toen namelijk een ethisch onderwerp, ,,Gij zult niet doden". Dat wordt dan vanuit de Bijbel belicht. Zo proberen we de leden iets mee te geven waar ze in het dagelijks leven steun aan kunnen hebben.
Vorig jaar behandelden we het onderwerp: de plaats van de vrouw in het licht van de Bijbel. Aan de hand daarvan gaan we dit jaar verder met ,,Watis onze plaats in de maatschappij", in verband met de emancipatie. Dat laatste kun je pas bezien als je eerst de plaats van de vrouw in Bijbels licht behandeld hebt. Een andere taak van de presidente is het bijwonen van vergaderingen met alle presidentes van de plaatselijke verenigingen. Dat deden we eerder om de twee jaar, maar we willen het nu ieder jaar gaan doen."

Bijbels
Uw bond besteedt dus steeds meer aandacht aan actuele onderwerpen. Hoe wordt deze tendens door de leden ontvangen? ,,Goed, men is er blij mee. Wij leven nu, in 1984, met alle verwikkelingen van dien. De dingen worden tegenwoordig zo gemakkelijk voorgespiegeld,,,waarom zou je't niet doen?" Wij willen proberen de leden op allerlei vragen een antwoord vanuit de Bijbel te geven, zó dat de leden gefundeerd zijn in het woord van God. Meestal weet men wel van verschillende zaken dat men ze moet afwijzen, maar de bijbelse argumenten daarvoor kent men niet. Om de meningsvorming te bevorderen staan bij de artikelen in,, De Hervormde Vrouw" ook vragen, die bedoeld zijn om op de verenigingen te bespreken. De kinderen komen van school thuis met vragen over zo'n onderwerp, maar de moeders weten er vaak weinig van. Het is zo belangrijk dat ze hun kinderen een Bijbels antwoord kunnen geven."

Getallen
Wat vindt u de belangrijkste reden om lid te worden van een vrouwenvereniging? ,,Velen zien de vrouwenvereniging als een gezelligheidsbijeenkomst, echt iets voorouderen. Ze hebben er [> echter geen erg in dat we juist door de organisatie onze stem naar buiten kunnen uitbrengen en daarbij spelen getallen een grote rol. Dat is nu eenmaal gebleken. We zijn bijvoorbeeld naar de minister geweest om te spreken over het huidige emancipatiebeleid; we konden dat doen namens 17.000 vrouwen. Veel vrouwen kijken alleen naar de plaatselijke vereniging, niet naar het landelijk geheel. Gelukkig hebben we ook heel wat jonge leden. Er zijn verenigingen waar men uitsluitend Bijbelstudie doet, er zijn er ook waar voornamelijk gehandwerkt wordt, maar meestal gaat het samen. De handwerkverenigingen zijn vaak als zendingskrans opgericht. Er wordt daar wel een stukje uit de Bijbel gelezen en iemand verzorgt een inleiding, maar het accent ligt op handwerken. Handwerken geeft ouderen een enorme vulling.

Op de ontmoetingsdagen leren de leden discussiëren, de bond heeft zo een duidelijke functie. De mensen leren iets, dat is zo belangrijk. Het heil in Christus moet doorgegeven worden, dat allereerst, maar ook hoe we moeten staan in deze wereld."

Comité
In het Comité Vrouwenbonden op Gereformeerde Grondslag zijn vertegenwoordigd de Hervormde en de Christelijke Gereformeerde vrouwenbond en die van de Gereformeerde Gemeenten. Dit comité is de laatste tijd wat in het nieuws geweest. Hoe is dat comité ontstaan? ,, Dat comité bestaat al een poosje. In 1975 hebben we met de drie bonden een bijeenkomst gehad tegen het wetsvoorstel abortus provocatus in de Rotterdamse Ahoyhallen. Wij dachten toen dat deze samenwerking een eenmalig iets was, maar het is blijven bestaan. We hebben regelmatig contacten met de SGP, de RPF en het GPV. Het comité is eigenlijk uit de nood geboren. Wij konden via het comité namens zoveel vrouwen spreken. Binnen het comité hebben we een goede samenwerking, het gaat gewoon heel fijn, we zijn blij dat dit mogelijk is. We laten wat voor elkaar en we doen wat voor elkaar.
Vorig jaar stuurde het damesblad Margriet een brochure ,,Trouwen of samenwonen" naar alle gemeentebesturen. Deze brochure werd later als bijlage aan alle Magriet-abonnees gezonden. Wij hebben toen gemeend hierop te moeten reageren omdat de inhoud van de Margriet-brochure haaks staat op de leer van Gods Woord. Deze reactie leidde tot een brochure van onze kant-,,Reactie op de Margriet-brochure''. Er was een grote behoefte aan, de derde druk is al uitverkocht. We zijn dankbaar dat men nu iets in handen heeft om een weerwoord te hebben. We willen de leden toerusten, zodat ze datgene wat ze gehoord hebben ook door kunnen geven aan hun omgeving."

Den Haag
,,Dit voorjaar zijn we drie keer naar Den Haag geweest om de brochure aan te bieden. We hebben een gesprek aangevraagd bij de emancipatieraad, bij staatssecretaris Kappeyne van de Coppello en bij minister Brinkman. De leden van de emancipatieraad verscholen zich erachter dat ze maar een adviesorgaan vormden. Ze vonden dat wij erg extreem dachten, dat was uit de tijd. Nee, dat gesprek liep niet fijn.
Bij de staatssecretaris was dat net zo. Zij distantieerde zich helemaal van onze opvattingen. ,,Ja maar", zeiden we, ,,de overheid is toch Gods dienaresse". Dat zegt ü, zei ze.,, Maar onze Koningin Beatrix regeert toch bij de gratie Gods". Waar staat dat, zei ze gewoon! We vroegen of ze wel rekening wilde houden met onze bezwaren. Nou, zei ze, de meerderheid wil dat niet, er zijn maar drie partijen vertegenwoordigd die er zo overdenken". Mevrouw Meijwaard vindt het heel erg dat men niet meer aanspreekbaar is op zoiets. ,, Het gesprek met minister Brinkman was fijn, hij begreep onze bezwaren goed."

Hebben de bonden nog andere activiteiten in petto? ,,We hebben nu gereageerd bij de Staatscommissie voor euthanasie, maar dat doen we als bonden apart. We vinden dat er uit zo breed mogelijke kring gereageerd moet worden. Euthanasie gaat iedereen aan, jong en oud, man en vrouw. Met abortus en emancipatie heeft ook iedereen te maken, maar dit ligt toch anders". ,, Over het vakantiewerk van de Hervormde vrouwenbond wil ik ook graag nog iets vertellen. Vanaf 1975 worden er vakantieweken door de bond georganiseerd. Het zijn vakantieweken voor lichamelijk gehandicapten. In 1975 begonnen we met één week, dit jaar zijn er al acht. We huren allerlei huizen, er zijn twee bootreizen enzovoorts. Je krijgt er zo'n band door met de gasten - we noemen de mensen nooit gehandicapten, we spreken over gasten - het is net een groot familiegebeuren. Verder zijn er weekends en midweken voor alleenstaanden. Vaak zijn dat oudere mensen, maar er zijn ook jongeren bij. Dat is heel gezellig. Ik werk daar zelf niet aan mee, maar er zijn genoeg anderen voor. Je hoeft ook niet alles te doen, dat kan ook niet. Bovendien moetje ook iets aan een ander kunnen overlaten."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen