Woningruil voor mensen met een handicap

Zwitsers avontuur
„Nederland, 12 juli 1996. Onze autobus is volgepakt. De nodige vakantiebagage, eten en drinken voor onderweg, onze (grote) hond, de elektrische rolstoel van onze jongste zoon (8), de scooter (Booster TC 12) van de oudste zoon (12). Nu wij zelf er nog in: vader en moeder en onze middelste zoon (11). Wij, onze zoons van 8 en 12 en ik zelf (moeder) hebben een spierdystrofie (vorm nog onbekend).

Zuivere lucht
Zwitserland is prachtig! Met mijn instelbare wandelstok (inklapbaar) en hoge klapstoeltje en met veel rustpauzes kom ik ook een aardig eind. Wat een magnifiek uitzicht, we worden er stil van... Het is genieten geblazen. Zuivere lucht inademen (1650 meter hoog) voor lichaam en geest. We hebben ook veel oude steden gezien: Avenches (Romeins), Estravayer Ie Lac (middeleeuws) en het onvergetelijke, boeiende en bruisende Genève. Stad van de kerkhervorming toen, wereldstad nu. Het is een ideale manier van vakantie vieren! Waar kun je vier weken in een aangepaste woning in binnen- of buitenland van je vakantie genieten zonder te betalen? Het ruilgezin gebruikt ons huis voor niets, wij gebruiken hun huis voor niets. We zijn zuinig op eikaars spullen. Zo kun je elkaar helpen. Bovendien staat je huis niet leeg in de vakantieperiode. Je planten en eventuele huisdieren worden verzorgd en je komt na de vakantie in een schoon huis."

Engels avontuur
„Na gezwoeg om de auto gepakt te krijgen, na gezwoeg onderweg in België en na enkele hilariteiten voor de Kanaaltunnel (ik zag de douane over het hoofd) zaten we dan eindelijk in de Kanaaltunnel. Het meest indrukwekkend vond ik dat enerzijds alles normaal leek maar dat het anderzijds onvoorstelbaar was zo diep onder de zee te zitten. Gehandicapte reizigers zitten i.v.m. mogelijke noodsituaties in het voorste compartiment. Dat heeft tot gevolg dat je als eerste in Engeland de trein afrijdt. Dat vond ik minder leuk. Ik had liever achter iemand aan gereden, want de eerste keer links rijden leek me best griezelig

Toegankelijk
De meeste publieke gebouwen in Kendal, de plaats van onze bestemming, waren, evenals de tankstations, toegankelijk voor rolstoelen. Met de speciale Engelse parkeerkaart kun je op veel plaatsen gratis parkeren, ook bij parkeerverboden. Op tunnels en tolwegen krijg je korting; soms zijn ze kosteloos. Schrijnend vond ik dat je bijna geen mensen in rolstoelen zag, om de eenvoudige reden dat je die niet van de Staat krijgt. Je moet alles dus zelf financieren of via een patiëntenorganisatie aanschaffen, die ze ook moet betalen. Ik mopper in Nederland wel eens op die trage ambtenarij, maar met de Engelse situatie voor ogen ben ik toch wel dankbaarder geworden voor alle mogelijkheden die we hier hebben."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen