De opwekking Van Eutychus

(1)

Handelingen 20 : 1-12.

Een heerlijke bevestiging van de boodschap van Paulus

Wat zal het een schok gegeven hebben in de gemeente van Troas, toen daar onder de preek van Paulus zomaar een jongen uit het venster met een doffe smak naar beneden viel. Dood lag hij daar op de grond. We zouden zeggen, dat Paulus nu wel kon stoppen met preken. Maar dat was toch niet het geval! Ook hier bleek opnieuw dat de Vorst van het leven sterker is dan de dood. Christus heeft de dode Eutychus opgewekt. De dood moest voor de Vorst van het leven aan de kant. Paulus kon zijn prediking weer gewoon voortzetten. Deze gebeurtenis rond Eutychus was een heerlijke bevestiging van de waarheid van de boodschap, die Paulus predikte.

Opnieuw op reis

Wonderlijk had de Heere het oproer van Demetrius en de zijnen gestild. Spoedig daarna riep de apostel de gemeente van Efeze samen en sprak tot hen een afscheidswoord. Wat zal er een ontroering door de gemeente zijn gegaan, toen Paulus Efeze verliet. De Heere geeft Zijn knechten een arbeidsveld, maar Hij kan hen ook een nieuw arbeidsveld geven. Maar als Gods knechten heengaan, blijft het Woord. Paulus vertrek uit Efeze was geen vlucht, want hij had al eerder het voornemen om Efeze te verlaten (zie Hand. 19 : 21, 22). De apostel reisde'in noordelijke richting langs Smyrna en Pergamus naar Troas. Vandaar stak hij over om naar Macedonië te reizen. Daar lagen Filippi, Thessalonica en Berea. Daar ontmoette hij weer al de broeders en zusters, die hij vroeger onderwezen had. Lydia de purperverkoopster was er, en de stokbewaarder en vele anderen. Ook Lukas was in die tijd in Filippi en vergezelde Paulus later weer, want hij schrijft vanaf vers 5 weer in de "wijvorm". Verder ontmoette Paulus daar Thimotheüs en Erastus, die hij vanuit Efeze vooruit gezonden had (Hand. 19 : 22). Wat zullen het gezegende dagen voor de apostel zijn geweest en wat zal het weerzien hem goed gedaan hebben. De grootste verrassing was echter, dat hij ergens in Macedonië Titus weer ontmoette, die hij naar Korinthe had gezonden en die zulke goede berichten voor hem had over de gemeente in Korinthe (zie 2 Kor. 7). Vandaar dat Paulus vanuit Macedonië naar Griekenland reisde.

"En als hij die delen doorgereisd, en hen met vele redenen vermaand had, kwam hij in Griekenland" (vers 2). We weten, dat Paulus naar Korinthe is gereisd en daar drie maanden gebleven is (vers 3). Uit de Tweede Brief van Paulus aan Korinthe kunnen we afleiden, dat velen in de gemeente hem met grote liefde hebben ontvangen. De Joden echter spanden hem een strik om hem te vangen en te vermoorden: "En als hij aldaar drie maanden overgebracht had, en hem van de Joden lagen gelegd werden, als hij naar Syrië zoude varen, zo werd hij van zin weder te keren door Macedonië" (vers 3). Paulus besloot dus uit Korinthe te vertrekken. Het was zijn bedoeling terug te keren naar Jeruzalem. Hij was dan ook van plan overzee te gaan en een schip te nemen naar Syrië. Toen hij echter vernam, dat de Joden hem op weg naar de havenplaats van Korinthe, Kenchreën, heimelijk wilden overvallen, veranderde hij van plan en reisde noordwaarts, door Griekenland en Macedonië. Een groot aantal helpers, in vers 4 genoemd, vergezelde de apostel op zijn tocht. Van degenen die daar worden genoemd, vallen vooral op Timotheüs, Aristarchus, die in Efeze naar het theater gesleept werd (zie Hand. 19 : 29), Tychikus en Trofimus, beiden uit Azië, die later veel met Paulus hebben samengewerkt.

"Dezen, vooraf heengegaan zijnde, wachtten ons te Troas. Wij nu scheepten af van Filippi na de dagen der ongehevelde broden, en kwamen in vijf dagen bij hen te Troas, alwaar wij ons zeven dagen onthielden" (vers 6 en 7). Tot Filippi gingen zijn metgezellen dus met Paulus en vandaar reisden zij door naar Troas, terwijl Paulus zelf nog vijf dagen in Filippi achterbleef. Het waren toen juist de dagen der ongehevelde broden, die volgden op het Joodse Paasfeest. Die dagen wilde Paulus blijkbaar in de kring van de gemeente van Filippi vieren. Daarna zette hij, samen met Lukas (denk aan de "wijvorm') zijn reis voort en kwam ook in Troas aan, waar hij zeven dagen bleef Als we dat alles overzien, wat heeft Paulus dan veel gereisd. En dat in die tijd! Alles had hij over voor de zaak van Koning Jezus. Hij lette niet op zijn eigen belang, maar werd gedreven door het belang van het koninkrijk Gods. Wat een voorrecht als er zulke Paulussen zijn!

In Troas

Zo was Paulus dus weer in Troas gekomen. Eens had Paulus daar het gezicht gezien van die Macedonische man. Nu was Paulus gekomen aan het eind van zijn derde zendingsreis en op weg naar Jeruzalem. Op de eerste dag van de week kwam hij samen met de gemeente van Troas. "En op de eerste dag van de week, als de discipelen gekomen waren om brood te breken, handelde Paulus met hen, zullende des anderen daags verreizen" (vers 7). Dus op zondag, de eerste dag van de week, kwam de gemeente van Troas samen. De Griekse vorm, waarin dat samenkomen op de eerste dag wordt meegedeeld, wijst op een gewoonte. De gemeente van Troas was gewoon op de eerste dag samen te komen. We hebben hier een bewijs, dat al onder het Nieuwe Testament de eerste dag van de week de rustdag is geworden. Christus is op de eerste dag van de week uit de doden opgestaan en zo heeft Hij die eerste dag geheiligd. Onder het Oude Testament was de zevende dag de rustdag. Toen leefde de kerk naar de rust toe. Toen moest Christus de rust nog aanbrengen. Onder het Nieuwe Testament is de eerste dag de rustdag. Nu mag de kerk leven vanuit de rust. Nu is het Pasen geweest, nu heeft Christus de rust aangebracht. Steeds weer verscheen Christus dan ook op de eerste dag aan de discipelen, eerst zonder Thomas, later met Thomas. Ook de Heilige Geest is op de eerste dag uitgestort. De verhoogde Christus verscheen aan Johannes op Patmos op de "dag des Heeren", waaronder wij weer de eerste dag mogen verstaan. In 1 Kor. 16 : 2 schrijft de apostel Paulus: "op elke eerste dag der week legge een iegelijk van u iets bij zichzelven weg". Uit alles blijkt, dat de eerste dag onder het Nieuwe Testament al een bijzonder karakter had. Zo was nu ook de gemeente van Troas samengekomen op de eerste dag der week. Het moet ons toch duidelijk zijn, dat onze zondag als rustdag geheel ligt in de lijn van het Nieuwtestamentisch getuigenis. Op de eerste dag van de week mag de gemeente samenkomen om het Woord te horen, de sacramenten te gebruiken, de Naam des Heeren openlijk aan te roepen en de armen christelijke handreiking te doen. Laat ons de onderlinge samenkomsten niet nalaten. Kom op zondag trouw naar de samenkomst van de gemeente. Als u zonder wettige reden thuis blijft, is dat een bewijs, dat de nood van uw ziel niet weegt. Want als uw eeuwigheidsbelangen werkelijk wegen op uw ziel, dan komt u op de rustdag trouw naar de kerk. Dat kan niet anders. Waar geestelijk leven is, daar is immers verlangen naar voedsel. En dat voedsel vindt u in de prediking van het Woord.

(wordt vervolgd)

Zeist,

ds. J.J. van Eckeveld.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen