Dezelfde

De herdenking van het grote mysterie van de „Vleeswording des Woords" is in het midden van 's Heeren gemeente weer herdacht.

Het is het telkens terugkerend Kerstfeit, waar ons de liefde des Vaders wordt getoond, dat Hij alzo lief de wereld had, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk, die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe.

Maar ook de liefde van Christus, dat Hij, Die waarachtig en eeuwig God was en bleef, de menselijke natuur heeft aangenomen, opdat Hij als de Knecht des Vaders het werk, wat Hij in de eeuwigheid op Zich genomen had, in de tijd zou volvoeren. Hij toch kwam in het vlees, om als de tweede Adam te herstellen, wat door de eerste Adam verbroken was. Hoe groot is dat heil, daardoor teweeggebracht.

Lag niet de gehele wereld verdoemelijk voor God en waren niet alle wegen voor Adams nakroost afgesloten om terug te komen in gemeenschap met God? Dat heil is door Jezus Christus voor al Zijn gunstgenoten teweeggebracht.

Hoe nauw verenigde Jezu§ zich met Zijn volk dat Hij vlees van hun vlees en bloed van hun bloed werd, opdat de schuld der uitverkorenen door Hem betaald en het recht ten eeuwigen leven voor hen alleen door Hem verworven zou worden.

Zie toch, dat langs geen andere weg God aan Zijn eer komt en dat langs geen andere weg de uitverkorenen de zaligheid deelachtig worden.

Maar hoe groot is nu de verantwoordelijkheid voor elk, die onder dat Evangelie leeft. Alle voorwendselen zijn weggenomen en de grote vraag moet gesteld worden, in welk een verhouding wij staan tegenover Hem, die in de kribbe te Bethlehem geboren is. Ach, van nature heeft die geboren Koning voor ons geen waarde, geen betekenis, w r ij kunnen leven buiten en zonder Hem. Vreselijk, als dat onze toestand is, om geen acht te geven op die grote zaligheid, die in Jezus Christus geopenbaard is.

De Heere opene er Uwe ogen voor, dat straks alles U ontzinkt en dat er niets overblijft om voor een heilig God te kunnen bestaan.

Want niet met onze Christelijkheid, maar all^pn in en met Christus verenigd door wedergeboorte en geloof kunnen wij Hem in vrede ontmoeten.

En let nu eens op het vlieden van de tijd, van de kostelijke genadetijd.

Want als U dit leest, zal het weer de laatste dag van het jaar zijn of juist geweest zijn.

nucvcicu mocnten wel dit jaar met ons beginnen, maar het niet met ons eindigen. Dit moest ons toch wel zeker aangrijpen en doen buigen voor de hoge God, ja het gebed van Mozes mocht gelegd worden in ons hart: „Leer ons alzo onze dagen tellen, dat wij een wijs hart bekomen."

Zie eens in onze tekst. Daarin wordt van het gisteren gesproken, dat roept het gisteren weer eens levendig voor de aandacht. Daaraan herinnert de ledige stoel van hen, die ook dit jaar ten grave daalden.

Het gisteren van schuld en zonde wordt weer voor ogen gesteld. En waar moet de mens toch heen, als hij niet in vereniging komt met die geboren Zaligmaker, die ook in het gisteren betoond heeft, dat Hij, en Hij alleen het heil voor Zijn volk is?

Wat mag 's Heeren volk daarin toch zijn troost en sterkte vinden, in die Zaligmaker, die ook gisteren dezelfde was. Zijn dierbaar Borgwerk alleen kan ons bedekken voor een heilig en rechtvaardig God.

En dat toch mag 's Heeren volk ervaren ook bij de sluiting des jaars, dat het Kind van Bethlehem hun alleen dierbaar en onmisbaar is geworden.

Daar mogen zij van zingen:

„O dierbaar kind, o stof van vreugd, Geschenk van 't Alvermogen."

Hoe nodig is dat voor jong en oud om die genade te kennen, ja om alles schade en drek te achten, om de uitnemendheid van die kennis te bekomen.

Hoe vol betekenis is 1948 geweest voor onze gemeenten. Bedenk eens, dat een tweetal leraren ons door de dood ontviel, wier namen en werk blijven voortleven in onze gemeenten.

Wat was het sterven van Ds Visser een slag voor gezin en gemeenten, die hij met zoveel ijver en toewijding heeft mogen dienen, vooral ook in de zware oorlogsjaren, waardoor zijn lichaamski'achten gebroken werden. Maar ook onze onvergetelijke Ds Kersten, ook hij werd van ons weggenomen en ook zijn plaats is ledig in huisgezin en gemeenten.

Hoe heeft hij zijn krachten en gaven, die vele waren, mogen besteden in de dienst des Heeren.

En al blijven het alle mensen, bezet met gebreken, wat worden zij gemist, hoewel wij hun de rust niet kunnen misgunnen, die zij ingegaan zijn.

Dan ncjg de laatste slag, het sterven van student van Dijke.

Nimmer trof de gemeente een slag als deze, wanneer we letten op de omstandigheden, die zo tragisch en raadselachtig waren.

Hij toch had gemeend, in de gemeente van Tholen bevestigd te worden, als hun herder en leraar, maar Gods gedachten en wegen waren anders. Inplaats van op de kansel te staan, ligt hij nu in het kille graf des doods. Laat ons zwijgen en Gods wegen aanbidden. De eeuwigheid zal alles oplossen en dan zal het duidelijk zijn, dat alle dingen moesten medewerken ten goede. De Heere ondersteune deze weduwe, die met zo'n groot gezin achterbleef en doe ons onze taak verstaan om haar noden, geestelijk en ook stoffelijk, te dragen. En onder dat alles, wat ook verandert, Jezus Christus is en blijft dezelfde, Hij is de onveranderlijke en dat moge ook bij de intrede van het jaar 1949 onze sterkte zijn. Wat zal het brengen? Wij zien de toekomst donker in.

Maar, wij denken aan jullie, mannen en jongens in Indië! Toen wij op Zondag 18 December vernamen, tot welk een taak jullie werden geroepen, heeft ons dat diep aangegrepen en het was de behoefte van ons hart jullie noden de Heere op te dragen en de gemeente tot gebed op te wekken. Wij gevoelden ons één met jullie allemaal en je kunt er op rekenen, dat wij met U meeleven.

Breng toch jullie noden, ook in de hachelijkste omstandigheden bij Hem, die naar onze tekst Dezelfde en de Onveranderlijke is. Och, dat de Heere de vrede kwam te herstellen en ge allen tot de Uwen in het Vaderland mocht terugkeren.

Houdt moed, jongens, de Heere leeft, Zijn arm alleen kan verlossing brengen. Buig je voor Hem in het stof, open je mond maar wijd, Hij kan het vervullen.

Ook alle lezers en lezeressen bidden wij des Heeren zegen toe voor en in dit Nieuwe jaar.

Dat ook jonge mensen de ernst der tijden mochten gevoelen en breken mochten met de zonde en Hem zoeken, die in Bethlehem werd geboren, Hem zoeken Die gisteren en heden en tot in eeuwigheid dezelfde is. Was dat niet waar, dan was er ook geen troost voor 's Heeren volk.

Is niet Zijn onveranderlijkheid de vastigheid, waarop Uw ziel mag zakken en zinken? Ook voor het komende jaar.

Zij daaraan in ons hart maar veel behoefte, opdat wij met alles wat ons drukt en kwelt bij Hem alleen zouden schuilen.

En wat Asaf zingt in Ps. 73, zij ook Uw Psalm: „Gij zult mij leiden door Uw raad en daarna zult Gij mij in heerlijkheid opnemen.

De vastigheid van dat heil ligt alleen in Hem, die onder alles, wat wisselt en verandert, dezelfde en onveranderlijke blijft. Heeft Hij het alles niet wel gemaakt ?

Welaan, laat er dan iets van dat geloofsvertrouwen geschonken moge worden om met verloochening van eigen zin en wil, Hem te mogen volgen, Die gezegd heeft: „Volgt Mij."

De Heere schenke Zijn zegen ook aan alle medewerkers van ons geliefd blad „Daniël" en stelle deze arbeid •tot een rijke zegen ook in 1949. Dat is onze wens en bede.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen