Wat zullen wij met Jezus doen?

Meditatie

Pilatus zeide tot hen: Wat zal ik dan doen met Jezus, Die genaamd wordt Christus? Matth. 27:22a.

Geliefde lezer, De vraag wat te doen met Jezus, Die genaamd wordt Christus, werd door de rechter Pilatus gesteld. Hij stelde deze vraag vanwege zijn grote verbazing. Hijzelf vond geen schuld in Hem. Terwijl hij op de rechterstoel zat, werd hem de volgende boodschap van zijn vrouw ter waarschuwing gebracht: Heb toch niet te doen met dien Rechtvaardige (Matth. 27 : 19). De waarschuwing: 'Heb toch niet te doen', klonk hem in de oren. Toen Pilatus dan de vraag aan het volk stelde: "Welke van deze twee wilt gij, dat ik u zal loslaten? " antwoordde zij: "Barabbas".

De overpriesters en de ouderlingen wisten de schare te overreden om Barabbas te verkiezen boven Jezus. Verbaasd over hun keuze om de moordenaar Barabbas los te laten, vroeg hij: "Wat zal ik dan doen met Jezus, Die genaamd wordt Christus? " Tevens blijkt uit deze vraagstelling van Pilatus dat hij werkelijk niet wist wat hij met Jezus moest doen!

Deze vraagstelling geldt ook voor elk mens. Zolang een mens in zijn natuurstaat leeft, heeft hij geen behoefte aan Christus, en weet daarom niet wat hij met Hem moet doen. Dit geldt niet alleen de wereldling maar ook degenen die onder de zuivere waarheid verkeren. Al wordt Christus ons elke zondag voorgesteld in Zijn schoonheid, heerlijkheid, beminnelijkheid en noodzakelijkheid, nochtans sluiten wij de deur van ons hart toe. Christus' woorden worden door ons tegengesproken of wettisch gehoorzaamd. Christus' instellingen worden door ons veracht of vormelijk betracht. Christus' bloed wordt onrein geacht en Zijn gerechtigheid niet benodigd. Christus' gemeenschap wordt niet begeerd noch Zijn zalige tegenwoordigheid op prijs gesteld. Als we eerlijk met onszelf omgaan, kan niemand zich boven de Joden verheffen, die eenparig riepen: "Laat Hem gekruisigd worden". Het enige wat zij met Jezus wilden, was Hem te laten kruisigen. Zij verwierpen Hem, de enige Zaligmaker, en wilden dat Hij zo gauw mogelijk van de aarde zou worden weggenomen.

Doch wat is thans ons antwoord op de vraag van Pilatus: "Wat zal ik dan doen met Jezus? " We zijn te gereformeerd om te zeggen: "Kruis Hem, kruis Hem", doch in onze hele levensopenbaring en ons innerlijk leven laten we zien dat wij net als de Joden Christus niet nodig hebben. Wij willen niet dat Hij over ons Koning zij. We vragen met Pilatus: "Wat zal ik dan doen met Jezus, Die genaamd wordt Christus? " Juist dat eigen ik moet niets van die dierbare Middelaar hebben. Dat eigen ik veracht Christus, het haat Hem, het staat Hem tegen, en het heeft Hem niet nodig voor tijd en eeuwigheid. Eigenliefde is de grootste vijand in ons hart, de boezemzonde van ieder mens, de afgod waar wij allen voor knielen. O, zalig zijn zij, die zichzelf door genade kunnen verloochenen en Christus in hun eigen plaats stellen. Gave de Heere, dat ik en u geen ander ik kende, dan Christus. De Joden riepen uit: "Laat Hem gekruisigd worden". Doch om te sterven aan ons eigen ik, moeten wij gekruisigd worden, opdat Christus in ons mag leven.

O, hoe innemend en begerenswaardig klinken Paulus' woorden voor een ziel die werkelijk begeerte heeft naar Christus, op Hem alleen steunt, en zonder Hem moet sterven: "Ik ben met Christus gekruist; en ik leef, doch niet meer ik, maar Christus leeft in mij; en hetgeen ik nu in het vlees leef, dat leef ik door het geloof des Zoons Gods, Die mij liefgehad heeft, en Zichzelven voor mij overgegeven heeft" (Gal. 2 : 20). Ziet u, dat alleen een verdoemelijke zondaar, die met Paulus God in de handen mag vallen, en aan wie Christus Zich door het geloof openbaart, mag weten wat hij aan zijn Jezus heeft, en wat Hij voor hem heeft gedaan? Paulus mocht weten: Die mij liefgehad heeft, en Zichzelven voor mij overgegeven heeft. Zijn overlevering aan Pilatus is dan een overlevering uit liefde voor mij geweest! Deze liefde is een eeuwige liefde. Het ware geloof mag dan zien dat Christus' overlevering aan Pilatus om gekruisigd te worden noodzakelijk was om voor hun ontelbare zonden te lijden, hun hemelhoge schuld te voldoen, Gods onkreukbaar recht te bevredigen, Gods heilige wet te gehoorzamen, en Gods ondeelbare toorn uit te blussen. Welke verborgenheden en heilgeheimen liggen in Christus' overlevering toch verklaard. Gelijk Simsons raadsel verklaard moest worden, zo ook Zijn overlevering aan de rechter Pilatus, die Christus ter dood heeft veroordeeld. Door het kromme recht van Pilatus ging het Goddelijke recht, opdat Sion door recht zou verlost worden. Alleen het ware geloof ontdekt het grote doel en oogmerk van Zijn overlevering. Deze overlevering was noodzakelijk en borgtochtelijk. We schrijven het met eerbied, maar de apostel Paulus mocht weten wat hij met Jezus moest doen. Hij schrijft in zijn brief aan de Romeinen: "Welke overgeleverd is om onze zonden" (Rom. 4 : 25a). Deze overlevering was naar het welbehagen des Vaders om Hem als Borg in de plaats van Zijn volk te stellen (Rom. 8 : 32). Alhoewel dit naar de bepaalde raad Gods moest geschieden, zullen we moeten inleven dat wij Hem door onze zonden hebben overgeleverd. Zie, dat heeft Petrus gezegd in zijn toespraak op de Pinksterdag: "Dezen, door den bepaalde raad en voorkennis Gods overgegeven zijnde, hebt gij genomen en door de handen der onrechtvaardigen aan het kruis gehecht en gedood" (Hand. 4 : 23). De vrucht van deze prediking was dat de pinksterlingen verslagen werden in het hart. Zie, zij riepen uit: "Wat zullen wij doen, mannen broeders? " Zij kregen als antwoord: "Bekeert u, en een iegelijk van u worde gedoopt in de Naam van Jezus Christus tot vergeving der zonden". Nee, deze verlegen zondaars konden Jezus niet langer verwerpen, maar hebben Petrus' woord door het gelooïgaarne aangenomen (Hand. 2 : 37-40). Indien Pilatus deze vraag gesteld zou hebben aan de herders: "Wat zal u dan doen met Jezus", ze zouden gezegd hebben: Het is ons door de engel aangekondigd, dat ons heden geboren is de Zaligmaker, Welke is Chris-

Meditatie vervolg

tus, de Heere in de stad Davids. We zijn met haast gegaan en vonden Maria en Jozef, en het Kindeke hggende in de kribbe (Luk. 2 : 11-16). De wijzen uit het oosten wisten ook wat zij met Jezus moesten doen. Zij zijn voor Hem neergevallen, en hebben Hetzelve aangebeden, en geschenken gegeven (Matth. 2:11). Simeon heeft ook geweten wat hij met Jezus moest doen. Hij heeft de verordineerde des Vaders, het Kindeke in Zijn armen ge­ nomen, en gezegd dat hij nu kon sterven, en gaf de reden op: "Want mijn ogen hebben Uw zaligheid gezien" (Luk. 2 : 30).

Vrienden, dat u toch niet langer onkundig blijft om te weten wat u met Jezus moet doen. Elke dag brengt u nader tot uw eeuwige bestemming. Vreselijk wanneer u in uw leven niet weet wat met Jezus te doen. Wilt u dit wel weten als u op uw sterfbed ligt? We weten dat er voor de Heere niets onmogelijk is, maar laat het daar niet op aan komen. Vreselijk als de tijd der genade voorbij is, en u voor Zijn rechterstoel moet staan, en de woorden zult horen: "Ik heb u nooit gekend".

Valt Jezus te voet, en blijft Hem niet verachten, want hoe zult u ontvlieden, indien u op zo grote zaligheid geen acht neemt (Hebr. 2 : 3a).

Vrienden, die geen vreemdelingen van Christus zijn, benodigt u Hem dagelijks en in alle omstandigheden? We wensen u toe dat u nog eens op Jezus en Zijn liefde mag zien, en als u gezien hebt, dan wensen we dat u Hem nog eens zag, zodat u verzadigd zou zijn met het aanschouwen van Zijn dierbaarheid en noodzakelijkheid. U zou beslist weten wat u met Hem doen moet!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen