Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Van het Zendingsveld

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Van het Zendingsveld

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

(32.)

Carey wordt zendeling.

Nu kon Carey zijn gang gaan. Zie hem daar staan temidden van de predikanten. Twee voorname zaken brengt hij uit zgn tekstwoorden naar voren: grote dmgen van God verwachten en grote dingen van God 011dernèmerL Het verwachten was: het uitbreken ter rechter-en ter linkerhand en de verwoeste steden zouden bewoond worden door de heidenen. Het ondernemen zou daarin bestaan: om de koorden lang te maken, de pinnen vast te steken en de plaats uwer tent wijd te maken.

Hier stond nu een man die meende wat hij sprak. Hij liet zich nu gaan en overtuigend vielen zijn woorden in het midden der vergadering. Wat zo lange jaren in zijn ziel had gewoeld, kwam nu tot uiting. Als Elihu kon hij zeggen: „Ik ben der woorden vol; de geest mijns buiks benauwt mij. Ik zal spreken, opdat ik voor mij lucht krijge; ik zal mijn lippen openen en zal antwoorden."

En hoe was de uitslag? Enkelen zijn tot schreiens toe bewogen; velen zijn ontroerd. Ze zijn overtuigd: die man spreekt de waarheid, 't Is zo hij zegt: de Kerk is te bestraffen om het verschrikkelijke verzuim op het gebied der zending.

Na afloop van Carey's rede zijn de hoorders echt onder de indruk. Wat moeten ze doen ? Ze weten het niet goed. Wat Carey sprak was de waarheid, maar hoe moet die in daden worden omgezet?

Carey bemerkt de aarzeling. Hij is bevreesd, dat

straks de collega's zullen vertrekken zonder een vast plan te vormen. O, als de ijverige man dat ziet aankomen, is hij niet meer te houden. Hij grijpt dominee Fuller bij de arm en schreeuwt hem toe: „Gaat ge weer heen zonder iets te doen? "

Daar staan de predikanten. Ze merken: 't wordt menens. De ernstige woorden mogen niet zomaar neergelegd. Er moet iets gebeuren. .

En dan komt de samenspreking. Ten eerste zal de zendingsbrochure van Carey nu gedrukt en zoveel mogelijk verspreid worden. Vervolgens zal na vijf maanden een vergadering worden belegd, speciaal voor de zending.

zending. 't Was een klein begin, maar er was een begin. Eindelijk kon Carey's geschrift nu worden gelezen. Velen lazen het met diepe schaamte en zodoende werd hoe langer hoe meer over de noodzakelijkheid van zendingsarbeid gesproken. De bal was aan het rollen en gelijk als bij een rollende sneeuwbal, zou ook hier het geringe begin groot worden.

De bewuste zendingsvergadering werd ook gehouden en... 2 October 1792 werd opgericht de Baptist Missionary Society (de Baptistische Zendingsvereniging). Op die bijeenkomst kwamen ook de eerste giften binnen. De twaalf aanwezige predikanten brachten ruim ƒ 150.— bijeen.

Het behoeft ons niet te verwonderen, dat de vijanden met dit sobere begin gingen spotten. Als weleer in Nehemia's tijd werd nu smalend opgemerkt: „Wat doen deze amechtige Joden? Zullen zij het in één dag voleinden? "

't Scheen ook een dwaze onderneming: enkele predikanten met een luttel bedragje aan geld.

En toch de zaak zou voortgang hebben. De moeilijkheden zouden zich opstapelen, maar moeilijkheden zijn er om overwonnen te worden.

De volgende moeilijkheid was: wie zal zendeling worden en waar zal hij heen gaan ?

Wat we wel enigszins verwacht hadden gebeurde: Willem Carey zou naar de heidenen gaan en wel naar de eilanden in de Stille Zuidzee.

Nu is het echter zó, dat de mens zijn weg overdenkt, maar dat de Heere zijn gang bestuurt. Dat kwam ook hier duidelijk uit. Carey komt in aanraking met een gewezen dokter, die in Brits J Indië al iets aan de zending had gedaan. Deze man, John Thomas, zocht in Engeland een man, die hem zou willen vergezellen naar de Hindoes in Voor-Indië. Kon het mooier voor Carey? Hij wist nu hoe zijn weg zou leiden en de plannen kregen een vastere vorm. Maar ach, Carey die dacht, dat zijn vrouw ook mee zou gaan, kwam wel heel teleurgesteld uit. Carey's vrouw dacht er niet over om haar land te verlaten en haar man te volgen. Wat moest er nu gebeuren? Welk een moeite Carey ook aanwendde om zijn vrouw te overreden, niets mocht helpen, 't Was een moeilijke zaak. Zou dan zijn vrouw hem van zijn vurige wens afhouden? Neen, het woord van de Heere Jezus kreeg de overhand: „En zo wie zal verlaten hebben huizen, of broeders, of zusters, of vader, of moeder, of vrouw, of kinderen, of akkers, om Mijns Naams wil, die zal honderdvoud ontvangen, en het eeuwige leven beërven."

Carey ging, zonder echtgenote.

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 24 februari 1950

Daniel | 8 Pagina's

Van het Zendingsveld

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 24 februari 1950

Daniel | 8 Pagina's