De vier beschrijvingen van hei éne evangelie

(JOHANNES)

Wij zijn bezig met de bespreking van het Evangelie naar Johannes.

De vorige keer hebben wij gezien, dat de eerste drie Evangeliebeschrijvingen, Mattheüs, Marcus en Lucas de synoptische Evangeliën worden genoemd, of, de Synoptici. Dat woord betekent: van uit één oogpunt bezien.

Immers deze eerste drie Evangeliën bezien alle drie de omwandeling van de Heere Jezus op aarde vanuit één en hetzelfde gezichtspunt en daarom, hoewel ze onderling wel verschillen, stemmen ze toch in veel met elkaar overeen. Voor een groot gedeelte behandelen zij dezelfde stof. Zij vermelden veel feiten en veel wonderen van Christus en dikwijls alle drie dezelfde feiten en dezelfde wonderen.

Het Evangelie naar Johannes is echter van een totaal ander karakter dan de Synoptici.

Laten wij het verschil eens nagaan.

De Synoptici schrijven bijna allen maar over het optreden en de prediking van de Heere Jezus in Galilea. Johannes daarentegen beschrijft vooral het optreden van de Heere in Judea en Jeruzalem. De Synoptici beschrijven veel wonderen, die Christus verrichtte, doch Johannes verhaalt slechts zeven wonderen, en daarentegen weer veel meer woorden van de Heere Jezus.

Bij Johannes vinden we uitvoerig diepgaande gesprekken vermeld, zoals het gesprek met Nicodemus (hoofdstuk 3), met de Samaritaanse vrouw (hoofdstuk 4) met de JoOdse leiders (hoofdstuk 5) en Zijn afscheidsredenen toe de discipelen (hoofdstuk 13 tot 17). Deze lange gesprekken zal men bij de Synoptici tevergeefs zoeken.

Bij de Synoptici vindt men ook wel woorden van de Heere Jezus, maar dan richt de Heere Jezus zich tot de eenvoudige scharen van Galilea en is het dus meer een kort en duidelijk onderricht.

Bij Johannes zijn het echter meer diepgaande en intieme gesprekken met Zijn apostelen en met geleerde Joden, die hun aanvallen richten op Zijn Persoon, op Zijn Goddelijke Zending.

Belangrijke gebeurtenissen, die we bij de Synoptici lezen, zullen we bij Johan-

nes vergeefs zoeken, zoals de verzoeking in de woestijn, de verheerlijking op de berg, de instelling van het heilig Avondmaal.

Omgekeerd deelt ook Johannes dingen mee, die we bij de Synoptici niet vinden, zoals het wonder op de bruiloft te Kana, het gesprek met de Samaritaanse vrouw en met Nicodemus en de afscheidsredeoen van de Heere Jezus, waarin de prediking over de komst en het werk van de Heilige Geest zulk een belangrijke plaats inneemt.

Dat Johannes veel belangrijke gebeurtenissen stilzwijgend voorbij gaat, vindt hierin zijn oorzaak, dat hij zijn Evangelie schreef voor mensen, die reeds lang geloofden in Christus.

Het Evangelie naar Johannes verondersteld bekendheid met de andere Evangeliën. Johannes oordeelde het niet nodig nog eens te gaan herhalen, wat men al wist.

Hij schreef zijn Evangelie uit als zendingsgeschrift, zoals cle andere Evangelisten, maar zijn doel was om degenen, die reeds christen waren, te versterken in het geloof.

Zijn grote doel is te laten zien, dat Jezus de waarachtige en eeuwige Zoon van God is.

Daarover hopen wij de volgende keer verder te spreken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen