De verjaardag

..Ik heb mevrouw Drost ook voor mijn verjaardag uitgenodigd, mam", zegt Mieke.

Haar moeder stopt met het roeren in een pan en kijkt haar dochter met opgetrokken wenkbrauwen aan.

„Hè Miek, overleg zulke dingen toch eerst eens. volgens mij past zij helemaal niet tussen de anderen.”

„Dat weet ik wel zeker. Toch is dat geen reden om haar niet te vragen. Sinds we hier een halfjaar geleden zijn komen wonen, heb ik haar steeds na iedere vroege dienst bezocht. Ik heb een bijzondere band met haar gekregen, meer dan met dc familie.”

Mevrouw Overveen slaakt een diepe zucht en laat het cr voor deze keer bij zitten. Er gaat tegenwoordig geen dag voorbij of ze hebben met Mieke een fikse woordenwisseling. Is het kind zo mondig geworden sinds ze in hel ziekenhuis werkt of speelt de verhuizing haar parten? Dat laatste zal het niet zijn. meent Micke's moeder, gezien het grote aantal vrienden dat haar dochter op dc jeugdvereniging heeft gekregen. Zaterdag viert ze haar achttiende verjaardag voor dc jongelui met een barbecue tot slot op de boerderij van haar jongste oom.

Mieke's leven is er beslist niet ongezelliger op geworden en toch is de sfeer in huis gespannen. Mieke is zo onmogelijk kritisch aan het worden... Neem nu zo'n eigenwijs besluit van haar om op eigen houtje die oude vrouw voor vanavond tc vragen. Een best mens, dat wel. maar zo hopeloos eenvoudig. Ze begrijpt eigenlijk niet goed wat haar vlotte, knappe dochter in zo'n donker geklede weduwe ziet.

Mieke helpt haar moeder bij de voorbereidingen voor haar verjaardagsfeest. Opmerkelijk, denkt ze. dat mevrouw Drost precies hetzelfde zei als moeder. Pas ik wel bij jullie? Mieke glimlacht ironisch. Ze begreep best wat zij bedoelde. Ze vindt zichzelf zo gewoontjes vergeleken bij de familie Overveen.

Natuurlijk vindt zc moeder ccn deftige, statige verschijning cn dat is ze ook. Moeders familie is nog een paar graadjes erger en als oom Hans. vaders beste vriend, er zal zijn, hou je dan maar vast bij al die voornaamheid.

Maar feilloos heeft Mieke aangevoeld dat al die mensen bij elkaar nog niet in de schaduw kunnen staan van die ene: de oude weduwe die na een leven van leed cn verdriet een Rust heeft gevonden die alle verstand te boven gaat.

„Joh Mieke. moet jij je nieuwe stelletje niet aan? ", vraagt Ellie misprijzend. Mieke lacht naar haar oudere zus. die zichzelf heeft opgedoft alsof de koningin op bezoek komt. „Je bedoelt dat dc visite anders zou denken dat jij jarig bent? Maar wees niet bezorgd, ik zie er in deze jurk gedistingeerder uit dan jij in je vlammend feestgewaad.”

„Hatelijk nest, " gromt Ellie. Mieke kijkt toe hoe vader stoelen in een kring zet. Naast zijn eigen leren club heeft hij dc gemakkelijke stoel van moeder geschoven. Ze weet dat hij deze voor oom Hans heeft gereserveerd.

De voornaamste gast op dc beste stoel, zo hoort dat. Niet tc vroeg in de avond arriveren haar ooms en

tantes met wat neven en nichten. Mieke doet haar best om vriendelijk te zijn maar ergert zich meteen aan het schaapachtig uiterlijk van haar nichten. Ze monsteren haar van top tot teen en keuren haar kleren naar prijs en kwaliteit.

Ze laat het stel over aan Ellie die wel raad met hun interesses weet. Ondertussen maakt zc zich zorgen over mevrouw Drost. Zou die lieverd op het allerlaatste moment hebben ingezien dat ze niet op Mieke's verjaardag thuis hoort?

Maar Mieke heeft cr zo sterk op aangedrongen dat ze zeker weet dat de oude dame het voor haar over heeft. Ze hebben samen zo'n band... Mieke staart even dromerig naar buiten. Niemand weet ervan behalve dc Heere. welke onderwerpen zij samen bespreken in het kleine bejaardenhuisjc aan het plein.

Haar blikken glijden over dc hoofden naar vader, zc slaat hem een moment gade zoals hij daar zit in zijn leren stoel. Ze houdt van hem. zoveel, dat het pijn doet als ze bedenkt hoe oppervlakkig hij geworden is. Wat gaat vader op in zijn werk, in zijn gloednieuwe auto. in zijn prachtig nieuw huis. Hij heeft met trots dc vakkundig aangelegde tuin aan zijn zwagers laten zien in de heerlijke wetenschap dat hun tuinen hier niet aan kunnen tippen. Als vader eens meeging naar dat huisje om ook tc luisteren... Maar daar heeft hij geen tijd voor, dat zal absoluut nooit kunnen.

Ze veert op als dc bel gaat. Vader ook. Die heeft dc allernieuwste Volvo van zijn vriend in het grindpad opgemerkt.

Tegelijk zijn zc in de gang en verwelkomen de laatste gasten.

Oom Hans. groot en breed op de stoep, maakt ccn hoffelijke hoofdknik naar het kleine donkergcklcde vrouwtje naast hem. Hij laat mevrouw Drost voorgaan.

Terwijl oom Hans cn vader lawaai maken over de nieuwe wagen, heeft mevrouw Drost dc hand van haar vriendinnetje in dc hare genomen en wenst haar Gods rijke zegen toe. Ze overhandigt haar een kleine boekje dat Mieke als een schat bij zich steekt. Dan neemt zc mevrouw Drost mee naar binnen cn als deze dc handen heeft gedrukt wijst Mieke haar de stoel naast die van vader aan.

„Gaat u hier maar zitten, deze is nog leeg.”

Ze trotseert moeders blik als ze door de kamer terugloopt.

Daar is oom Hans. Goed gekleed en welgemanierd, volgens haar moeder en dat zijn twee eigenschappen die eigenlijk in deze kring onmisbaar zijn.

Oom Hans gaat met dc nodige opmerkingen cn grapjes de kring rond, verontschuldigt zijn vrouw die met migraine op bed ligt. laat zich achteloos in vaders stoel zakken om er vervolgens geschrokken uit op te veren.

„Sorry Bert. dit is toch jouw stoel? ”

Vader wuift bezwerend met zijn hand cn moet genoegen nemen met een stoel een eind bij zijn belangrijke vriend vandaan.

Naast oom Hans zitten een paar zwagers van vader die oom Hans meteen in hun gesprek betrekken. Het gaat niet over de nieuwste snufjes op dc automarkt, dat onderwerp is al gekonsurneerd. Zc hebben het nu over de kerk. Over dominees. Een aantal heeft al de revue gepasseerd maar degene die nu wordt behandeld is ccn goede kennis van oom Hans. Geen kwaad woord erover dus. Met veel animo en gepaste ernst neemt oom Hans deel aan het gesprek, samen nemen ze een volgende predikant onder dc loep.

Naar de stille bejaarde vrouw die met kleine slokjes van haar koffie zit tc genieten, kijkt niemand om.

Mieke merkt het wel. maar kan niets bedenken om de situatie te veranderen. Ze moet toezien dat de

avond verstrijkt zonder dat iemand een woord tegen haar speciale gast spreekt. Zelfheeft ze op haar hurken een poosje bij haar zitten babbelen, maar dat hou je ook geen uur vol. Zou ze haar dan toch beter op een andere avond hebben kunnen uitnodigen?

Past ze hier dan zo slecht? Aan wie ligt dat toch? Ze ziet wel hoe mevrouw Drost met aandacht de gesprekken van de zwagers over het kerkelijk leven volgt. Het zijn geen opbouwende geluiden die ze te horen krijgt. Veel kritiek wordt geleverd op de dominee. De kerkeraad is bovendien veel te bekrompen cn tc behoudend. Als die en die zouden opstappen, zou er veel kunnen veranderen.

En dan opeens hoort Miekc haar stem. Het geroezemoes om haar heen sterft weg zodat alleen haar stem nog maar te horen is.

„Meneer? " had ze beleefd maar duidelijk aan de rug van oom Hans gevraagd. Die had zich onmiddellijk met grote verwonderde ogen naar haar omgedraaid alsof hij haar niet tot spreken in staat had geacht.

„Meneer, ik hoorde u zojuist de naam van God noemen. Ik denk dat u Hem goed kent. u sprak zo stellig over Zijn liefde. Maar neem mij niet kwalijk, hoe zou Hij het vinden als we zo over Zijn dienstknechten spreken? ”

Oom Hans is verbluft. Als zakenman is hij gewend met allerlei slag mensen om te gaan en zodoende heeft hij aardig wat mensenkennis opgebouwd. Hij begrijpt dat hij zich ditmaal vergist heeft cn gaat er eens voor zitten. „IJ hebt gelijk. Hel is alsof ik dc stem van mijn oude moeder weer hoor die mij vroeger al vermaande als ik te scherp dc mensen beoordeelde. En...." even aarzelt hij. maar met het gemak van zijn open karakter vraagt hij: „en als ik me niet vergis lijkt u ook in een ander opzicht op haar. Kent u God? ”

„Ik heb Hem in mijn leven mogen leren kennen. Hij heeft mij opgeraapt waar een ander mij zou zijn voorbij gegaan.”

Niemand in de kamer durft de stilte te verbreken.

Oom Hans knikt haar bemoedigend toe. „Vertelt u er eens iets van, dat kan vanavond voor niemand kwaad.”

Met lichte schroom, in stilte biddend om vrijmoedigheid, begint ze te vertellen over haar vroeger, losbandig leven cn hoe de Heere haar op zekere dag tc sterk werd. In eenvoudige bewoordingen schildert zc het leven van een vrouw die eerst haar kinderen door dc dood verliest en tenslotte haar zeer geliefde man. Ze verzuimt niet te verhalen over haar moedeloosheid, haar opstand, haar vijandigheid tegen God. Maar met een eerbiedige, blijde klank in haar oude stem getuigt zc ook van Gods trouw, over de genade die Hij haar bewees.

Als zc uitgesproken is. lijkt het of er een beslag ligt op de tantes cn dc ooms. De uitgelaten stemming is verdwenen, alleen dc nichtjes bestuderen verveeld hun nagels of fluisteren zachtjes met elkaar.

Oom Hans kijkt stil voor zich uit. Dit verhaal doet hem iets. dat is duidelijk te zien. Het herinnert hem aan zijn jeugd, aan zijn bekeerde moeder, aan haar vele waarschuwingen en raadgevingen waarvan hij de meeste voor kennisgeving naast zich neerlegde. Hij is een succesvol zakenman geworden die alles heeft wat zijn hart begeert, en toch...

Dit eenvoudige vrouwtje dat hij de hele avond al over het hoofd heeft gezien en dat op de stoel zat waar Bert hem doorgaans altijd in laat zitten, dat ontging hem niet, dat is als de arme uit de brief van Jakobus zoals hij die in zijn derde hoofdstuk beschreef...! Wat ziet dc mens toch aan wat voor ogen is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen