MOEILIJKHEDEN EN MOGELIJKHEDEN VOOR DE HERV. GEREFORMEERDE MINDERHEDEN

(4)

Er zijn gemeenten met kleine minderheden en er zijn andere gemeenten met grote minderheden. Nu ligt het voor de laatste gemeenten natuurlijk anders dan voor de eerste. Gemeenten met grote minderheden hebben meer mogelijkheden.

Nu moet men niet al te snel besluiten tot het stichten van een evangelisatie over te gaan. Want dit is vanzelfsprekend ook een mogelijkheid om een oplossing van de moeilijkheden te zoeken.

Er zijn gemeenten waar geen gereformeerd predikant staat maar waar toch wel een prediking gebracht wordt naar Schrift en belijdenis. Het kan wezen, dat men in zo'n prediking iets mist. Maar enkel om de liturgie zal men toch nooit mogen zeggen: Daar richten wij een evangelisatie tegenover op. Maar we hebben natuurlijk ook dan de taak en de roeping te strijden voor de gereformeerde prediking.

Het kan wezen, dat het stichten van een evangelisatie beslist noodzakelijk is. Waner een ander evangelie verkondigd wordt en wanneer er een andere weg der zaligheid voorgesteld wordt dan de Schrift ons leert en wanneer er geen mogelijkheid is om anders een prediking te horen naar Schrift en belijdenis, dan kan het geboden wezen om een evangelisatie te stichten. Maar laat men eerst alles doen wat mogelijk is om de gereformeerde prediking binnen de kerk te krijgen, laat men zich niet te gemakkelijk afzonderen, daar men toch niet alle mensen meekrijgt, die een gereformeerde prediking wensen, daar er nog verschillende gebonden zijn aan de kerk.

Aan de andere kant moet gezegd worden, dat juist door middel van de evangelisatie de gereformeerde prediking in de kerk teruggekomen is. En daarom zullen we hier nimmer een vaste regel kunnen geven.

Voor sommige hervormd gereformeerde minderheden is er de mogelijkheid om in een naburige gemeente te kerken. Laat men dan niet lauw en laks zijn en niet thuis blijven, want daar komt immers onze eigen dorheid in uit. We hebben het van onze vaders wel horen vertellen hoe men vroeger soms uren liep om een gereformeerde preek te horen. Hoeveel had men er toen voor over om de waarheid Gods te horen verkondigen.

Voor kleine minderheden zou de huisgemeente . een uitkomst kunnen wezen. Laat men samen komen met elkander en een goede preek lezen en laat men de jeugd onderwijzen in de weg der zaligheid opdat de kennis van die weg niet verloren ga.

Bij dit alles zullen we op de Kerk moeten aanwerken. Zo gemakkelijk voelen we ons in onze afgescheidenheid thuis onder de gelijkgezinden, maar al de mogelijkheden, die we tot nu toe genoemd hebben, moeten ten doel hebben, dat van de kansel van de kerk eenmaal weer de rechte prediking zal worden gehoord. Want het gaat er tenslotte om, dat niet wij persoonlijk gesticht worden door een gereformeerde pre-

diking, maar de gehele gemeente moet zo'n prediking beluisteren en we moeten dan ook bewogen zijn met onze medegemeenteleden om ook hen te verkondigen en te doen verkondigen die enige weg tot zaligheid, die daar is in Christus Jezus, die gezegd heeft: Ik ben de weg en de waarheid en het leven. Niemand komt tot de Vader dan door Mij.

Om de hervormd gereformeerden samen te brengen en een gereformeerde prediking te doen horen, is het ook mogelijk samenkomsten te beleggen op een doordeweekse avond, maar we zullen verstaan, dat men ook hierbij op de kerk moet aanwerken. Daarom moet eerst geprobeerd worden of men de kerk daartoe kan krijgen of een kerkelijk gebouw. Ook al weet men haast al zeker, dat de kerkeraad dit weigeren zal, men moet het toch vragen, aangezien men anders later zou kunnen zeggen, dat er niet om gevraagd is.

Daarom zal ook door alle hervormd gereformeerde minderheden contact gezocht moeten worden met de kerkeraad. De kerkeraad moet van uw bestaan afweten. De kerkeraad moet ook weten, dat u een prediking zoekt naar Schrift en belijdenis.

In alle gevallen is het goed en nuttig en haast onmisbaar om bij al de moeilijkheden die er gevonden worden een gereformeerd predikant als raadgever te kiezen met wie men verschillende moeilijkheden bespreekt, daar men anders dikwijls komt tot onberaden stappen, waar men later spijt van heeft. Ook met de commissie voor de evangelisaties moet zonodig contact worden gezocht. En dat moet men niet doen wanneer er tenslotte brokken zijn gemaakt, maar dat moet men voor die tijd doen. Gezamelijk overleg is altijd nodig.

Men kan ook steeds om raad vragen, in moeilijke vragen, die er kunnen rijzen. Er ontstaan moeilijkheden rondom de Doopbediening, het belijdenis doen en zoveel meer. Men bedenke, dat het niet meer zo gemakkelijk is als onder de reglementenbundel van 1816 toen deze dingen practisch aan de vrijheid van de kerkeraden waren overgelaten. Wanneer immers de kerkeraad der gemeente waartoe we behoren weigerachtig is en blijft om toestemming te geven tot de Doopbediening in een andere gemeente of tot het doen van belijdenis, dan is er beroep mogelijk op de provinciale commissies voor de behandeling van bezwaren en geschillen. Deze doen echter geheel uiteenlopende uitspraken, die in de grond der zaak ook zeer willekeurig zijn. Dat deze commissies ook geen enkele regel hebben waarnaar ze hun uitspraken hebben te richten, is daar mede de oorzaak van. Van een uitspraak van .een provinciale commissie kan men in beroep gaan bij de generale commissie voor de behandeling van bezwaren en geschillen.

Weinig kerkelijk doet het aan, dat men deze kwesties, die zo nauw betrokken zijn bij het belijden van de kerk, gelegd heeft in handen van commissies, die eigenlijk alleen maar een formeel-rechterlijke uitspraak hebben te doen, om te beslissen of men zich gehouden heeft aan de bepalingen van de kerkorde. De commissies voor bezwaren en geschillen zijn veel te zwaar belast, daarbij veel te zelfstandig en zij hebben daardoor dikwijls een grote macht. Vandaar ook dat mede om deze commissies het presbyteriaal karakter van de kerkorde schuil gaat, en men wel gesproken heeft van een commissoriale kerkorde. Want die commissies van bezwaren en geschillen zijn zelfstandige commissies in het kerekelijk leven, die geen rekenschap verschuldigd zijn aan de kerkelijke vergaderingen, maar alleen verplicht zijn om een verslag uit te brengen van de afgedane zaken. Daarbij komt nog, dat men zelfs in kerkelijke commissies niet altijd objectief is en dat er voor de hervormd gereformeerde minderheden heus niet zoveel commissiesleden op de bres gaan staan om tenminste nog een mogelijkheid te scheppen voor de hervormd gereformeerden om in een andere gemeente de Heilige Doop te laten bedienen of belijdenis des geloofs af te leggen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen