Geschiedenis of Duits

Acht uur 's avonds, mijn lievelingstijd. Het werk is gedaan, de keuken is aan kant en Stefan ligt al een halfuur op bed. Tevreden nestel ik me in mijn stoel en pak een boek uit mijn mand.

Dan hoor ik opeens: „Mam, wilt u me even overhoren, ik heb morgen een proefwerk." En voordat ik erop bedacht ben drukt Anne-Ruth me haar geschiedenisboek in handen. Zittend op de leuning van mijn stoel wijst ze me de opgegeven bladzijden aan en in de gauwigheid tel ik er minstens twintig.

Zwijgend blader ik alle hoofdstukken door en dan, met een afkeer die me zelf verbaast, duw ik het boek met hetzelfde vaartje weer terug in haar handen. „Ar, het spijt me, maar daar heb ik géén zin in." Anne-Ruths wenkbrauwen schieten loodrecht omhoog. Verbaasd zit ze me aan te staren.

„Wat een rare moeder", zie ik haar denken. De verbazing maakt echter plaats voor verontwaardiging. „Maar dan haal ik morgen een 1", jammert ze heel theatraal. „Nou, dan haal je maar een 1", zeg ik hardvochtig. Geschiedenis is Anne-Ruths lievelingsvak, dus dat zal wel meevallen.

Nu verandert ze van tactiek. „Alle vaders en moeders zitten uit zichzelf hun kinderen achter de broek en u wilt me niet eens overhoren als ik het vraagl" „Ja, erg he?", zeg ik vrolijk, „wat een vreselijke ouders heb jij."

Achterdochtig zit ze me aan te kijken, ondertussen broedend op een nieuwe zet. „Als ik blijf zitten is het úw schuld, omdat ú me niet overhoren wilt." „Neehee", leg ik geduldig uit, „als jij blijft zitten is het jouw schuld, omdat jij niet hard genoeg gewerkt heb.

Trouwens, dan blijf je toch lekker zitten. Kom je gezellig bij Alie en Marjan in de klas. "En, heel gemeen noem ik nog een rijtje namen op. Tot dusver is deze aanpak de beste stok achter de deur geweest voor deze dochter. Nog één keer probeert ze het. „Maar waarom wilt u me niet overhoren?"

En dan komt de aap uit de mouw. „Anne-Ruth, ik word al naar als ik die boeken zie. Ik heb het allemaal moeten leren toen ik zo oud was als jij en ik kan het echt niet meer opbrengen om weer in al die stof te duiken. Als het nu nog een taal was, daar hoef ik tenminste niet bij na te denken."

Rebekka, die mijn standpunt over geschiedenis en aardrijkskunde al wat langer kent, gooit grinnikend haar Duitse boek op mijn schoot. „Hier is een taal, mam. Bladzijde 34 en 35."

Maar ook dit boek is met een zwaai weer terug bij de eigenaresse. Iemand die in de vijfde klas zit hoeft niet meer overhoord te worden. En voor de tweede keer neem ik een duik in mijn voorraadje boeken.

Als ik de volgende dag in de keuken bezig ben, hoor ik door de openstaande deur een klein jongensstemmetje Franse woorden op een Hollandse manier uitspreken. En Esthers stem: „Ju aai frowied", dat is "j'ai froid", dat betekent „ik heb het koud." En Stefan weer:„Ja goed."

Nee, niet goed, denk ik schuldbewust. Dat was niet de bedoeling. Esther zit nog maar in de brugklas en wat voor haar oudere zusjes geldt, geldt niet voor haar. En ik neem me voor om haar dat zo gauw mogelijk te vertellen. Alleen vandaag nog niet. Vandaag ga ik eerst mijn boek uitlezen l

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen