Homofilie te genezen ?

Voordat we wat dieper op de vraag of homofilie te genezen is, ingaan, eerst even iets over wat homofilie precies is. Homofilie is een afwijkend sexueel gedrag, dat al bijna zo oud is ais de wereld. Ook de oudheid kende dit Reeds in Mozes' wetten wordt erover gesproken. Homofilie houdt in dat de homo's, zoals ze vaak genoemd worden, zich sexueel aangetrokken voelen tot mensen van hetzelfde geslacht (de man tot de man, en de vrouw tot de vrouw), en niet zoals het gebruikelijke, of om met Paulus te spreken het natuurlijke zich aangetrokken voelen van de man tot de vrouw en omgekeerd. We kunnen hier in het korte bestek van dit artikel niet diep op ingaan, wel wil ik onderscheid maken tussen het zich aangetrokken voelen tot mensen van hetzelfde geslacht, wat we bij alle homofielen vinden en de daadwerkelijke homosexuele relatie, die we niet bij alle homofielen vinden, want ook homofielen kunnen door gebed en strijd de gave der onthouding verkrijgen.

Genezen...... ziekte?

Als we ons de vraag stellen of homofilie te genezen is, gaan we er als vanzelfsprekend vanuit dat homofilie een ziekte is. Dit is echter een te éénzijdige kijk op het probleem, want bij ziekte kun je de zieke toch niet verwijten dat hij ziek is, hij kan er niets aan doen. We gaan dan voorbij aan de vraag of homofilie zonde is, doch daarover straks meer. Veel meer kunnen we met prof. J. Douma meevoelen, die van homofilie, als van een psychische stoornis spreekt. Een stoornis die de persoonlijke verantwoordelijkheid niet uitschakelt.

Hoe kom je aan deze psychische stoornis?

Reeds vele eeuwen denkt men erover na hoe homofilie ontstaat Vijf eeuwen voor Christus trachtte Parmenides de homofilie te verklaren door aan te nemen dat dit aangeboren was. Ook nu zijn er nog mensen die deze gedachte toegedaan zijn. Hiervoor zijn echter te weinig bewijzen. Anderen willen in navolging van Freud de homofilie verklaren als een stoornis in de psychische/emotionele ontwikkeling.

Homofilie zou komen door niet verwerkt kinderleed, bijvoorbeeld een jongen kan er verdriet van hebben gehad dat hij met de jongens uit zijn klas niet mee kon of mocht doen met sport, kwajongensstreken en dergelijke. Of hij leed onder de kritiek van een weinig waarderende vader. De jongen voelt zich hierdoor buiten de jongens-of mannenwereld gesloten. Het meisje kan zichzelf lomp, onvrouwelijk, buiten de vrouwengemeenschap gesloten gevoeld hebben. Geen aansluiting vinden bij de groep, roept minderwaardigheidsgevoelens op, die op hun beurt tot het sterke verlangen leiden, wel door de groep geaksepteerd te worden. De jongen wil geaksepteerd worden door jongens, het meisje door de meisjes, met afgunst en zelfmedelijden kijkt de jongen naar jongens of mannen die mannelijker en krachtiger zijn dan hijzelf, bij meisjes evenzo. Op deze manier ontstaat volgens de psychoanalytische theorie de homofilie, verliefdheid van de jongen op jongens of mannen die mannelijker zijn dan hij.

Hierin zit dus een grote brok zelfmedelijden; ik ben niet zo (mannelijk als die ander). Deze verliefdheid ontwikkelt zich verder tot de homofiele liefdesverlangens van de volwassene.

Naast hen, die menen dat homofilie een aangeboren afwijking is en zij die het als een psychische ontwikkelingsstoornis zien, zijn er ook nog mensen die er van uitgaan dat er eerst een aangeboren aanleg moet zijn, die om als daar een psychische ontwikkelingsstoornis bij komt, samen tot het ontstaan van de homofiele geaardheid leiden.

Welke van deze drie meningen nu de juiste is, is niet precies te zeggen. Voor de therapie die je aan iemand met homofiele geaardheid wil geven, maakt het echter wel verschil of je er van uitgaat dat homofilie aangeboren of verworven is.

In het eerste geval kan je niet veel anders als het maar zo goed mogelijk aksepteren dat je het hebt. In het tweede geval is daarvoor in de moderne psychologie een therapie. Zelf ben ik er meer toe geneigd om met prof. Douma homofilie als een psychische ontwikkelingsstoornis te zien, omdat er mijns inziens te weinig redenen zijn om de aangeboren aard er van aan te nemen.

Wat zegt de Bijbel van homofilie?

Tegenwoordig horen we in bepaalde kringen dat we de homofiele relatie, op grond van de Bijbel niet meer mogen afwijzen. Toch heeft de kerk alle eeuwen door, tot plm. 25 a 30 jaar geleden de homofiele relatie afgewezen. De ene periode in de geschiedenis zich wat strenger, de andere periode zich wat lankmoediger opstellend aangaande de .straf. Maar tegenwoordig laat men het liefde-gebod overheersen over die teksten waarin de homosexuele relatie wordt afgekeurd. Nu is overheersen nooit goed, ook niet als dat in of door de liefde gebeurt, want dan verliezen we het zicht op de juiste verhoudingen van de meeste dingen. Zo ook met betrekking op ons onderwerp, want zonder op alle schriftgedeelten in te willen gaan, kunnen we de gehele Bijbel door een afwijzen vinden van de homofiele relatie. Zie de geschiedenis van Sodom, maar ook de Mozaïsche wetten uit Leviticus 18 en 20 laten geen twijfelachtig geluid horen: Bij een manspersoon zult gij niet liggen met vrouwelijke bijligging; dit is een gruwel" (Lev. 18 : 22). In Leviticus 20 wordt nog eens nader omschreven hoe God die gruwel gestraft wil hebben, als er in vers 13 aan toegevoegd wordt: zij zullen zekerlijk gedood worden; hun bloed is op hen"-. Dit geldt niet minder voor de nieuwtestamentische tijd. Paulus spreekt in Romeinen 1 : 26 en 27 over het nalaten van het natuurlijk gebruik zowel van de man als van de vrouw. Ze hebben het natuurlijk gebruik veranderd in een gebruik tegen de natuur. Als we nu deze teksten gewoon in hun verband laten staan, moet het ons wel gezocht voorkomen, om juist alleen deze twee teksten te laten slaan op de kultische ontucht zoals die in de wereld van die dagen gebruikelijk was. Toch wil men deze teksten graag zo uitleggen in onze tijd.

We zien hier echter een duidelijk afwijzen van de homosexuele relatie.

We spraken tot nu toe slechts over de homofiele relatie (de daad) en niet over de homofiele geaardheid (het verlangen), het zich aangetrokken voelen tot mensen van hetzelfde geslacht Ik denk dat we er in alle liefde er toch op moeten wijzen, dat ook de geaardheid zonde is voor God. Ook onze gedachten, dromen en begeerten moeten in overeenstemming zijn met de Schrift. De Schrift waarin Paulus zegt: Want ook had ik de begeerte niet geweten zonde te zijn, indien de wet niet zeide: ij zult niet begeren" (Rom. 7 : 7). Dit geldt echter niet alleen voor de homofiele begeerten, maar raakt alle mensen. Zegt Christus niet Zelf, om het bij het zevende gebod te houden: Maar Ik zeg u, dat zo wie een vrouw aanziet om dezelve te begeren, die heeft airede overspel in zijn hart met haar gedaan" (Matth. 5 : 28). Christus spreekt hier van het begeren van mannen en vrouwen, van jongens en meisjes. Begeren wij alleen in het hart of durven wij zelfs ook openlijk erover te spreken als we samen zijn met onze vrienden of vriendinnen? Hoe zijn onze onderlinge gesprekken?

Genezing...... ? Ja!

Genezen van homofilie is in deze tijd een maatschappelijk niet zo erg aantrekkelijke taak. Men hoort veel meer, zowel vanuit de kerken als vanuit de overheid stemmen, eisen, ja zelfs wetsvoorstellen om niet meer de homofilie te genezen maar hem of haar te aksepteren zoals hij is. Homofilie moet geanti-diskrimineerd worden. Homofilie wordt beschouwd als de meest natuurlijke variant van de menselijke sexualiteit Als de publieke opinie zo is, is het moeilijk homofilie te willen genezen. Toch zijn er

ook in deze tijd nog psychiaters en psychologen die zich hiermee bezig willen houden. Genezing met behulp van psychotherapie gedrongen door de wetenschap hulp te bieden tegen de zonde, in de kracht van Christus. Voor deze therapie is het nodig dat de betrokkene volledig instemt met de therapie. Dit lijkt een vanzelfsprekendheid maar ontbreekt nogal eens bij de homofielen, omdat hun geaardheid zoals we in het begin reeds zagen mede gegrond is op zelfmedelijden. En bij mensen met zelfmedelijden ontbreekt het vaak aan voldoende wil om te genezen, want dan heeft men niets meer om medelijden mee te hebben.

Bij de psychotherapie wordt er vanuit gegaan dat homofilie een stoornis in de normale ontwikkeling is, waarbij slechts een deel van de persoonlijkheid gestoord is en er groot gezond psychisch deel in de mens over is. Dit gezonde deel bestaat o.a. uit het „gezonde verstand", het vermogen tot zelfkritiek en zelfonderzoek. Verder de gevoelens van blijheid, optimisme, levensvreugde en vrolijkheid. De psychotherapeut maakt tijdens zijn therapie, in meestal wekelijks terugkerende gesprekken van dit gezonde deel gebruik, om het kinderleed opnieuw te laten verwerken. Hierdoor zal de betrokkene zich verder ontwikkelen en boven z'n zelfmedelijden uitgroeien. De homofiele geaardheid zal langzamerhand overgaan in heterofilie (op het andere geslacht gerichte) geaardheid. De homofiel verlangens kunnen echter wel na een aanvankelijke vermindering soms tijdens de therapie weer heel hevig worden, maar dit zal in de loop van de therapie steeds minder voorkomen en tenslotte in een aantal gevallen geheel verdwijnen. Echter we moeten wei bedenken dat ook met deze therapie niet alle gevallen van homofilie te genezen zijn. Hoe dat komt is niet bekend; is de betrokkene onvoldoende gemotiveerd? We mogen dit niet te snel zeggen want we laden dan een grote schuld op hem of haar. Wel moeten we zeggen dat de mens ook in deze niet altijd in staat is om de naaste te helpen.

Hoe moet onze houding zijn?

Nu bedoel ik met dit ons, hen die de aanvechting van de homofiele geaardheid in hun innerlijk niet voelen branden. Wij mogen onze naaste nooit verachten of veroordelen. De Christus der Schriften vraagt ons in Johannes 8: „Die van u zonder zonden is, werpe eerst de steen op haar". En wie van ons is zonder zonde? Wij, wat weten wij van de strijd, en de eenzaamheid van hem of haar, die soms al zolang strijdt Een strijd vaak met de moed der wanhoop, tegen eigen lusten en neigingen, waarover men meestal met geen mens kan praten.

Hoe staat het met onze heiliging van het zevende gebod, jongens en meisjes? We kunnen vaak onder elkaar zo heerlijk bluffen over onze „ervaringen'" Zijn deze onze zonden minder ernstig dan de zondevan homofilie of homosexualiteit? Zo over onze zonden denkend, wie durft dan de eerste steen te werpen? Zullen ook wij niet beschaamd huiswaarts moeten keren? En als je het vuur van de homofilie in je binnenste dag en nacht voelt branden, als een alles overheersend vuur, strijd dan. Een strijd waar je misschien met niemand over kunt praten. Maar spreek tot God, Die ons allen toeroept: „Strijd om in te gaan". Die strijd is zwaar omdat hij tegen het eigen lichaam ingaat. Het deed de homofiele dichter Willem de Mérode uitroepen:

„Maar bitter is 't zijn heetste haat tegen het eigen hart te keren, 't Liefste te schuwen en afweren het kostlijkst weigeren als kwaad"

Maar ook hierin is één grote troost: wij hoeven niet in eigen kracht de strijd aan te binden tegen de zonde. God wil en zal op het gebed ook voor deze zonden kloeke daden doen.

Laat al uw bekommernissen bij God bekend zijn. Bid. Bid, zonder ophouden!'

J. Steysiger, arts

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen