Hoe gaat dat dan?

Met haar vriendin Hanna liep Trudy uit dc kerk, diep in gedachten. Zc dacht nog aan de dominee, die ook vooral de jonge mensen het geluk van Gods volk had voorgehouden. Zc was cr nog zó mee bezig, dat zc niet eens hoorde, wat Hanna liep te praten.

„Je luistert niet eens!" Hanna stootte haar aan. „Hoor je niet. wat ik zeg? "

Trudy schrok op. „Hè? ... nee... o ja!", zei ze vaag. maar Hanna ratelde al door: „En dat mens van Luiken, zeg. zag je wel wat een idiote hoed die op had? Die heeft ook geen smaak, cn haar dochter had weer dc zoveelste nieuwe jurk aan. Ik denk. dat zc heel C en A in de kast heeft hangen. En zag je dat Henk naast Ncllic zat? Zouden zc een beetje scharrelen? "

„Ja.... ik weet niet....", antwoordde Trudy. Wat kon het haar allemaal schelen.... Bij de hoek gingen ze ieder een kant op.

„Tot morgen hoor!", riep Hanna nog een keer uitbundig.

Trudy liep achter haar ouders aan. die met dc twee kleintjes een eind voor haar uit liepen. Vlug hielp zc thuis met de koffie, zat toen. met een boek. dc benen lekker warm onder zich getrokken, in een hoek van de bank. fijn met een dik kussen, cn hoorde dc gesprekken aan.

Zc voelde zich ineens erg mistroostig. Och. het was altijd hetzelfde....

„Jansen moest nu eigenlijk maar stoppen met voorlezen. Hij wordt oud hoor."

„Ja. hij gaf het verkeerde versje op!", riep één van dc jongens.

„Dc koster had weer aardig wat ramen opengezet. Je voelde het gewoon waaien." „Ik zag Van Welen alleen zitten. Zou zijn vrouw weer ziek zijn? "

„Zc zaten achterin toch zo met die papiertjes te knerpen...."

„Jij zat ook niet zo stil, Freddie. Volgende keer beter, hè? "

Enzovoorts, enzovoorts, dacht Trudy. Als vader nu eens wat over de preek zei.... of moeder.... Maar dat deden zc nooit. Hoogstens iets over dc dominee. „Hij was vurig" of „Hij was moe", of zoiets.

Maar nooti iets anders. Dat kwam natuurlijk omdat zc niet bij de bekeerde mensen hoorden, die aan het Avondmaal gingen.

Hoe zouden die bekeerde mensen zijn.? Zc had cr nog nooit één gesproken. Natuurlijk, je hoorde dc dominee erover in de kerk en op dc catechisatie. Maar ze had nog nooit iemand zomaar zélf horen vertellen hoe hij bekeerd was. hoe dat gegaan was. Zc zou dat best eens willen horen....

Zc ging in gedachten de familie na. De grootouders.... de ooms cn tantes.... de kennissen.... zc zou niet weten, of er iemand bij was. die bekeerd was. Er ging in ieder geval niemand aan het Avondmaa 1 1 a m mer.... als er nu eens iemand bij was.... dan kon ze een boodschap verzinnen.... wie weet. vertelden ze dan eens wat.... Met een zucht pakte ze haar bock. Een prachtig bock was het. over een meisje, dat onverwacht een vakantiereis naar Zwitserland mocht maken. Even, ongerust, dacht ze: zou dat nu wel kloppen? Zelf zouden ze op zondag geen bergtochten gaan maken, maar nu. in haar gedachten, ging ze met Nel mee. Zc trok haar schouders op. Nou. toe maar hoor.... En al gauw was zc verdiept in het verhaal en klauterde met Nel over de smalle rotsachtige bergpaadjes....

Met een bons liet Trudy haar boekentas op dc keukenvloer neerkomen. Ziezo, deze schooldag zat er ook weer op. „Ha. mam!"

„Zo. Trudy. hier is drinken.

Zeg. zou jij de Achterdijk even met het zendingsbusje willen doen? Wi11 ie is zo verkouden, zc voelt zich helemaal niet lekker. Dc rest van dc route heeft zc al klaar, alleen dc Achterdijk is nog blijven zitten."

Vragend keek moeder haar aan.

Trudys gezicht verstrakte. Hè. zc was net thuis cn vanavond een groot stuk Engels proza

vertalen.... Maar ineens.... ze bedacht wal.

..Goed", zei ze. ..even wat drinken, dan ga ik meteen. Dan kan ik \oür het eten klaar zijn."

Geeen woord van protest. Moeder keek e\en verwonderd. tnaar zei niets en gaf haar hel zendingsbusje.

Met een llinkc vaart fictsle 'IVudy naar de Achlerdijk. Ze had ineens, in een Hits. bedacht: daar woont de oude vrouw Klopper en heletnaal aan het eind is hel boerderijtje van boer F.verts en.... die gaan allebei aan het Avondmaal.... dus.... wie weel.... Als ze nu eens bitinen zou mogen komen en ze zouden wat pralen, wat vertellen....

Ze remde. Daar was het huisje van vrouw Klopper al. Ze zellc dc Hels tegen het hekje en belde. Al gauw werd opengedaan en twee vriendelijke blauwe ogen in een gcritnpcid gezicht keken haar vragend aan. „Het zendingsbusje? "

...Ja. mijn zusje komt altijd, nuiar ze is ziek."

..O! .laja. toch niet erg. hoop ik.'"

..Nee hoor. een beetje kou gevat."

„Goed. ik zal wat pakken, hoor." De oude vrouw ging weer tutar binnen, liet de deur op een kier staati. Trudy stond, een beetje bibberig, le wachten. Zou ze geen praatje maken".' Zou ze zèlf wat \ragen?

„Asjeblieft hoor. en de groeten aan je zusje hoor!" Trudy fielslc naar hel volgende adres. Ze probeerde haar teleurstelling weg te duwen. Natuurlijk, die vrouw tnoesl ook voor hel eten gaan zorgen....

Nog een paar adressen....

Ginds. onder aan de dijk, zag ze het kleine boerderijtje al. waar de oude Hverts woonde.

Ze had hem nooit gesproken, maar hij leek wel vriendelijk. Met een vaart rocisie ze de dijk af. trok al remmend een diep spoor in hel zand. Ze belde en wachlie. maar de deur ging niel open. Zouden ze bij boerderijen allijd achlerom gaan? Vooruil dan maar. ze zou hel tnaar proberen. Ze deed ergens een deur open. moest even aan de schemer wennen, maar zag toen toch de oude Everls. die op de deel bezig was. ..Ja. kotn maar verder. Het zendingsbusje? O. ga maar even tnee naar de keuken. Zo. hier heb je wat. Mooi weer om te fietsen, hè? "

Trudy knikte. Wat tnoesl ze nu zeggen'.' Moest ze al gaan? ..F.n voor de zending is loch ook nodig", zei ze. knullig. De oude boer knikte. ..Ja zeker, dat is zo. Doe maar goed je best. hoor. Dag hoor!" Over de dijk fietste Trudy naar huis. L')iep in haar knaagde de teleurstelling.

Het waren drukke schoolweken. die laatste weken van hel schooljaar. Trudy studeerde hard. maakte het té laat naar moeders zin. ..Laat maar. matn". zei ze dan. ..slraks heb ik vakantie." Soms. in de kerk. hield het haar weer bezig en zat ze rond te kijken. Wie kende ze en met wie zou ze eens kunnen pralen? Zomaar, zonder ernaar te vragen natuurlijk.... Wat zouden ze anders wel denkekn....

„Nu heb ik toch een nieuwtje! Jullie raden het nooit!" Met een triomfantelijke blik keek Ingrid de kring meisjes rond, die bij hel ftelseidiok op de bel stonden te wachten. I3e meisjes keken haar nieuwsgierig aan. Ook Trudy dacht: wat zou ze hebben?

His kwam er aan lopen. ..Zeg. hebben julie het al gehoord? " ..Nee Fis!", riep Ingnd. „hou even slil! Ik zou hel nel gaan vetlcllen! Weten jullie, dal gisteren Slellentlam aangen otn en is? "

..Aangenomen? Als wal? "

..Voor dominee natuurlijk! Hij gaal \o()r dominee leren!" Hel was even stil. Dal moesteti ze verwerken. 'Frudy hield even haar adem in. Meneer Siellendam.... van Duils.... Zie je wel.... ze had wel eens gedacht, als hij de dag mcl hen begon.... Maar ze kende hem niet zo goed. hij woonde in een andere plaats. En nu.... nu ging hij voor dotnince studeren....

Diep in gedachten liep ze met de meisjes mee naar binnen. Meneer Stellendam.... Het tweede uur hadden ze hem. voor Duits....

..Zo jongelui."

Daar was hij, zijn gezicht ernstig. Ja. jc kon loch wel wat aan hem merken.

„Gefelicileerd. meneer." Dal was Ingrid natuurlijk.

Er vloog, even Hauw. een glimlach over zijn gezicht.

„Dank je. Ingrid. Maar je hoeft mij niel le felicilcren. hoor. Ik heb er zelf niets aan gedaan..."

Hel was doodstil, er hing een voelbare, gespannen verwachting. Voelde meneer Siellendam hel aan?

..Jongelui, jullie zullen hel al wel gehoord hebben, de Heere heefl ander werk voor me. En het is een groot wonder, dat tle Heere mij daarvoor gebruiken wil. mij daarvoor geroepen hcefl...."

„Hóé meneer? " 'Frudy kreeg er een kleur van. had hel cr al uitgellapt.

De leraar aarzelde even. zag haar gespannen gezicht.

..Ik wil wel proberen er wal van te vertellen...."

De klas keek hem aan. vol verwachting ...

..Ik was 20 jaar, toen de Heere in mijn leven kwam, maar dat ga ik nu maar even voorbij...."

..Hè nee, meneer!" Wéér was hel Trudy. Ze kón hel niel voor zich houden. De leraar zag die grolc vragende ogen cn zei: ..Nu goed, héél in het korl: ik had wel eens indrukken, die zullen jullie ook wel eens hebben. Ik ging zoeken, lezen en bidden en echt. ik vond dal het al heel aardig dc goede kanl op ging. Ik was ernstig en ik voelde me véél beter dan al die jongelui, die onverschillig in de kerk zaten te ginnegappen of met hun hoofd op de bank lagen te slapen. Totdat.... totdat de domineen preekte over de tekst: ..Hn ik zeg ulieden. dal er alzo blijdschap zal zijn in de hemel over één zondaar, die zich bekeert, meer dan over negen en negentig rechtvaardigen, die de bekering niet van node hebben." Dat ging naar binnen. De Hccrc liet me zien dat Hij zondaars opzoekt; ik was in mijn eigen oog een rechtvaardige, dus.... ik stond cr builen. En dat is zo vreselijk: dat gemis van God. dat geeft smart. Daar. op die plaats, en zo'n plaats vergeet je jc hele leven niet meer. werd ik zondaar voor God. nee. toen was ik niet meer beter dan die jongelui, dat begrijpen jullie wel." Nog veel meer vertelde de leraar, over de lijd dat hij dacht rechtvaardig verloren le moeten gaan. maar ook over dal wonder, dal dc Hccrc hem liet zien dal hij nog zalig kon worden door de Heere Jezus en hoe hij de Zaligmaker had leren kennen.

..Nu ga ik even een grote sprong maken. Als ik alles zou verlcllcn. zouden we hier morgen nóg zitten. Acht jaar later, nu twee jaar geleden, riep de Hccrc me om Zijn Woord le gaan verkondigen. .Te zult misschien vragen: hoe doet de Heere dal? Dal kan op verschillende manieren. ; Maar altijd door Zijn Woord I en Geest. Bijvoorbeeld: i iemand leest een hoofdstuk I i uil de Bijbel, maar ineens grijpt één tekst hem heel erg aan. hij raakt dal nicl meer kwijt cn hij weet op dal moment: hier spreekt de Heere tegen mij. Zo was dal ook twee jaar geleden...." Hel was zo stil in de klas en de leraar vertelde maar, verleide ook over zijn strijd, van zijn onwilligheid eerst als hij zag op dal onmogelijke werk cn zijn eigen onbekwaamheid. Maar dc Heere was de sterkste en nam alle bezwaren weg en hij mocht : zich onvoorwaardelijk overgeven. „Uw liefdedienst hcefl mij nog nooit verdroten." Hij prees die liefdedienst aan, spoorde de jongens en meisjes aan dc Hccre vroeg te zoeken.

Aan het eind van dc les stond één van de jongens op.

„Meneer, namens de klas wil i ik u héél hartelijk bedanken : voor alles wat u ons vanmiddag hebl verleid...." Slil verlieten de jongelui het lokaal. Trudy was één van de : laalslen. draalde nog even. deed toen vlug een paar I stappen naar de leraar, die bij I het bord stond le wachten. ..Dank u wel. tncnecr." Toen : sloot ze zich weer aan bij de

St. Caiharines

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen