Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Israëlzondag

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Israëlzondag

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

Naar aanleiding van de Israëlzondag aandacht voor het oude bondsvolk. Eenieder die door genade mag uitzien naar de wederkomst van de Heere Jezus Christus, zal aanhoudend bidden om de bekering van het volk Israël. In deze Actualia aandacht voor de landbelofte aan Israël en de plaats van het Joodse volk in Gods toekomst.

Het is vanouds een goede Hervormde traditie dat op de eerste zondag van oktober de kerk haar bijzondere verbondenheid met Israël tot uitdrukking brengt in de voorbede, in de prediking en in het geven van de gaven. Deze zondag wordt dan ook wel de Israël-zondag genoemd. Nu zal de liefde voor het Joodse volk niet iets van deze zondag alleen moeten zijn, maar zal Gods oude bondsvolk gedurig in onze voorbede een plaats moeten hebben. Eenieder die door genade mag en kan uitzien naar de wederkomst van de Heere Jezus Christus, zal ook aanhoudend bidden om de bekering van het volk Israël. De beloften van de Heere in Zijn eigen Woord aangaande Zijn volk geven ons daartoe gegronde verwachting.

Toch is het ook goed en nodig om op de Israëlzondag in het bijzonder stil te staan bij de plaats van het volk Israël in Gods toekomst. Ook voor de christelijke gemeente is het van belang om in de prediking onderwijs te ontvangen over de bijzondere plaats van Israël in Gods heilsplan en welke rijke beloften voor dit volk nog op hun vervulling wachten. Voor de gemeenten binnen de Hersteld Hervormde Kerk ligt hier ook een aandachtspunt. Nu moeten we ons wachten voor een overdreven ‘Israël-theologie’, waarbij alles draait om dit volk, en de persoon en het werk van de Heere Jezus op de achtergrond raken. Ook voor Israël is er geen behoud dan dóór Jezus Christus. Toch zou ook in onze gemeenten de aandacht voor Israël als natie en volk wel meer mogen zijn. De eerste zondag in oktober, Israëlzondag, kan er een goede aanleiding voor zijn om in de prediking daar iets aan te doen. We begeven ons dan in een oud Hervormd spoor en zeker gezien de huidige tijd en ontwikkelingen die er zijn, is aandacht voor het spreken van de Bijbel over Israël gewenst en mag de voorbede voor dit volk van God niet ontbreken.

Gezien de huidige ontwikkelingen in het Midden- Oosten komt Israël niet alleen steeds meer in een geïsoleerde positie terecht, maar ook zien we dat er helaas binnen de kerken verschuivingen optreden in het denken over Israël. Door de terugkeer van de Joden naar hun land en de stichting van de staat Israël in 1948, gingen velen in christelijke kring de beloften van het Oude Testament met andere ogen lezen. In de handreiking ‘Israël, volk, land en staat’ uit 1970 sprak de Hervormde Kerk nadrukkelijk uit dat de terugkeer van de Joden naar Palestina moet worden gezien als een teken van Gods trouw. En dat is waar. Gods beloften aan Israël zijn onberouwelijk en onherroepbaar. Dat houdt ook de belofte van het land in. Land en volk horen van Godswege bij elkaar. De Heere sprak immers tot Abraham: ‘En Ik zal u, en uw zaad na u, het land uwer vreemdelingschappen geven, het gehele land Kanaän, tot eeuwige bezitting’ (Genesis 17:8).

De laatste tijd zien we echter dat bij de blijvende geldigheid van de landbelofte steeds meer vragen worden gesteld. Men neemt er zelfs openlijk afstand van. Opvallend is dat zelfs in de kring van de Gereformeerde Bond in de Protestantse Kerk in Nederland deze kritiek wordt gevonden. Naar aanleiding van een door het hoofdbestuur uitgegeven brochure, getiteld ‘Israël en de Palestijnen’, kwam er kritiek op de daarin verwoorde blijvende betekenis van de landbelofte. Volgens de critici, voornamelijk jonge GB-dominees, moet vanuit het Nieuwe Testament deze belofte als geestelijk en de gehele wereld omvattend, worden opgevat. Het gaat niet om een beweging terug naar het geografische Jeruzalem, maar het eindigt met het Jeruzalem dat uit de hemel neerdaalt. Als we vragen naar de bronnen waaruit voor deze visie geput wordt, dan blijken die vooral anglicaans en rooms-katholiek te zijn. Wie doordenkt, zal begrijpen dat in deze visie er uiteindelijk ruimte komt voor een Palestijnse staat en het opdelen van Jeruzalem: land en volk horen dan niet meer bij elkaar, zoals aan Abraham beloofd is, als een bezitting tot in eeuwigheid.

Dat is niet in lijn met het spreken van de Schrift. Ook niet met het spreken van een groot deel van de theologen van de Nadere Reformatie, die op grond van de Schrift het nationale en geestelijke herstel van het Joodse volk verwachtten. Ontroerend is dan Ezechiëls visioen van Israëls ‘opstanding uit de doden’: ‘Zo zegt de Heere HEERE: Ziet, Ik zal uw graven openen, en zal u uit uw graven doen opkomen, o Mijn volk! en Ik zal u brengen in het land Israëls. En gij zult weten dat Ik de HEERE ben, als Ik uw graven zal hebben geopend, en als Ik u uit uw graven zal hebben doen opkomen, o Mijn volk! En Ik zal Mijn Geest in u geven, en gij zult leven, en Ik zal u in uw land zetten; en gij zult weten, dat Ik, de HEERE, dit gesproken en gedaan heb, spreekt de HEERE’. (Ezechiël 37:12-14) Israël werd weer uit het graf van Babels ballingschap opgevoerd en thuisgebracht. De Heere waakte over Zijn volk als over Zijn oogappel en dat is vandaag nog zo. Het feit dat het Joodse volk weer een plekje mag hebben in het aan hen beloofde land, is werk van Gods handelen. Dit land komt hún toe.
Tegelijk mag de christelijke gemeente uitzien naar de vervulling van al Gods beloften aan Israël. Zoals de Schrift er ook van getuigt in Romeinen 11. Als de diepe slaap die over Israël ligt, zal worden weggenomen. En zij Jezus Christus als de Messias gaan erkennen. Wat een dag zal dat zijn, als straks het wonder gaat geschieden dat de Heere Israël weer gaat aannemen. Als Hij de vertrapte takken opraapt en Israël zal herleven, wat een toekomst breekt dan aan! Het zal zijn Messias erkennen en herkennen. Zo zal geheel Israël zalig worden. ‘In die dagen zal het geschieden, dat tien mannen uit allerlei tongen de slip zullen grijpen van één Joodse man, zeggende: Wij zullen met u gaan, want wij hebben gehoord, dat God met u is’ (Zacharia 8:23). Die toekomst, waarvan de tekenen al zichtbaar zijn, mogen we verwachten. Daar mogen we ook om bidden. Dan zal het gebed, dat wij tot God voor Israël doen, tot hun zaligheid zijn, ‘want dit is hun het verbond met God, dat Hij hun zonden wegnemen zal’.

Om vanuit de Schrift een recht zicht op Gods plan met Israël te hebben, is het goed om in de prediking daar aandacht aan te geven. Vanouds had dat een plaats op de Israëlzondag. Gezien de huidige ontwikkelingen rondom Israël en de verschuivende opvattingen binnen de kerk over Gods volk en het land van de belofte, is dat een blijvende noodzaak. Opdat ons niet onbekend zij wat God aan Israël gedaan heeft én nog zal gaan doen. Want God heeft Zijn trouw aan Israël nooit gekrenkt!

Dit artikel werd u aangeboden door: Hersteld Hervormde Kerk

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 30 september 2011

Kerkblad | 16 Pagina's

Israëlzondag

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 30 september 2011

Kerkblad | 16 Pagina's