Niet de minste verpozing

Langzamerhand kon Studd veel werk overlaten aan zijn medewerkers. Kon hij nu gaan rusten? Rusten? Dat was er bij Studd niet bij. Naar nieuwe mogelijkheden zag hij uit. Er waren nog meer gebieden in het grote Kongogebied waar het Evangelie moest gebracht. In 1922 ging hij zich vestigen in Ibambi, midden in het Ituriwoud. De negerstammen, clie daar woonden, leefden in zedeloosheid en waren gegrepen door de macht van zonde en verderf. Hoe bevrijdend zou cle kracht van Gods Woorcl daar kunnen zijn!

Zijn medewerkers kwamen met allerlei bezwaren; eerst zou de zendeling met verlof moeten gaan, want er zaten weer zes jaren op, jaren van noeste arbeid zonder verpozen. Bovendien was zijn gezondheid ook niet bepaald best te noemen en hij moest toch rekening houden met zijn leeftijd, daar hij de zestig reeds was gepasseerd.

„Spreek niet over verlof, vrienden, " antwoordde Studd. „God heeft mij beloofd, mij te zullen bijstaan, toen allen zich tegen mij verklaarden. God alleen heeft dus te beslissen, wanneer ik weer naar huis mag teruggaan."

Hoe zou hij ook weg kunnen gaan? Niet lang na de vestiging in het Ituriwoud, was cle lange, magere blanke man, met de kromme neus en de grijze baard, een bekende verschijning voor de inboorlingen geworden. Bij honderdtallen stroomden ze samen als Studd predikte. De zendeling schreef naar het vaderland: „Ik vond ongeveer 1500 negers, samengepakt als haringen in een ton. Ze hurkten op de grond in de gloeiende Afrikaanse zon. Dan ziet men hun verlangende gezichten en hoe zij ieder woorcl van de prediker indrinken. Zij dorsten naar het Evangelie. Het hindert hen niet, of een godsdienstoefening twee uur duurt; eerder vinden ze clie tijcl nog te kort."

Hoe zou hij naar het vaderland kunnen? Ga even kijken naar cle kerkbouw in Imbai. Onder leiding van Studd is men bezig om een kerk te bouwen van ruim duizend zitplaatsen. Wat werken de negers ijverig! Het schiet goed op, maaide mannen zijn vermoeid. Studd stelt voor om een week uit te rusten, want werken in clat warme klimaat valt niet mee. Maar hoor cle verontwaardiging van de zwarten: „Wat denkt ge? Zouden we weg gaan vóór het Godshuis klaar is'" Zou Studd zulke mensen kunnen verlaten?

Op een andere plaats was men ook aan cle kerkbouw begonnen. Zonder cle zendeling zouden ze clat niet voor elkaar kunnen krijgen. Stucld zou aanwijzingen moeten geven, maaide mensen zagen, clat cle blanke man vermoeid was. Ze zeiden tot hem: „U bent vermoeid van cle inspanning bij de bouw van het Godshuis te Imbai. U moet heengaan en uitrusten, maar wil dan later terugkomen en ons leren hier een Godshuis te bouwen." Wat was het antwoord, clat Studd gaf aan de mensen, clie hem met verlof wilden sturen? De zendeling vraagt: „Wat moest ik daarop antwoorden? Kon ik zeggen: Neen, ik ga naar Engeland terug, waar alle mensen al van Christus gehoord hebben en waar kerken, kapellen en zendingshuizen in overvloed zijn. Hij laat u en uw mensen zo maar ter helle varen? Kon ik zó spreken? " En Studd bleef, want hij kon niet anders. Hij woonde te midden van cle negers in een eenvoudige bamboehut met graszoden als dak. In zo n hut leefden ook de inboorlingen. In het midden van cle hut stond een eigengemaakte tafel en aan cle kant een bed. Aan de eenvoudige tafel kon men Studd vele uren van de dag vinden om zijn correspondentie af te doen. Vroeg stond hij op 0111 cle dag te beginnen met cle studie van een gedeelte van cle Heilige Schrift. Andere bronnen dan de Bijbel had Studd niet om zich voor te bereiden voor zijn predikaties en toespraken. Zijn Bijbels waren dan ook letterlijk stukgelezen.

Een neger maakte zijn eten klaar en verzorgde de hut, dat cleze er behoorlijk uitzag 0111 mensen te kunnen ontvangen. Elke clag had de zendeling bezoek, want velen kwamen tot hem om raad en ieder stond cle blanke te woorcl, hoe druk het ook was.

Tot nu toe had Stucld zich kunnen behelpen met het Bangala, cle taal, clie de meeste negerstammen konden verstaan, maar onder de negers van het Ituriwoud kon hij weinig met deze taal beginnen. Hier zou hij zich moeten bedienen van het Kingwana. En een Bijbel moest er in clie taal komen. Om werk was Studd niet verlegen, maar toch moest die vertaling er bij; het was harde noodzaak.

Wij moeten echt bewondering hebben voor de man, die haast zeventig jaar was en gemiddeld achttien uur per dag werkte. Alleen zendeling Harrison hielp hem bij het vertalen met cle schrijfmachine. Maar ook moest zijn helper nog iets anders doen: wanneer Stucld uren voorover had gezeten, had hij zo'n stijve hals gekregen, clat hij moeilijk kon opstaan; Harrison moest cle oude man clan eerst masseren. De maaltijden gebruikte hij meestal onder de bedrijven door.

Welk een ijver! De liefde tot cle uitbreiding van het Koninkrijk Gods drong hem en cle liefde is sterker clan cle dood. Het lichaam wordt er clan aan gewaagd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen