Groeten uit Canada

„Al uren klettert de regen tegen de ramen, en de lucht blijft grauw en donker. Ik vind het erg gezellig, vooral omdat het hier maar zelden voorkomt dat het de hele dag zo buiig is. Ik ga heerlijk een paar kasten opruimen; dat is om deze tijd van het jaar hard nodig!

We hebben voor Canadese begrippen een betrekkelijk zachte winter gehad. Zelfs sneeuwstormen zijn dit jaar -tot grote teleurstelling van de schoolkinderen- uitgebleven. Ik heb net alle mutsen, sjaals, wanten en skibroeken gewassen, en ben blij dat ze weer voor een halfjaar de kast in kunnen.

Andrew en Henry hebben beloofd om deze week ook hun hockeyspullen op te ruimen. De vloer in het basement ligt bezaaid met helmen, gezichtmaskers, nek-, schouder-, knie- en elleboogbeschermers, en daar willen we niet de hele zomer tegenaan kijken.

IJshockey is Canada's nationale sport, en alhoewel Maher en ik weinig moeten hebben van de verdwazing die ermee gepaard gaat, hebben we geen spijt van onze beslissing om de jongens op vrijdagavond hockey te laten spelen met een christelijke vereniging. Er heerst een goede sfeer, de ouders komen altijd mee, en we hebben er heel wat fijne gezinnen ontmoet.

Het enige probleem is dat Maher nooit vroeg thuis is, wat betekent dat ik Richard en Sonya mee moet nemen, en het is meestal bar koud in de sporthal. Maar het is goed om de jongens naar hartelust te zien spelen, en vooral 's winters hebben ze dat extra uur beweging hard nodig.

Ze zitten zoveel in de auto, en hebben op school ook maar één gymles per week. Wat sport, spel en uitgaan betreft, kun je kinderen hier niet dezelfde vrijheid geven als in Nederland.

Er gaat haast geen maand voorbij of we horen berichten van kinderen die door vreemden lastiggevallen of meegenomen worden, en er wordt altijd gewaarschuwd om kinderen niet alleen te laten.

Als ik hoor en lees hoe kinderen in Nederland, zoals bijvoorbeeld Frederique en Robert van "buurvrouw" Ella van de pagina hiernaast, er zelf op uit gaan, vind ik het wel eens jammer dat zoiets hier niet kan.

Ook al wonen we in een van de veiligste en netste wijken van de stad, ik kan zelfs Andrew en Henry niet alleen naar een speeltuin, winkel, zwembad of andere openbare gelegenheid laten gaan.

Als ze op straat spelen ben ik altijd in de buurt, en als er meer kinderen buiten zijn, zorgen we er als ouders voor dat we minstens om het kwartier poolshoogte nemen.

Het klinkt misschien dramatischer dan het in werkelijkheid is, en we proberen ook om onze kinderen niet onnodig angst aan te praten, maar we kunnen onze ogen niet sluiten voor een werkelijkheid die soms harder is dan we ons zouden wensen."

                              ------------------------------

Geselsie uit Suid-Afrika

„'n Blik in mijn koektrommel leerde me gisteravond dat het hoog tijd wordt om weer eens een voorraadje koekjes te bakken. Koekjes kopen doe ik niet zo heel vaak, een onnozel pakje wafeltjes kost zomaar tussen 3 en 4 rand. Dan kan ik het voordeliger zelf. Inmiddels heb ik al een redelijk stapeltje Afrikaanse recepten bijeengescharreld.

Ik moet zeggen: Van bakken hebben ze wel verstand. Het is alleen lastig dat ze veel met inhoudsmaten werken. Als je ermee groot geworden bent, zal het wel heel eenvoudig werken, maar ik vind het maar een geklieder om een kop boter af te moeten meten. Toegegeven, in de tijd van de Grote Trek moet het een uitkomst geweest zijn.

Ergens onderweg in de Karoo met een weegschaal te moeten klungelen is gewoon niet handig en als je met afmeten altijd maar dezelfde kop, eetlepel en theelepel gebruikt, kan er weinig verkeerd gaan. Maar ondertussen zijn we een dikke 150 jaar verder en in mijn keuken doet een weegschaal op batterij z'n dienst.

Niet dat dat geen nadelen heeft, de batterij begeeft het meestal net als ik wat voor onverwachte gasten produceren wil. Maar gemakshalve reken ik toch de meeste recepten met inhoudsmaten om naar gewicht. De verhoudingen lijken dan wat onlogisch, maar het werkt prima.

Als voorbeeld hier het recept van piesangbrood, ideaal om een voorraadje overrijpe bananen weg te werken. ½ kop botter; 1 kop suiker, 2 eiers; 2 kop meelbom, 2 theelepels bakpoeier; 4-6 piesangs; 1 theelepel vanieljegeursel; ½ theelepel sout.

Op z'n Nederlands; 116 g boter; 200 g suiker; 2 eieren; 234 g bloem; 2 theelepels (= 10 ml) bakpoeder; 4-6 kleine bananen; 1 zakje vanillesuiker; snuf zout.

Klop boter met suiker en vanillesuiker romig, voeg dan een voor een de eieren bij en klop het geheel luchtig (als bij gewoon cakebeslag). Schep het meel erdoor en daarna de heel fijngeprakte bananen. Schep in een cakevorm (ca. 26 cm.) en bak 1 uur op 180 graden. Serveer plakken dun besmeerd met boter.

Over maten gesproken, op kledinggebied kunnen ze er hier ook wat van. In Nederland mag je Duitse en Franse maten hebben, hier hebben ze gewoon twee heel verschillende systemen.

Toen ik voor het eerst in een kledingzaak kwam, wist ik dat ik in het rek niet aan de kant met de kleinste maten zijn moest en evenmin aan de andere kant, waar de allergrootste maten hingen, maar verder was het me een raadsel.

De verkoopster wist er trouwens ook geen weg mee, want die had wel eens van Europese maten gehoord, maar daar hield haar kennis mee op. Ondertussen ben ik wel wat wijzer geworden.

In het ene systeem lopen de maten grofweg van tien tot twintig, waarbij maat 14 overeenkomt met de Nederlandse maat 40 en de andere serie gaat van circa 30 tot 40, en daarbij is een Hollandse maatje 40 opeens 36.

'n Voordeel voor mij, want zo ben ik zonder op dieet te hoeven twee maten "gekrompen". Dat ging overigens voor m'n schoeisel niet op. M'n vaderlandse maat 5 bleek hier plotseling een maat 6 te zijn."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen