Jozef leeft nog

Ze moeten de oude Jakob in naam van Jozef uitnodigen om naar Egypteland te komen. Dan zou hij tijdens de honger in Kanaän niet behoeven te sterven.
Ook had Jozef rijke geschenken meegegeven en wagens om de hele familie naar Egypteland te brengen.
Daarom roepen ze, als ze terug in Kanaän komen, Jakob toe: ‘Jozef leeft nog, ja ook is hij regeerder in gans Egypteland!’ Maar de verwachte blijdschap bij Jakob blijft uit. Hij springt niet op van vreugde en zegt niet in verwondering: Is het waar, leeft Jozef nog? Nee, we lezen: ‘Toen bezweek zijn hart, want hij geloofde hen niet’. Tweeëntwintig jaar geleden waren zijn zonen met de bebloede rok van Jozef thuisgekomen als een bewijs dat een dier hem had verscheurd. En nu zou Jozef nog leven en zelfs onderkoning zijn in Egypteland? Jakob kan het niet geloven.

Discipelen op paasdag

Zo ging het ook met de discipelen op de paasdag. Toen de boodschap werd gehoord: ‘Jezus leeft, Hij is uit de doden opgestaan’, geloofden zij het niet. De woorden van de vrouwen schenen hen als ijdel geklap.
De boodschap kan ook te groot, te wonderlijk zijn om te geloven. Zo gaat het met een zondaar die overtuigd is van zijn zonden en schuld. Een mens die met Mozes moet uitroepen: ‘Gij stelt onze ongerechtigheden voor U, onze heimelijke zonden in het licht Uws aanschijns’. Wanneer een mens met God te doen krijgt en de afgelegde levensweg ons veroordeelt en aanklaagt. Als we inleven dat het aan onze kant kwijt en verloren is, dat God rechtvaardig is als Hij ons straft met tijdelijke en eeuwige straffen. En als we dan mogen horen de boodschap van het Evangelie dat Jezus Christus in de wereld gekomen is om zondaren zalig te maken. Als we mogen horen dat de Zoon van God Zijn troon heeft verlaten om te lijden en te sterven in de plaats van goddelozen en vervloekten. Wanneer ons dan gepredikt wordt, dat bij God vergeving is en zaligheid om niet. Dan is die boodschap te groot en te wonderlijk om te geloven.

Veel mensen vinden het niet moeilijk om te geloven. Maar als God in onze harten werkt, krijgen we moeite met het geloven. Dan wordt in ons hart de vraag geboren: Is dat nu wel voor mij? Voor zo één als ik ben? O, als God met mij in het recht zou treden, Hij zou mij moeten verdoemen om mijn boosheid en onreinheid. Dan kunnen we niet zo gemakkelijk geloven dat het Evangelie voor ons is. Wat zijn we dan bang voor zelfbedrog om ons voor de eeuwigheid te bedriegen. Zo hebben de oprechten een strijd met het geloof.

Wat Jozef had gezegd

Jakob kon het niet geloven. Dit was te groot. Maar zijn zonen lieten het daar niet bij. Ze gingen al de woorden die Jozef tot hen gesproken had aan de oude Jakob vertellen. Ze kwamen niet met hun eigen verhaal. Nee, ze vertelden al de woorden die Jozef gezegd had. Zo hebben de dienaren van het Evangelie maar één opdracht, om alleen de woorden Gods te verkondigen. En toen Jakob al die woorden van Jozef hoorde en de wagens zag die Jozef gezonden had, toen zei Israël: ‘Het is genoeg, mijn zoon Jozef leeft nog’.

De naamsverandering van ‘Jakob’ in ‘Israël’ in deze tekst is niet zonder betekenis. Israel is de man die met God geworsteld had in Pniël. Die zich in het uur van zijn levensnood vastgeklemd had aan Gods beloften. En nu staat er hier niet: ‘Jakob zei…’ , maar: ‘Israël zei…’ : ‘Het is genoeg mijn zoon Jozef leeft nog’. Dat was de boodschap die het hart van Jakob vervulde.

Het is zo opmerkelijk dat hij Jozef nog niet gezien had en hem nog niet omhelsd had en toch geloofde hij. Want het geloof is niet tasten en voelen, maar zich verlaten op Gods woord.

Meerdere Jozef

Het is Pasen geweest De meerdere Jozef, Jezus, leeft. En wie daar houvast aan krijgt door het geloof, heeft geen behoefte meer aan voelen en tasten. Die zegt met Jakob: ‘Het is genoeg’. Jezus leeft.
Hier spreekt het geoefend geloof dat de boodschap omhelst. Tot zulk een geloof komt een mens niet zomaar vanzelf. Door een weg van strijd komt men tot zulk een geloven. Dan werpen we het anker uit in de grote daden Gods, de dood en de opstanding van de Heere Jezus. Daar kan het geloof alleen maar rust in vinden. Jezus leeft.

De boodschap kan ook te groot, te wonderlijk zijn om te geloven. Zo gaat het met een zondaar die overtuigd is van zijn zonden en schuld.

In Jakobs hart kwam een verlangen. Hij zegt: ‘Ik zal gaan, en hem zien, eer ik sterve!’ Hij hield er rekening mee dat hij een sterfelijk mens was. Hij wilde, voordat de dood hem inhaalde, bij Jozef zijn. Ook dat is een kenmerk van het ware geloof in oefening. Dan gaat Gods kind verlangen om die meerdere Jozef, Jezus, te leren kennen. Jezus leeft. Zo mogen de evangelieboden, als gezanten van Christus, de wereld ingaan met de beste boodschap die ooit oren van mensen hoorden. Dat Jezus leeft en dat Hij de Behouder des Levens is. Dat Zijn schuren vol zijn. Dat Hij volkomen zalig maken kan, allen die door Hem tot God gaan. Dat er geen zondaar zo schuldig, zo doemwaardig is, of Christus kan redden en vrede met God brengen.
Dat is de verwondering in het leven van al Gods kinderen. Ze zeggen: Ik verdiende toorn en ik verwachtte vloek, ik was de dood waardig en de Heere ontving me in barmhartigheid en ontferming.
Het is genoeg. Jezus leeft. Daaraan hebben Gods kinderen genoeg, voor tijd en eeuwigheid.

ds. A.B. van der Heiden, Doetinchem

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen