Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Nooit met vreemden meegaan... maar ook niet met de buurman

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Nooit met vreemden meegaan... maar ook niet met de buurman

10 minuten leestijd Arcering uitzetten

<br />

Er staat een man in een blauwe overall en een boerenpet op aan de kant van het weggetje. De twee kinderen op de fiets hebben geen erg in hem. „Zeg kinderen!", roept de man, ,,kom eens even hier!" De jongen trapt op de rem en het meisje (5 jaar) klimt van de fiets. ,,Ik heb zulke prachtige bramen zien hangen. Zullen we die eens gaan plukken? Als jullie mij even helpen, krijgen jullie ook bramen mee naar huis!" Ja, dat is leuk! De kinderen gaan op het voorstel in en beginnen ijverig te plukken. ,, Ach, nu ben ik mijn bakje vergeten", zegt de man, ,,jongen, wil jij dat even gaan halen bij mijn fiets?" De fiets staat wel ver weg, maar het ventje rent al weg, en dan is de man met het meisje alleen... Hij voert haar verder de bosjes in en tilt haar op, raakt haar aan, streelt haar. Het kind voelt wel aan, dat die man raar doet; ze wil dit niet en verzet zich. Ondertussen is haar broertje met het bakje teruggekomen. Hij ziet z' n zusje niet meer en roept. Dan brengt de man het kind weer terug naar het pad en of er niets gebeurd is, beginnen ze metz'n drieën bramen te plukken. Het meisje mag de hoog hangende bramen eraf halen -iedere keer wordt ze door de man hoog opgetild. Ten slotte komen beide kinderen met een bakje vol bramen thuis. Heel onschuldig vertellen ze hoe ze eraan gekomen zijn. Moeder schrikt en wil precies weten waar het was, hoe die man eruit zag en wat hij deed. Dan besluiten vader en moeder de politie in te lichten. Het is nü wel goed afgelopen, maar wat zal deze man een volgende keer, bij andere meisjes doen?

"Een meid"
Enkele meisjes maken plezier met elkaar in het zwembad. Ze proberen een meisje in het water te duwen en na veel gelach en gejoel lukt dat ook. Een jongen slentert naar het groepje toe en gaat meehelpen. Hij duwt en trekt tot een van de meisjes zich niet meer tegen kan houden. Dan pakt hij haar beet en springt tegelijk met haar het water in. Onderwater raakt hij het meisjes aan op plaatsen waar ze dat niet wil. Ze trapt naar hem, komt boven water en scheldt hem uit. De jongen grinnikt en gaat terug naar zijn vrienden. Het is eigenlijk te laat geworden die avond. Het meisje fietst hard om maar snel thuis te zijn. Op een donkere weg komt een groepje fietsers haar tegemoet. ,,Hé, een meid!", hoort ze zeggen en ze ziet hoe de jongens oversteken en regelrecht naar haar toekomen. Ze moet afremmen. Een van de jongens pakt haar stuur beet. Haar hart bonst als een razende, maar tegelijkertijd wordt ze woedend en snauwt de jongens toe: ,,Laatmelos! Ik woon hier vlakbij!" Gelukkig deinzen ze terug en het meisje komt veilig thuis. Ze zitten in de trein, de twee vriendinnen. Plotseling horen ze tikken op de verbindingsdeur achter zich. Ze kijken om. Een gedeeltelijk ontklede man vertoont zich aan de meisjes en doet of hij naar hen toe wil komen. Onmiddellijk draaien ze zich om, doen of ze niet gezien hebben en keuren hem geen blik meer waardig. Maar angstig vragen ze zich af, wat er verder zal gebeuren...

Overdreven?
Zijn dit overdreven verhalen? Gebeurt zoiets niet? ,,Ja, misschien in grote steden, in rare buurten of laat op de avond. Onze kinderen zullen niet met zoiets in aanraking komen!", denkt menigeen misschien. Helaas is de werkelijkheid anders. Ook onze kinderen lopen groot gevaar om wèl met vreemd gedrag van (overwegend) mannen en jongens in aanraking te komen. Met gedrag dat nog véél verder gaat dan de voorbeelden. Met gedrag waardoor kinderen —onze zoon of dochter- lichamelijk en geestelijk ernstig beschadigd kunnen worden! In dit aitikel wil ik me beperken tot seksuele mishandeling van kinderen door vreemden. Er bestaat immers ook een seksuele mishandeling van kinderen door eigen familie (vader, opa, broer, oom, neef) of door vrienden en goede bekenden. Deze mishandeling noemen we incest. De waarschuwing: ,,Pasop voor vreemden! Ga nooit meteen vreemde mee!" is daarom ook onvoldoende. Kinderen moeten leren om óók bekenden van het lijf te houden! De laatste tijd is er veel onderzoek verricht naar incest en de gevolgen daarvan. Men trok de schrikbarende conclusie dat één op de tien meisjes en één op de honderd jongens het slachtoffer moet zijn van incest. De dader is in de meeste gevallen (97%) een man, terwijl incest al kan beginnen als het kind nog een baby is. Er zijn nogal wat artikelen over dit onderwerp verschenen.

Vanzelfsprekend
Ik laat dan ook het onderwerp "incest" rusten. Het gaat nu over vreemden die ons kind benaderen en kwaad in de zin hebben. Wat moeten we, wat kunnen we doen? In de opvoeding zijn we steeds bezig om ons kind te leren dat het moet gehoorzamen. Elke keer weer benadrukken we dat het kind moet doen wat wij, volwassenen zeggen, en het ene kind is daarin volgzamer dan het andere. Alle kinderen moeten zich echter onderwerpen: aan vader en moeder, aan meesteren juf, aan allen die over hen gesteld zijn. Zij weten immers wat goed is voor een kind? Daarnaast stimuleren we ons kind een hand te geven, een zoen te geven. We vinden het goed, dat de buurman over haar hoofdje aait, dat de monteur in haar neusje knijpt, dat de juf zijn hemd in zijn broek stopt, enzovoorts. Het zijn allemaal heel gewone, vanzelfsprekende dingen, waar geen kwaad achterligt. En toch... Het gehoorzamen van volwassenen en het toelaten van lichamelijke aanraking kunnen bij-elkaar-gevoegd vreselijke gevolgen hebben! Bij de opvoeding hoort dan ook — in dit licht bezien — niet alleen het leren gehoorzamen aan volwassenen, maar ook het leren nee-zeggen, als volwassenen (of jongeren) dingen willen waarvan het kind weet of aanvoelt dat ze niet goed zijn.

Voorlichten
Ouders hebben daarbij ook nog een voorlichtende taak. Geheimzinnig doen over het lichaam, er niet over praten en alles maar z' n gang laten gaan is natuuriijk de gemakkelijkste weg. Het brengt ons kind echter wel op een verkeerd spoor, 't Is belangrijk —al kunnen we heel moeilijk over deze dingen praten — om de opgroeiende jeugd goede voorlichting te geven en te benadrukken dat ons lichaam, óók het lichaam van een meisje, een tempel is van de Heilige Geest. Dan leren we het kind ook om'' nee'' te zeggen tegen bepaalde spelletjes. Het doet z'n kennis op bij klasgenoten, of uit verboden boekjes en krijgt op deze manier een totaal verkeerd beeld van seksualiteit. Hetislaag-bij-degronds, iets om stiekem over te gniffelen en schuine moppen te vertellen. Natuurlijk waarschuwen we onze kinderen om niet met vreemden mee te gaan, maar daarbij vertellen we óók dat het kind met niemand mee mag gaan zonder dat papa of mama het weet. Ook niet met de aardige buurman, met wie ze gisteren het park in mocht. Niet met de vriendelijke vader van het vriendinnetje als ze alleen is; vader en moeder moeten het weten! Aan jonge kinderen kan heel goed uitgelegd worden, dat ouders anders ongerust worden.

Nieuwsgierig
Verder zijn kinderen snel te beïnvloeden; ze zijn goedgelovig en vertrouwen dat wat volwassenen zeggen ook waar is. Een man, die z'n snelle sportwagen laat zien aan een jongen, zal er weinig moeite mee hebben deze jongen over te halen om eens met hem mee te gaan... Een meisje vertelde: ,,0p de hoek van de straat stond een ijswinkeltje. Ik was pas zes jaar, toen de verkoper me vroeg of ik binnen wilde komen. Ik zou dan een ijsje krijgen. Zo'n aanbod sla je niet af! Ik kreeg inderdaad een ijsje, maar ik moest het wel opeten, terwijl ik bij hem op schoot zat..." Ook voor al die mooie beloftes moeten we onze kinderen dus waarschuwen. Het spreekt vanzelf, dat onze kinderen nieuwsgierig worden als we hierover praten. Ze zullen zeker willen weten wat zo' n man dan wel met je doet. Sommige ouders voelen dan de neiging om allerlei gruwelij-l> ke dingen te vertellen om hun kind maar flink bang te maken. Achter iedere boom en schutting staat een enge, boze of slechte man en ook in dromen wordt het kind door angst gekweld. Het kind kan bovendien elk vertrouwen in een volwassene veriiezen. Het wordt schuw en neemt de benen als iets aan hem gevraagd wordt. Zo kan het echter niet goed zijn. Ik denk dat we er niet omheen moeten draaien wat er kan gebeuren, als een man slechte bedoelingen met het kind heeft. Maar daarbij behoeven niet alleriei details verteld te worden. De fantasie van het kind maakt het bovendien nog veel erger dan wij het hem of haar vertelden. In eenvoudige bewoordingen kunnen we ons jonge kind vertellen, dat z' n lichaam wordt aangeraakt op plaatsen waar het niet mag, dat het misschien wel pijn doet, en dat er niet gevraagd zal worden of het kind het wel goed vindt. Wie het ook is, die zulke handelingen doet, het kind moet weten dat het niet goed is; het mag weigeren en het móet weigeren.

Belangrijk begin
Jennie werd, toen ze negen jaar was, bedreigd door een man. Hij duwde haar tegen een boom en zei dat hij haar ging verkrachten. ,,Ik boorde mijn blik dwars door zijn pupillen en hield mijn adem in, minutenlang naar het scheen. ,,Nee, dat doe je niet'', zei ik ten slotte, vastberaden fluisterend. De man ging weg zonder mij iets te doen." Is nee-zeggen, vastberaden seksuele handelingen weigeren, woedend worden, niet bang zijn, een garantie voor de veiligheid van ons kind? O nee! ,,Een verkrachter kan het meisje met geweld overmeesteren. Een man die ze goed kent, kan haar zogenaamd lief benaderen en zij kan dat verkeerd begrijpen, in de war raken, zich in paniek onderwerpen. Dat is allemaal mogelijk, zolang mannen niet het verschil kennen tussen liefde en overweldiging, intimiteit en overheersing, tegemoet komen aan je verlangen en grenzeloze zelfzucht, zolang hun machtswellust niet plaats maakt voor meegevoel en zij niemand kunnen koesteren. Zolang is ons kind niet veilig. Maar dit'' nee-zeggen" is een begin, een belangrij k begin'', aldus een boek over seksuele mishandeling.

Gebed
Wat kan ons kind in de toekomst overkomen? Als we ons inleven hoe onze zoon en onze dochter het slachtoffer kunnen worden van verschrikkelijke, kwetsende, vernederende, lichamelijk en psychisch diepingrijpende handelingen, dan zouden we hen altijd bij ons willen houden, willen beschermen, waar het kind ook heengaat. We voelen echter wel aan, dat dat onmogelijk is. Johannes de Swaef wijst ons een betere weg:,,De ouders moeten de Heere smeken om een zegen over hun kinderen (...). Heere, Gij Die ons door Uw genade kinderen gegeven hebt, wij smeken U zeer ootmoedig, dat het U believen moge, onze kinderen te maken tot instrumenten van Uw genade, tot vaten Uwer barmhartigheid; neem ze onder Uw beschutting en bewaring, want ons leven is op elke leeftijd aan duizenderlei gevaren blootgesteld. Dat Uwe engelen, die altijd Uw aangezicht zien, rondom hen zijn, hen bewaren in hun kinderjaren, jonkheid en op latere leeftijd voor dodelijke ongevallen, voor -bovenal- bekoringen des satans." (De Geestelijke Kwekerij, blz. 115.) In een volgend artikel hoop ik verder in te gaan op de schadelijke gevolgen die kinderen ondervinden als ze slachtoffer geworden zijn van min of meer ernstige seksuele mishandeling. Natuuriijk kunt u op dit artikel reageren: Terdege, Postbus 75,7300 AB Apeldoorn.

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 27 september 1989

Terdege | 72 Pagina's

Nooit met vreemden meegaan... maar ook niet met de buurman

Bekijk de hele uitgave van woensdag 27 september 1989

Terdege | 72 Pagina's