Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Herinneringen

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Herinneringen

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

6

Het is al enige tijd geleden, dat wij een kleine bijdrage onder „Herinneringen” gaven in ons blad. Het vele werk, dat de administratie ons geeft, was mede oorzaak dat dit niet meer geschiedde. Een tweetal geschiedenissen zouden wij uit het verleden willen bespreken, waaruit duidelijk zal blijken, dat de Heere Zelf Zijn eigen werk kroont en openbaar maakt, en het kostelijke van het snode komt te onderscheiden.

Onze gedachten gaan weer terug naar de tijd, dat onze onvergefelijke Ds. Van Brummen onze gemeente diende.

Zij die hem hebben gekend, weten hoe getrouw hij was in het spreken, wanneer het ging over het persoonlijk bezit van de enige troost voor leven en sterven, zoals Zondag 1 van de Cat. ons dat leert.

Vele malen werd Ds. Van Brummen geroepen bij ernstige ziekbedden van hen, die niet tot de gemeente behoorden, wat juist reden voor hem was om daar heen te gaan, om te spreken over de waarde van de ziel, die voor de eeuwigheid bestemd is.

Zo gebeurde het dat Ds. Van Brummen geroepen werd aan het ziekbed van een jong leven, dat naar het scheen een sterfbed zou worden.

Het ging van binnen bij haar spreken, dat zij zo niet voor God kon verschijnen. Zij had de laatste tijd geleefd zonder God in de wereld, zoals wij allen van nature leven, maarzij had ook uitwendig met God en Zijn dienst gebroken, hoewel zij in de waarheid was opgevoed. Ook van dit jeugdig leven, waar het van binnen onrustig werd, ging het verzoek naar Ds. Van Brummen of hij haar wilde bezoeken. De dominee stelde dit niet uit, maar gaf direkt gehoor aan haar verzoek. Wat heeft zij geweend over haar zondig leven, waar wij nu niet over zullen uitwijden.

Over de verschillende bezoeken zullen wij zwijgen, want daar gaat het ons niet om, wij wil-! len alleen trachten aan te tonen, zoals wij begönnen zijn, dat de Heere alleen Zijn eigen werk kroont en openbaar maakt. Veel werd I gesproken over dat ernstige ziekbed, wat voorjalop ons jongeren indruk maakte. Wij hoorden, dat zij sprak van berouw over haar afgelegde levensweg, maar ook van gedane beloften dat, zo er beterschap mocht komen, het vernieuwde leven besteed zou worden in de dienst des Heeren. Het ging wel door een diepe weg. Het waren dagen, ja weken van hoop en vrees hoe het gaan zou, totdat eindelijk van enige vooruitgang gesproken kon worden.

Het was een wonder dat het jeugdige leven weer werd opgericht. Het meest voor haarzelf, dat de Heere haar niet weggenomen had, maar betoond had geen lust te hebben in haar dood, maar dat zij leven en zich bekeren zou. Welk een verwachting was er van dit gespaarde leven. Wij horen het Ds. Van Brummen nog zeggen: „Wij zullen het maar eens laten overwinteren”, wat wij vroeger vaak Gods kinderen hoorden opmerken.

Zo ging het ook hier. De herstelling van de zieke nam langzaam toe, totdat zij weer zover was om uit en in te gaan.

Waar was haar reis heen? Ik zie haar nog voor de geest naar Gods huis komen, waar zij enkele jaren niet meer geweest was. Van die stonde aan scheen het dat er een ware omkering in haar leven gekomen was, en dat het jeugdige leven was gespaard tot eer en verheerlijking van des Heeren naam.

Maar ach, hoe verliep het geheel anders dan verwacht was. God kroont Zijn eigen werk maar zal ook openbaar maken wat niet van Hem is.

Dat laatste was ook hier het geval.

Wat geschiedde?

Na enige tijd kwam er verslapping in het gaan naar Gods huis, totdat zij eindelijk het weer geheel naliet en terugkeerde zoals éénmaal Orpa deed, naar de wereld, en haar leven voortzette zoals zij dat voor haar ziekbed gedaan had.

Welk een ernstige prediking ging daar van uit.

Er zijn wat zogenaamde ziekbedbekeringen gestrand, waar vervuld is het woord der Schrift, 2 Petr. 2 : 22.

Er kan zoveel schijn zijn, waar het ware leven, dat uit God is, ontbreekt. Maar daartegenover kan er ook een eenvoudig leven zijn, waarin openbaar komt dat het door de Heere gewerkt is. En dat leven zal alleen juichen tot Gods eer, omdat de Heere Zijn eigen werk kroont en openbaar maakt.

Dat hopen wij D.V. in een andere geschiedenis aan te tonen.

Dit artikel werd u aangeboden door: Bewaar het Pand

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 29 augustus 1968

Bewaar het pand | 4 Pagina's

Herinneringen

Bekijk de hele uitgave van donderdag 29 augustus 1968

Bewaar het pand | 4 Pagina's