Recensie

Ds. Jac. van Dijk was zo ongeveer een legendarische figuur. Aanvankelijk was hij een puur vrijzinnige predikant in de Hervormde kerk. Maar in 1944, in zijn tweede gemeente ’s Gravenzande, kwam hij radicaal tot bekering. Hij legde zijn ambt neer, maar werd al snel beroepen in het naburige Monster, een gemeente van rechtzinnige signatuur. Daarna diende hij een aantal andere bekende ‘bondsgemeenten’. Toch was hij niet in een vakje te plaatsen. Je had in de tweede helft van de twintigste eeuw een aantal predikanten in diverse kerkverbanden die je gerust spraakmakend kunt noemen: onder anderen Buskes, Overduin, Van Duinen, Doornenbal en ook Van Dijk. Mensen van een authentieke zeggingskracht die velen, in en buiten de kerk, wisten te bereiken. Bij het lezen van dit boek krijg je de indruk dat Van Dijk niet altijd even gemakkelijk is geweest. Hij kreeg veel vrienden, maar hij verloor er ook nogal wat. In de loop van de tijd werd hij toch ook wel weer wat ruimdenkender. Maar wat bleef: de nadruk op de volstrekte genade van de Heere voor een verdorven mens. Op die genade heeft hij geleefd en daar kon hij ook op sterven.

De auteur verdient lof voor de manier waarop hij dit boek geschreven heeft: eerlijk, en prettig leesbaar.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen