Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Een bijzondere ontmoeting met Zinaida Viltsjinskaja

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Een bijzondere ontmoeting met Zinaida Viltsjinskaja

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Het is ongeveer drie jaar geleden, dat het Russische verwantenraadslid, mevr. Zinaida Viltsjinskaja onder erbarmelijke omstandigheden moest werken in een vrouwenkamp in Wit-Rusland. Als enige van de 2500 vrouwen kreeg ze dagelijks veel post - telegrammen, brieven en kaarten met christelijke wensen en groeten. Dat heeft de Heere willen gebruiken tot troost cn bemoediging. Er mocht ook een getuigenis van uitgaan door het gehele kamp. In 1987 werd Zinaida vervroegd vrijgelaten. En nu was deze Russische christin op uitnodiging van Friedensstimme de afgelopen weken in Nederland. Zij wilde in deze tijd ook graag de leden van het Comité Vrouwenbonden ontmoeten en deze ontmoeting vond plaats op jl. 7 februari te Bunschoten.

Onder het genot van een heerlijk kopje koffie verwonderen wij ons over het feit. dat Zinaida Viltsjinskaja nu werkelijk in ons midden zit! Wiehad dat drie jaar geleden ooit kunnen denken, toen ze nog in een strafkamp zat cn haar gezin en ook de Verwantenraad behoorlijk vervolgd werden. Zinaida vond toen. dat men zich voor haar niet zoveel hoefde in te spannen, maar wél voor Serafima Joedintseva en Oeljana Germanjoek....

Iedereen is natuurlijk nieuwsgierig naar Serafima Joedintseva. de moeder van dertien kinderen, die men in ccn strafkamp wilde plaatsen, omdat ze zich voor de gezinnen van gevangenen inzette. Wat doet ze. waar woont ze. is daar ccn gemeente? Allemaal vragen die de heer IJ ijl. direkteur van dc Stichting Friedensstimme kan beantwoorden, omdat hij Serafima en haar gezin kortgeleden mocht bezoeken.

Hij vertelt, dat Serafima hem had gevraagd aan het comité het volgende door te geven: ze is zeer dankbaar voor de inzet van met name Nederlandse christenen. Alles is in Gods hand. maar Hij schakelt ook mensen in. Zo waren er ook in Nederland mensen bereid zich te geven voor dc hulp aan gevangenen. Niet Gorbatsjov heeft dat gedaan, maar de Heere God! Serafima woont in Siberië, midden tussen de Boerjaten. een kleine volksstam die voornamelijk boeddhistisch is.

Haar man Vasili was daarheen verbannen en na afloop van zijn termijn kwam hij tot de overtuiging, dat hij daar moest blijven wonen om het Evangelie te verkondigen. Hoewel hij in zijn gemeente in Chartsy.sk/Oekraine tot de leidinggevende broeders behoort, wist hij zich geroepen om in Moechorsjibir te blijven.

Serafima cn dc nog thuiswonende kinderen sloten zich bij hem aan. Zo wonen ze daar met z'n allen in een klein huisje, zes bij zeven meter, onder primitieve omstandigheden, net als dc Boerjaten.

Toen Vasili daarheen werd verbannen, was er geen gemeente. Maar door dc jaren heen ontstonden er kontakten met dc bevolking; door persoonlijke getuigenissen en door de mensen le bezoeken, kwam er belangstelling voor het Evangelie. Ja. er kwamen Boerjaten tot geloof en nu is er een kleine groep, die samenkomt rondom het Woord van God. De moeilijkheid is, dat er weinig christelijke literatuur in het Boerjaats is.

Er zijn in Siberië nog tal van volkeren cn stammen, die nooit van God en de Heere Jezus gehoord hebben: ook zij moeten horen van de verlossing die er in Christus Jezus is. Daar wordt aan gewerkt door de christenen in de Sovjet-Unie.

Jonge echtparen weten zich geroepen om naar deze gebieden in Siberië te verhuizen en tussen dc Boerjaten. de Jakoeten en anderen te gaan wonen cn hen te konfronteren met het Evangelie.

Na deze bemoedigende woorden gaat de heer Uijl ons voor in gebed, waarin hij in het bijzonder opdraagt Nadezjda Matjoechina, die nog steeds geen eigen plekje heeft om te wonen.

Haar huis werd na jarenlang door de christelijke gemeente gebruikt te zijn geweest, met de grond gelijk gemaakt. Slechts een kleine één-kamerfiat

werd haar toegewezen, waarin ze echter vanwege haar handicap niet wonen kan. Er is geen lift; een rolstoel kan er niet gebruikt worden en de noodzakelijke hulp in huis is onmogelijk.

Al uw en onze brieven naar Gorbatsjov en de autoriteiten in Tasjkent hebben helaas geen resultaat gehad. „Wat kunnen we nog doen voor haar'? ", vragen we aan Zinaida Vihsjinskaja. Zij antwoordt: „Benut al de mogelijkheden die er zijn. De Heere zal het zegenen. Er zijn zoveel voorbeelden te geven van wat de Heere gedaan heeft door verzoekschriften!"

We stellen aan Zinaida nog vele vragen. Daarover wil ik echter de volgende keer D.V. schrijven.

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 2 maart 1990

Daniel | 32 Pagina's

Een bijzondere ontmoeting met Zinaida Viltsjinskaja

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 2 maart 1990

Daniel | 32 Pagina's