Gebedsgenezing

(III).

Dan had men tussen de le en 2e wereldoorlog hier te lande nog te maken met de beweging van „Hazenberg" die zelfs alles wat door het middellijk ingrijpen tot stand kwam, als afgoderij beschouwde.

Al deze min of meer sectarische bewegingen beseffen de volle rijkdom van Gods Woord niet en grijpen steeds weer naar hulpmiddelen. Tevens hebben zij momenteel een dankbaar arbeidsveld, om reden dat de zichtbare kerk verdeeld is en zich verslapt in de uitoefening van haar hoge taak. Immers zijn er ook hier te lande duizenden die in deze naoorlogse tijd een nieuw reveille, als het ware een nieuwe Pinksterdag, zouden willen, daar zij in Gods huis stenen voor brood ontvangen. Degenen die over weinig onderscheidingsvermogen beschikken vallen in handen van deze geestelijke kwakzalvers.

Zo begon het na de 2e wereldoorlog in 1950 met een Indische gebedsgenezer die met hypnotisering werkte te Rotterdam. Deze werd echter het land uitgezet.

In 1951 hield de Herv. Kerk een „Week der genezingen" te Den Haag onder leiding van de Engelse miss Richards. Ook hier was het hoofddoel de lichamelijke genezing, waarbij aan de oplegging der handen wel een zeer hoge plaats werd gegeven. Nog steeds worden deze diensten regelmatig gehouden.

Zo was de akker rijp in 1953 voor de overbekende Hermann Zaiss en zo werd de ons nog vers in het geheugen liggende Osborn in ons land binnengehaald. Laten wij bij de bezwaren die wij tegen de bovengenoemde wijze van gebedsgenezing hebben ons voornamelijk bepalen tot deze twee laatsten.

Veel is er wat overeenstemt tussen hen beiden, al is het waar dat het brute bij Zaiss omgezet is in listigheid bij Osborn. Laten wij vooropstellen dat we meer moeten letten op wat ze leren dan op wat ze doen. Gebeuren er werkelijk genezingen en is hun leer tegen de H. Schrift dan dienen wij ons verre te houden van dergelijken.

De massa ziet helaas liever de verlossing van een paar ogen, oren etc. voor enkele jaren, dan de verlossing van de gehele mens voor eeuwig.

De bruutheid van Zaiss komt wel duidelijk uit in enkele uitdrukkingen van hem die we hier citeren:

n.a.v. zijn bezoek aan Nederland schrijft hij: Holland was een zaak des hemels en ik geloof dat de engel, die het Boek des Levens bijhoudt, overuren heeft moeten maken, om al de namen der geredden te noteren. Hier spreekt de bruutheid van het eigen „Ik".

Zaiss zegt verder: Wacht nog enkele jaren, ik heb de Heer gebeden mij zolang te laten leven totdat ik hem 1 miljoen aangebracht heb. De Bijbel maakt echter deze reklame met denderende cijfers niet, God vraagt er ook niet naar en Zaiss zal het thans voor Gods rechterstoel moeten verantwoorden, daar hij vorig jaar bij een auto-ongeluk om het leven is gekomen.

Deze gebedsgenezers baseren hun wondertekenen op de wonderen der apostelen en zeggen: wat toen kon, kan nu ook. Wij zullen dit niet tegenspreken, doch laten wij niet vergeten dat de apostelen in een heel andere tijd werkten. Nog nergens was de leer van Christus toen verkondigd en daarom gaf God hun deze bijzondere gaven, ook al omdat het beschreven N.T. er nog niet was. Het evangelie van Markus werd pas in 60 of 70 na Chr. als eerste geschreven. De wonderen en tekenen waren dus eigenlijk het steigerwerk, waartussen het gebouw moest verrijzen.

Bij de reklamecampagnes van Osborn hingen grote spandoeken met de woorden: „Jezus Christus is gisteren en heden dezelfde." Terecht merkte een predikant op dat dit nog niet wil zeggen: „Jezus Christus werkt gisteren en heden op dezelfde manier."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen