De regeling van ons Kerkelijk leven

(14)

De afgevaardigden naar een Classis worden benoemd door de kerkeraad van de tot die Classis behorende kerken. De Classis benoemt de afgevaardigden voor de Particuliere Synode en tenslotte worden uit en door de Part. Synode de afgevaardigden benoemd naar de Generale Synode. Als bewijs van hun wettige benoeming moeten de afgevaardigden een lastbrief overleggen, getekend door de vergadering, die ze afvaardigt. In geval, dat de afgevaardigde niet kan, gaat zijn plaatsvervanger, die hij zelf niet mag aanwijzen, maar van te voren ook reeds is aangewezen.

Da eerste afgevaardigde is de „primus", zijn plaatsvervanger de „secundes".

In elke kerkelijke vergadering moet eerst een moderamen (bestuur) benoemd worden. Dit moderamen bestaat uit een praeses en een scriba; voor een meerdere vergadering worden daar nog aan toegevoegd één of twee assessoren en een quaestor. De assessoren zijn nodig om de voorzitter bij te staan in de leiding en de quaestor zorgt voor de afwikkeling van de financiële zaken.

Dit moderamen is geen blijvend bestuur, maar blijft zo lang als de vergadering duurt. Bij 't uiteengaan der vergadering houden hun functies op en bij het samenkomen van een volgende vergadering moet eerst weer opnieuw een moderamen worden gekozen. Een meerdere vergadering mag niet tweemaal achtereen dezelfde persoon als voorzitter hebben.

't Werk van de scriba is: „naarstiglijk op te tekenen, 't gene waardig is opgetekend te zijn".

't Is natuurlijk niet nodig, dat de scriba alles optekent. Hij kan toch onmogelijk alles optekenen, wat een elk op die vergadering zegt. Bovendien kan er wel eens iets gebeuren, dat de scriba beter niet kan optekenen. Er staat dan ook , , 't gene waardig is opgetekend te zijn".

In hoofdzaak moet hij de besluiten, die genomen w r orden, optekenen, maar dan zó, dat het nageslacht er iets aan heeft. Die notulen mogen niet door een elk gelezen worden, omdat er vaak zaken in voorkomen van persoonlijke aard of tuchtzaken, welke geheim dienen te blijven.

„Het ambt van de praeses is, voor te stellen en te verklaren 't gene te verhandelen is." Vooraf moet hij dus het agendum kennen, om zich op de hoogte te stellen met de zaken, die verhandeld staan te worden. Daarom ook is het nodig, dat voor een ledenvergadering, de leden vooraf hun voorstellen hebben ingediend. De voorzitter kan zich dan inwerken en van te voren de voorstellen bespreken op de kerkeraad. De voorzitter mag enerzijds niet heersen, maar anderzijds moet hij de vergadering leiden en mag hij de teugels niet uit handen geven. Vervolgens heeft hij „toe te zien, dat een iegelijk zijn orde houde in 't spreken". Er mag alleen gesproken worden over die zaak, welke aan de orde is. Maakt een spreker het al te erg, dan heeft hij te bevelen, dat zij zwijgen. Dat zijn de „knibbelachtigen", mensen, die aitijd scherp zijn en zij, die strijdlustig zijn.

Aan 't eind van de vergadering houdt zijn functie als praeses op en op een volgende vergadering mag hij geen praeses zijn. Op de vraag of iemand steeds praeses mag zijn, antwoord Voetius: „Neen, omdat het niet met de practijk en met art. 35 der K.O. zou overeenstemmen en naar voren en naar achteren tot de Roomse hiërarchie zou afvoeren." Een kerkeraad heeft gewoonlijk een vaste praeses en een vaste scriba. Er moet toch iemand zijn, die de correspondentie voert. Als een meerdere vergadering uitééngaat wordt er een kerk aangewezen, die zorgt voor de samenroeping van de volgende meerdere kerkelijke vergadering. De kerk, die hiervoor wordt aangewezen is de „Roepende kerk".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen