Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Een moeder in Israël

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Een moeder in Israël

Dina van den Bergh: Ik ben Uwe, doet met mij, zo het Uw behagen zij

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

In deze korte dichtregels is het leven getekend van Dina van den Bergh (1725-1807). Over haar jeugd is niet veel bekend. Zij werd geboren als dochter van een rijke Amsterdamse koopman. Omdat Dina dagboekaantekeningen bijhield en brieven schreef, is het toch mogelijk iets meer over haar leven te vertellen.

“De Heere heeft mij in mijn jeugd uit het midden van een boze wereld uitgetrokken en door vele wonderen en hoge wegen doorgeleid.” Op 1 februari 1742 mocht Dina na bange strijd op zeventienjarige leeftijd ruimte krijgen voor haar ziel. De Heere maakte haar bekend dat Hij haar zal brengen tot een volk, waarvan zij de spraak niet kende. Uitvoerig beschreef Dina in haar dagboek de preken die zij in Amsterdam hoorde. Ze voelde zich thuis waar het Woord schriftuurlijkbevindelijk werd gebracht. Ook bezocht zij met godvruchtige vriendinnen gezelschappen van vromen onder wie Justus Vermeer en zijn moeder en zuster, die in Utrecht woonden. Op 22-jarige leeftijd werd Dina ernstig ziek zodat men haar einde vreesde. Dina was zwak en totaal verlamd, maar zij kreeg te geloven dat haar werk niet was afgelopen. Plotseling voelde zij haar krachten terugkeren en slechts enkele weken later kon zij weer naar de kerk gaan. Behalve voor het geestelijk welzijn van land en volk bad Dina ook voor het Huis van Oranje. In deze woelige tijd waarbij men een inval van Frankrijk vreesde, werd Willem IV in Amsterdam in 1747 tot stadhouder uitgeroepen. Dina zag hem als een Gideon, door de Heere geroepen om Nederland te verlossen.

Huwelijk
In 1747 kwam Johannes Frelinghuysen naar Amsterdam om door de classis beroepbaar gesteld te worden in Amerika. Het was de bedoeling dat hij zijn vader in Raritan zou opvolgen als predikant. Toen hij afscheid kwam nemen, deed hij de nietsvermoedende Dina een huwelijksaanzoek! Zij voelde hier niets voor. Zij stelde, zoals ze zelf zegt “haar zoete vrijheid op hoge prijs om zonder banden de Heere te zoeken en te behagen.” Daarbij was een reis over de gevaarlijke oceaan, een toekomst in een vreemd land ver van haar ouders en zusje een onoverkomelijk bezwaar voor haar. Haar vader dacht er net eender over, maar haar moeder voelde dat het leven van haar dochter voor de Heere werd ‘geprepareerd’ en dat zij als ouders niets tegen Zijn wil konden uitrichten. Uiteindelijk nam Dina het aanzoek aan, omdat zij dit toch als Gods weg zag, maar het was niet van harte. Zij was blij dat het huwelijk nog enige tijd werd uitgesteld, al bleek later uit brieven dat er wel liefde was gegroeid voor haar verloofde. Op 9 maart 1750 werd het huwelijk in de Nieuwe Kerk van Amsterdam bevestigd. Dina’s vrees om de grote oceaan over te steken, bleek niet ongegrond. Door verschrikkelijke stormen dreigde het schip te kapseizen. Maar Dina wist dat de Heere nog werk voor haar had en zat kalm op een stoel die aan de mast was vastgesnoerd. Tijdens haar gebed konden de pompen het werk weer aan en het schip werd gered. Later zou blijken dat een zwaardvis zich in het open gat in de romp had gespietst en zo het lek had gedicht. De stoel waarop Dina had gezeten, werd voortaan de Eben-Haëzerstoel genoemd en is haar verdere leven door haar gebruikt.

Predikantsvrouw in Amerika
In 1750 deed Johannes Frelinghuysen intrede in Raritan, New Yersey. Het echtpaar ontving een zoon en een dochter. Maar al in 1754 overleed Johannes na een kort ziekbed. Dina worstelde met de vraag naar Gods leiding in haar leven. Zou nu de weg weer vrij zijn om naar Nederland terug te keren? Onverwacht kreeg Dina echter opnieuw een huwelijksaanzoek van een oud-student van haar man, Jacobus Rutsen Hardenbergh, afkomstig uit een zeer voorname familie. De elf jaar oudere Dina wist niets anders uit te brengen dan: ‘Kind, waar denk je aan?’ Maar na een herhaald aanzoek stemde Dina toch toe. Een huwelijk met deze predikant zou immers de weg kunnen zijn waarin de Heere zijn belofte, dat Hij werk voor haar had, kon vervullen? In 1756 traden zij in het huwelijk en na enkele jaren nam Jacobus het beroep aan van Raritan en omliggende plaatsen. Samen kregen zij acht kinderen.

Moeder in Israël
In 1790 overleed ook Dina’s tweede echtgenoot en Dina bleef achter als een moeder in Israël. Zij ging later bij één van haar zonen inwonen en zette de eerste stappen op weg naar zondagsschoolwerk in New Brunswick. Ook had zij contact met allerlei kerkelijke personen en instanties en was bovendien een lieve moeder en grootmoeder voor haar grote gezin tot zij in 1807 overleed. In de laatst bewaarde brief van Dina aan haar dochter Rachel getuigde zij van de hoop die in haar was: “Wat een zoete voorsmaakjes van de hemel en de heerlijkheid heb ik mogen hebben en dan een gelovig vooruitzicht van een rust die overblijft, waar zonde en alle moeite en verdriet een einde zal hebben en eeuwige blijdschap in de genieting van God voor eeuwig zal worden geschonken.”

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 15 april 2010

Daniel | 36 Pagina's

Een moeder in Israël

Bekijk de hele uitgave van donderdag 15 april 2010

Daniel | 36 Pagina's