Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De zeven duizend die voor  Baäl niet bogen

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De zeven duizend die voor Baäl niet bogen

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

De berichten uit Madagaskar bleven maar spreken van vervolging, ellende en dood. David Jones werd er bijna wild van. Als hij langer in Engeland zou blijven, werd hij doodziek. Dat voelde hij heel goed. Eike keer als de dokter kwam, begon hij over de reis naar Madagaskar. Ook het Zendingsgenootschap werd telkens lastig gevallen door hem. Wanneer kreeg hij dan toch eindelijk verlof om te gaan? Nu was het toch wel tijd om zich er heen te spoeden? Ze konden hem nu zeker niet missen!

De dokter begreep wel, dat Jones, bij langer uitstel, inderdaad zieker zou worden, dus gaf hij permissie; ook het Genootschap zou de reiskosten vergoeden. Zo kon het gebeuren dat in augustus van het jaar 1837 David Jones aankwam op het eiland Mauritius, waarheen de zendelingen waren gevlucht.

Het was een blij weerzien op het eiland, maar wat Jones er te horen kreeg, was verschrikkelijk. De vervolging was nu wel op het hoogtepunt. De verhalen waren vreselijk om aan te horen, maar toch deden die vertelsels van vluchtelingen de zendingsvrienden goed, want er sprak een standvastigheid uit, die velen beschaamde. Christenen werden in putten geworpen en dan verbrand met kokend water. Rasalama, een jeugdig meisje, werd gegeseld en daarna gebonden met kettingen om tenslotte met speren te worden omgebracht. En toch geen verloochening van het geloof!

Onwillekeurig denken we terug aan de vervolging in ons land, waarvan de geschiedenis gewag maakt. Ook op Madagaskar waren geheime samenkomsten, waar uit Gods Woord werd gesproken met gevaar van het leven. Hoe gelukkig was het, dat er voldoende Bijbels gedrukt hadden kunnen worden in de tijd, toen de vervolging op het punt stond uit te breken.

Wat verlangde Jones nu om de zee over te steken en naar Madagaskar te gaan! Wanneer zou de gelegenheid komen? Eens was hij tot aan de haven genaderd, in de hoop op het een of ander schip te gaan. Maar bij de haven gekomen, overviel hem die vreselijke koorts weer, die hem meer dan eens aan de rand van het graf had gebracht. Onverrichterzake moest hij weer terug naar het binnenland. Zou hij nooit meer een stap kunnen zetten op de plaatsen, die hem zo lief waren geworden? Ja, de gelegenheid kwam. Nadat hij weer was opgeknapt, hoorde hij zeggen, dat er enige zakenlui naar Madagaskar moesten. Vlug voegde Jones zich bij het gezelschap en .... hij kwam op de begeerde plaats. Wat viel hem dat echter tegen! Zijn vrienden kenden hem wel, maar de angst zat zo in hun harten, dat ze Jones niet eens durfden te groeten. En de scholen, waarvoor hij zo had geijverd? Die waren gesloten. De boze vorstin regeerde met strenge hand. Wat met grote moeite was opgebouwd, lag terneer geslagen. Het werk van de zendeling was vergaan.

Terwijl David Jones er was, moest hij met zijn eigen ogen zien, dat de koningin nog oppermachtig was op het eiland. Negen gevangenen werden tegelijk terechtgesteld en Jones met zijn vriend Griffiths moesten het wrede gebeuren gadeslaan. En niets vermochten ze te doen. Het werk van Jones was op niets uitgelopen. Diep teleurgesteld verliet hij het land om weer naar Mauritius te gaan. De zendeling was een gebroken man. Zijn zwakke lichaam bezat haast geen kracht meer om iets te doen. En toch worstelde hij tegen de komende dood, op hoop, dat de kansen nog wel eens konden keren. Helaas, dat mocht hij niet meer beleven. De eerste mei van het jaar 1841 overleed de pionier van Madagaskars zending.

Was zijn werk dan alles tevergeefs geweest? Het mocht wat! Toen de vervolging uitbrak, waren er ongeveer 200 Christenen en toen de gevreesde vorstin stierf en de vervolging ophield, waren er drieduizend! Ook hier was het bloed van de martelaren het zaad van de kerk geweest.

Na de vervolging brak een tijd van rust aan, zodat de onvermoeide James Cameron op de plaats waar de martelaren vermoord werden, een kerk kon bouwen. Cameron, de zeep-, ijzer-en papierfabrikant, was ook een meester in het bouwen van kerken.

De deur voor het Evangelie werd weer wijd open gezet en het bleek heel goed, clat Jones' werk niet was afgebroken. Verscheidene zendingsgenootschappen hebben sindsdien op het grote eiland gewerkt. Nu en dan waren er wel strubbelingen van de genootschappen onder elkaar, en ook boterde het niet steeds tussen de zending en de overheid, maar na de Eerste Wereldoorlog werden de betrekkingen tussen overheid en zending van lieverlee beter.

In het jaar 1950 telde Madagaskar 800.000 protestanten, een vijfde deel van cle bevolking. Het grootste gedeelte van de intellectulen behoorde tot cle protestanten.

En hoe was het geestelijk leven? Daarvan wordt verteld, dat het protestantse deel grote liefde aan de dag legde tot de Bijbel; dat er veel werd gezongen en clat het Bijbelleven en het gebed tot cle gewoonten behoorden, die stipt werden opgevolgd vóór het naar bed gaan.

Als Jones clat nog eens had kunnen weten!

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 2 november 1956

Daniel | 8 Pagina's

De zeven duizend die voor  Baäl niet bogen

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 2 november 1956

Daniel | 8 Pagina's