Kind en kerkdienst (2)

K L E I N E K R O N I E K

T^eze keer willen we aan de hand van J-J een artikel uit „Eén plus /" van februari jl. verder nadenken over hoe het in de praktijk gaat met kinderen in de kerkdienst.

Tonnis Bolks schrijft hierover: , , Pappa, ik heb nog geen geld." Vader stopt z'n zoon Peter gauw een gulden in z'n hand. , , Goed vasthouden, hoor. Daar komt het zakje al aan." De vader van Marije heeft de collectezak net naar de rij achter Peter gebracht. Peter mag het zakje na- tuur lijk zelf vasthouden. Even er in kijken en dan doorgeven. „Pap, d'r zit een papiertje in."

Als het orgelspel begint gaat iedereen staan. Peter zal goed meezingen. Het psalmversje dat nu wordt gezongen kent hij uit zijn hoofd. Vorige week geleerd op school. Trots kijkt hij omhoog naar z'n vader...

„De kinderen hebben er niet veel aan gehad. Heb je laatst dat ingezonden stuk in de krant gelezen? Dat had van mij kunnen zijn. Kindernevendiensten, daar ben ik ook hard voor!" De moeder van Loes loopt samen met haar vriendin de kerk uit. Zij is het er helemaal mee eens. „'t Gaat ze toch allemaal boven de pet. Mirjam heeft er ook niet veel van begrepen." Loes en Mirjam vangen het gesprek op. 't Gaat over hen. Het woord kindernevendienst kennen ze niet. 't Moet er leuker zijn dan in de kerk. Toch moeten ze elke zondag twee keer mee...

Waarom nemen we de kinderen mee naar de kerk?

Heel gewoon: omdat ze er horen. Net als wij, volwassenen. God roept ons! Onze Vader neemt het initiatief.

In de kerkdienst wil de Here met ons, Zijn kinderen, omgaan. Wij zijn als een gezin aan elkaar verbonden. We komen met elkaar in contact in de kerk. Wij zien Gods hef de. Wij verheerlijken Hem. Alles draait om liturgie. Dat is dienst. Het gaat om de dienst van God aan ons, om de dienst van ons aan God en om de dienst aan elkaar.

God wil ons ontmoeten in de kerk. Hij wil ons geven wat we nodig hebben. Zodat we de nieuwe week weer in kunnen. Met Hem.

Wij dienen God in de kerk. Wij eren en prijzen Hem, wij brengen onze offers, wij zingen ons Hed. Wij spreken met Hem in het gebed.

Wij verlenen ook dienst aan elkaar. De gemeente van God ontmoet elkaar. Man en vrouw, vitaal en niet meer zo snel ter been, jong en oud. Vaders, moeders en hun kinderen. De gemeenschap van de heiligen.

Hoe kinderen de kerkdienst beleven heeft allereerst te maken met de houding van vader en moeder. Wat het kind meemaakt en aanvoelt dat neemt het over. Eerst zonder vragen te stellen. Het gaat gewoon mee naar de kerk. Omdat het kind merkt dat het zo hoort. Pappa en mamma doen het toch ook? Waarom ze dat doen? Daar denken jonge kinderen nog niet over na. Het is gewoon zo. Jonge kinderen vinden fijn wat vader en moeder fijn vinden.

Als de kinderen ouder worden zullen ze steeds vaker vragen stellen. Ook veel kritische vragen. , , Waarom moet ik twee keer naar de kerk? Joost hoeft dat nooit!" , , Waarom bidt de dominee zo lang? Ik kan niet zo lang m'n ogen dichthouden, hoor!" De manier van reageren en de reactie zelf hebben een grote uitwerking.

Ook informatieve vragen worden gesteld: , , Waarom geeft de ouderhng de dominee een hand? " , , Waarom zijn er ouderüngen? "

Waarom...? Niet alleen maar: , , Daarom!" We kunnen de kinderen duidelijk maken waarvoor God dat alles heeft bedoeld.

Pubers willen steeds meer zelf verantwoordelijk zijn. Zij willen zelfstandig worden. Niet meer bij de ouders zitten. Niet meer alles precies zo doen als vader en moeder. Eigen meningen hebben en ernaar doen.

De rol van de ouders is (bij jonge kinderen) en blijft (bij jongeren in de puberteit) heel groot. Hoe spreken zij over de dienst? Over de preek? Over het gebed? Over de dominee? Over de organist? Over de andere gemeenteleden?

Hoe leven we ze voor? Gaan ze graag naar de kerk om God te ontmoeten? Welke instelling zit erachter? Een insteUing in de trant van: je moet er wel wat aan hebben? "

Het is goed dat in het bovenstaande zo'n krachtige nadruk wordt gelegd op de rol van de ouders. Hun actieve en hartelijke betrokkenheid bij de kerkdienst en hun openhartig en geduldig ingaan op de vragen die kinderen stellen, zijn van het grootste belang.

tips in dit ver­ Nog enkele praktische band:

„Een andere vraag is: Hoe gaan we met de uitnodiging van God, om naar Zijn huis te gaan, om? Hoe groot is de betrokkenheid? En hoe kan die worden vergroot als dat nodig is? Weten kinderen waarom het gaat en wat er gebeurt in een kerkdienst. Een mogelijkheid is: thuis vertellen wat er gaat gebeuren. Vooraf. , , Vanmiddag wordt het babytje gedoopt." , , Let maar eens goed op wat we gaan zingen." Achteraf kun je dan daarnaar vragen. De standaardvraag: , , Waar ging de preek over" kun je beter achterwege laten. Die vraag is veel te moeilijk. Een pakkend voorbeeld dat de dominee gebruikte of een bepaalde opmerking weten de kinderen vaak nog wel. Maar waar de preek over ging? Zo'n vraag is veel te breed.

De preek is een lang onderdeel van de dienst. Veel kinderen hebben moeite met luisteren en stilzitten. Kleine kinderen kunnen een boekje meenemen over een bijbelverhaal om tijdens de preek in te kijken. Als de kinderen hebben leren schrijven kunnen ze de tekst opschrijven. Als ze weer wat ouder zijn kunnen ze delen van de preek noteren. Het zal geen logisch verhaal worden maar het is wel een mooi aanknopingspunt om er later nog eens over door te praten en te vragen.

Eén van de ouders kan tijdens de preek ook op papier een vraag stellen waaronder het kind een antwoord schrijft. Dat kan een vraag zijn over een deel van de preek dat nog komt of over wat net is gezegd.

De oudere jeugd is wel in staat een preekverslag te maken.

Vragen over de dienst kunnen, via de dominee, bij het binnenkomen worden meegegeven. Of, voor de kleinsten, een kleurplaat over het verhaal waar de preek over gaat. Ze kunnen die dan de volgende keer meenemen en in de (hal van de) kerk ophangen."

De kerkdiensten vormen het hart van het gemeenteleven. Alles wat verantwoord is, moeten we eraan doen om de kinderen en jongeren zo goed mogelijk bij dit centrale gebeuren te betrekken.

, , We ontmoeten de Here en elkaar in de kerk.

De Heere wil ons veel meegeven voor de nieuwe week.

Wij dienen er de Here met ons gebed, door onze gaven te geven en door Hem te prijzen in ons zingen.

Wij ontmoeten er elkaar als leden van de kerk. We bidden samen, we luisteren samen, we zingen samen.

Van ons gaat het initiatief niet uit. Dat gaat uit van God.

Dit artikel heeft niet de bedoeling om te zeggen dat elke kerkdienst een dienst voor kinderen moet zijn. Er zijn meer gemeenteleden. God roept ons allemaal. Jong en oud. Allemaal zijn we er gekomen om God te ontmoeten. Voor ons allemaal is de dienst. Dat wil toch niemand missen? Daar mag toch niemand missen? "

V.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen