Bloemen voor mij, omdat hij te laat is

Met een houding van: ziezo, hier ben ik weer! gooit hij z'n bodywarmer op het speeltafeltje en leegt hij de inhoud van z'n rugzak (beker + doosje) op het aanrecht. Omzichtig graait hij nog eens in z'n tas en diept een (nog) vlekkeloze, ongekreukelde psalmkaart op. „Die en die psalm moet ik volgende week opzeggen", doet hij gewichtig. Dan zoekt hij even in zijn broekzak en overhandigt me plechtig en met gepaste trots zijn eerste werkblad. Er staat een pop op, k(I)eurig gekleurd met de potloden uit de nieuwe doos. Ze heeft een gebreid truitje aan en Robert heeft het met mooie ronde lusjes afgetekend. De beginnersprecisie straalt eraf „Knap zeg, je hebt het al druk gehad vanmorgen!", geef ik hem een compHmentje. Hij straalt. Hierna vertelt hij welwillend -om ook mij een pleziertje te doen- dat het best leuk is op school. De juf heeft ook al voorgelezen. Het enige minpuntje is eigenlijk dat er nog geen dia's gedraaid zijn! Dinsdags heeft hij gym, in de grote gymzaal. Hij komt thuis met de blaren op z'n handen, zelfs tussen z'n benen heeft hij er! „Van de touwen", wordt me meegedeeld alsof het heel normaal is. Die dag werd er twee keer getrakteerd door kinderen die in de zomervakantie jarig waren. Zoiets maakt zijn dag alleen al goed; 't is zo'n lekkerbek. Woensdags heeft hij de andere juf en er werd alweer getrakteerd. Hij werd zelfs uitgekozen om mee te gaan langs de klassen, nu die van de "grote school", waarbij ook meesters. Een hele belevenis in zijn ogen! „Ja, en de juf ging ook wel, vandaag tenminste", voegt hij er voorzichtigheidshalve aan toe. Helemaal vertrouwen doet hij het (haar) nog niet. Donderdag komt hij tussen de middag veel te laat thuis. Triomfantelijk duwt hij een bosje bloemen onder m'n neus: „Die heb ik onderweg geplukt -voor u! Daarom ben ik zo laat", verduidelijkt hij nadrukkelijk zijn onschuld. Hij weet dat dus heel goed, de aap! ,Ja ja", zeg ik vaag, overrompeld en verrast tegelijk, terwijl ik de goudsbloemen bekijk. Razendsnel schiet er een mengelmoes van gedachten door m'n hoofd: wat een boefl/slim verzonnen/al wist hij dat-ie te laat was, toch lief om het op deze manier goed te maken... „Dat leeuwebekje heb ik er speciaal nog tussen gedaan", legt hij me, met grote trouwe honde-ogen aankijkend, uit, „die vindt u toch zo mooi?" ,Ja ja", herhaal ik, „ik vind ze prachtig en heel lief van je, maar eh... je hebt ze toch nergens uit de tuin gehaald he?" „Nee nee", haast hij zich en gebaart vaag: „Het was zomaar een wild stuk, ergens daar en er stonden er wel duizend!" Ik heb zo m'n twijfels, maar erg veel wijzer word ik niet, dus zeg ik: „Ga maar vlug aan tafel en goed onthouden he: nooit bloemen uit iemands tuin halen hoor! al vind je ze nog zo mooi. Stel je eens voor dat ze dat bij ons deden, dan zou mama ook niet blij zijn. Enne, eigenlijk ben je veel te laat he?" En dan valt hij door de mand.
„Nou ja", doet hij enigszins verongelijkt: „Ik heb nog even op het schoolplein rondgekeken en toen ben ik nog een eindje met Peter meegelopen, maar...", eindigt hij toch wel wat verontwaardigd en met grote nadruk (snap dat dan!): „Daarom heb ik nu toch die bloemen meegebracht!" Met andere woorden: niet over aanhouden nu, ik heb mijn ongelijk toch laten merken. Het zit dus eigenlijk zo: Hij heeft bloemen geplukt omdat hij te laat was en hij is niet te laat" omdat hij bloemen geplukt heeft. Maar Hef blijft het.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen