Verenigingsleven vraagt weer aandacht

vtN •üvVlTV vrrvv^nv 1 RONDKIJK I op f^fVA A^QX» QP

De zomer ligt weer zo goed als achter ons, de vakanties zijn voorbij, waarmee voor onze jongens en meisjes de tijd is aangebroken dat weer aangepakt moet worden. Aangepakt op ons werk, hetzij dat we in de fabriek, op kantoor of waar ook werkzaam zijn, mogelijk nog studeren, maar ook aangepakt en tijd dient gevonden te worden voor het verenigingsleven. Dit mag beslist niet verwaarloosd. Onze knapen-, jongelings-en meisjesvereniging geven ons een bepaalde vorming; de tijd er aan besteed is niet verloren, we zullen later dankbaar zijn voor de uren die we er hebben doorgebracht. En zeg nu niet dat het onmogelijk is er een avond voor vrij te maken óf, wanneer het b.v. op zondag valt dat ge na de kerkgang liever thuis blijft, vat het als ernst op en schaar U in de rij van onze jongeren, bij wie het onderzoek van Gods Woord een grote plaats inneemt. Deel uw werk, dat ge 's avonds te doen hebt zó in, dat ge op de vereniging geen absent behoeft te geven. Volg daarbij het voorbeeld van een zeker staatsman, die op de vraag die men hem stelde hoe hij met zijn vele werk klaar kwam antwoordde: „ik doe altijd één ding tegelijk en werk dat volkomen af."

Een flink bestuur zal een rooster samenstellen van hetgeen in de komende werkperiode te doen staat. Daarbij zal ieder lid een beurt krijgen en men dient zich daaraan niet te onttrekken. We leven in een zeer dynamische tijd en het wereldgebeuren gaat onze jeugd — die meer ontwikkeld is dan vroeger — niet voorbij. Wereldmachten staan tegen elkaar op en het komt er op aan hoe onze houding is in deze beweeglijke tijd. In het licht van Gods Woord wordt dit alles — wil het goed zijn — bezien; we kunnen er kennis opdoen om in allerlei zaken een juist standpunt in te nemen, zodat, wanneer er op kantoor of op de fabriek over gesproken wordt en wij er in betrokken worden, wij onze smader weten te antwoorden. De bespreking op onze verenigingen is meestal het belangrijkste; men behoeft het altijd niet met elkaar eens te zijn, onder een goede leiding mag men gerust van mening verschillen. IJzer scherpt men met ijzer, alzo scherpt een man het aangezicht van zijn naaste.

De jongeren die op een vereniging hebben gegaan zijn er later altijd uit te halen; moeten zij op een kerkelijke of andere vergadering spreken, zij hebben vrijmoedigheid hun standpunt weer te geven en zich daarbij goed en begrijpelijk uit te drukken. Het voornaamste is en blijft echter de positieve ondergrond die gelegd is,

gefundeerd op de H. Schrift. Dit geldt niet alleen voor de jongens maar ook voor de meisjes; op de meisjesvereniging houdt men zich gedeeltelijk bezig met nuttig handwerk, waarbij toch ook inleidingen worden gehouden en een bijbel-, of andere bespreking volgt. Uw rondkijker heeft een enkele maal een jaarvergadering van een meisjesvereniging meegemaakt en verbaasd gestaan over hetgeen daarbij naar voren werd gebracht.

De knapenverenigingen verrichten eveneens zeer nuttig werk, soms is het nog spel bij hen, maar een goed leider weet het alles zó te richten, dat het alles beslag legt onder het Woord van God. Uit onze knapenverenigingen groeien onze jongelings verenigingen; ze worden er later uit bevolkt. Waar een flinke knapenvereniging is, komt later als vanzelf een jongelingsvereniging, omdat de interesse is gewekt en zij er niet meer buiten kunnen omdat zij aan het verenigingsleven gewoon zijn. „Leert de jongen de eerste beginselen, als hij oud zal geworden zijn zal hij daarvan niet afwijken" geldt ook hier. Het verenigingsleven geeft binding aan elkaar, men leeft in de gemeente niet los langs elkaar heen. Wij lazen kort geleden een in zeer liberaal blad, dat heus niet tégen de televisie is, dat het avond aan avond kijken naar het wisselend beeld, in de gezinnen geen binding geeft. Men zit wel naast elkaar, maar men kijkt ieder voor zich en — afgezien van het verderfelijke dat er in zit — blijft men los van elkaar.

Bespreking in het gezin, bespreking op de vereniging over de dingen die van het hoogste belang zijn geeft ecnte binding omdat het Woord van God er zijn beslag legt.

Daarmee willen we niet zeggen, dat de jongelings-of meisjes vereniging een bekerings-instituut is, dat is de Christelijke School ook niet, maar het is eis dat we ons onder het Woord voegen opdat onze handel en wandel daarvan doorzuurd wordt en we niet meegezogen worden in de van God en Zijn dienst afwijkende wereld. De Heere kan ook dat eenvoudige werk gebruiken tot ontdekking aan onze diepe val, waarin we allen van nature leven. We herinneren ons een meisje, die de Heere later tot bekering bracht, dat ze bepaald werd hoe de Heere in haar jeugd al in haar werkte bij het leren van het Psalmversje uit Ps. 25: „Heere wijs mij toch Uwe wegen, die Gij wilt dat ik zal gaan; tot dezelve maak genegen, mij en doe mij die verstaan."

Bij de aanvang van het winterwerk van de verenigingen wekken wij gaarne op daaraan actief deel te nemen. En tot de ouders zeggen wij: tuur er uw jongens en meisjes heen het is tot hun eigen nut. Want: Zijn geboden zijn niet zwaar". 1 Joh. 5 : 3.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen