Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Praatje met... Lianne Roggeveen

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Praatje met... Lianne Roggeveen

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

In dit ‘Praatje met…’ vertelt Lianne Roggeveen iets over diabetes. Het is een ziekte die veel mensen en kinderen in Nederland hebben. Het is niet altijd gemakkelijk, je moet goed opletten wat je eet en drinkt. Daarom is het goed dat andere kinderen er ook iets over weten. Bedankt, Lianne!

Hallo, ik ben Lianne Roggeveen uit Krimpen aan den IJssel. Ik ben negen jaar. Ik heb nog twee broers en twee zusjes. In juni heb ik diabetes gekregen. Ik was al een poosje moe, maar toen ik ook nog veel naar de wc moest, ben ik met m’n moeder naar de dokter gegaan. Die heeft van alles gevraagd en mijn urine onderzocht. Ook moest ik bloed laten prikken. ’s Middags belde de dokter op dat ik gelijk naar het ziekenhuis moest. De bloedsuiker was ’s morgens al 25,5 en normaal is dat tussen de 4 en de 7! Ik was ’s middags nog naar een pannenkoekenfeestje geweest, dus in het ziekenhuis stond de bloedsuiker op 51! Ze begrepen niet dat ik nog overeind liep.

Na veel onderzoeken kreeg ik mijn eerste insuline en de volgende dag moest ik met mijn vader en moeder al naar het Diabetercentrum in Rotterdam. Daar leerde ze ons insuline spuiten en met diabetes om te gaan. Ik moest vier keer op een dag spuiten. Dat was niet leuk, maar ik voelde me gelijk minder moe. Na vier weken kreeg ik een insulinepompje. Dat geeft 24 uur per dag kleine beetjes insuline. In het pompje zit een reservoirtje met insuline, wat met een slangetje naar mijn lichaam loopt. Als ik wat eet, moet ik de koolhydraten tellen en deze intoetsen op het pompje. Het pompje rekent dan uit hoeveel insuline daarvoor nodig is. Zo mag ik gelukkig wel alles eten. Wel prik ik zes keer op een dag bloed om te kijken of de bloedsuiker niet te laag of te hoog is.

Te laag kan hij bijvoorbeeld na de gymles zijn. Dan kan ik naar worden en moet ik even wat eten. Als hij te hoog is, moet ik wat insuline bijspuiten en de aansluiting nakijken. Ik moet mezelf altijd in de gaten houden, want het is een ziekte die nooit meer overgaat! Voor de kerstvakantie heb ik mijn spreekbeurt over diabetes gehouden. Dat vond ik erg leuk. Je kunt dan al je spullen laten zien en erover vertellen. De klas en mijn juffrouw weten er nu ook iets van. Ik heb er een 9½ voor gekregen! Gelukkig ben ik op school niet de enige met diabetes, want nog twee jongetjes en een meester hebben het ook!

Groeten van Lianne

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 23 januari 2009

Daniel | 36 Pagina's

Praatje met... Lianne Roggeveen

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 23 januari 2009

Daniel | 36 Pagina's