Langs de kloof...

'Wanneer komt de paus naar Nederland? En als hij komt, wat komt hij hier doen?', zo vroeg PN in het nummer van maart 1981

Intussen is er reden een andere vraag te stellen: 'Wanneer gaat onze koningin naar de paus en wat gaat zij daar doen?' Immers, als de plannen door gaan hoopt koningin Beatrix volgend jaar, in het kader van een staatsbezoek aan Italië ook een bezoek te brengen aan de VaticaanseStaat.' Voorheteerst' - zo lazen we in een Commentaar van de Leeuwarder Courant van 13 okt. jl. - 'zal dan een staatshoofd uit het Huis van Oranje de paus van Rome ontmoeten. In het hcht van de geschiedenis van Nederland mag dat gerust een historische gebeurtenis heten. Tegen dit voorgenomen bezoek van een Oranje aan de paus zal ongetwij feld verzet rijzen in streng-reformatorische kring, v/aar de traditionele opvattingen inzake de band tussen God, Nederland en Oranje en Nederland als een van oorsprong en karakter protestantse natie nog worden gehuldigd.' ( . . . ) 'Koningin Juliana heeft staatsbezoeken aan tientallen landen afgelegd, maarnietaan Italië en Vaticaanstad. In de zestiger jaren leek dat mogelijk te worden, maar toen verstoorde de Irene-affaire de relaties met het Vaticaan opnieuw. De wijze waarop 'Rome' prinses Irene's overgang van de Nederlandse Hervormde Kerk haar de Rooms-Katholieke Kerk regelde als gold het een bekering, met herdoop en al, maakte een bezoek aan de paus 'minder gewenst'. De tijd schijnt er nu echter eindelijk rijp voor te zijn, dat een vorstin uit het Huis van Oranje het Vaticaan betreedt. Dit bezoek zou volgen op de benoeming van de hervormde Jhr. mr. J. A. Beelaerts van Blokland tot 'buitengewoon en gevolmachtigd ambassadeur' bij het Vaticaan, als opvolger van de rooms-katholieke ir. J. H. L. Ceulen. Het zou ook volgen op het vij f j aarlij kse bezoek, dat de Nederlandse bisschoppen in januari bij de paus moeten afleggen.'

Tot zover de Leeuwarder Crt. En al lezende komt er nog een vraag bij: wat gaan die - immers 'Nederlandse' - bisschoppen daar doen bij het hoofd van de Vaticaanse Staat?

Zou mr. A. Dirkzwager toch gelijk gehad hebben, toen hij op 17 maart 1956 aan de toen benoemde bisschop van Rotterdam schreef:' Het vij f j aarlij ks bezoek, door Uwe Hoogwaardige Excellentie aan het Vaticaan te brengen om aldaar verslag te doen van de wijze, waarop U Uw Bisdom, zowel in geestelijke als in tijdelijke zaken, volgens de normen van het Canonieke Recht hebt bestuurd, alsmede van de toestanden in Uw diocees, is dan ook noodwendig mede een bezoek aan het staatshoofd tot wien Uwe Hoogwaardige Excellentie in een disciplinaire gezagsverhouding staat. Uw benoeming tot Bisschop van Rotterdam dient dan ook tevens te worden gekwalificeerd als een treden van U, als Nederlander, in vreemde staatsdienst' ( . . . ).

En voor wie mocht menen dat (staats-)bezoeken aan of van de paus bevorderlijk mochten zijn voor de oecumene (wat dat ook zijn mag), die herinneren wij aan de brief van de Synodale Raad van de Hervormde kerk van het kanton Sankt Gallen in Zwitserland (geciteerd in PN van mei 1981) waarin over de pauselijke reizen gezegd wordt dat zij 'er bewust toe dienen om de betekenis van de R.K. kerk en van het pausschap beter te doen uitkomen, zodat er van een echt, oecumenisch gesprek geen sprake zou kunnen zijn.'

En dat alles mag ons, mag u, heus wel een zorg zijn!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen