Kerkrecht.

De verheerlijkte Middelaar, die het Hoofd Zijner kerk is, door Wiens hand het welbehagen des Vaders gelukkiglijk voortgaat, woont en werkt in Zijn kerk niet enkel op onzichtbare wijze door Zijn Heiligen Geest maar bestiert en verzorgt haar ook zichtbaar door den dienst van menschen. Hij heeft ten goede van Zijn mystiek of verborgen Lichaam, aan de zichtbare kerk drieerlei bediening gegeven: het Prediktambt, het Regeerambt en het ambt der barmhartigheid. Over het Predikambt handelen wij allereerst.
Dat onder het O.Testament de patriarchen en profeten onmiddelijk (door den Heere zonder tusschenkomst van menschen) en op buitengewone wijze (met voorbijgang van de gewone orde en regel) tot het predikambt geroepen werden, en daarentegen de priesters en levieten door een middelijke en gewone roeping stippen we slechts in 't voorbijgaan aan, om ons te bepalen tot het predikambt in de Christelijke kerk. Grondleggend is hier de uitspraak des apostels in Eph. 4 vs. 11 v.v. waar hij leert, dat Christus gegeven heeft sommige tot apostelen, en sommigen tot profeten, en sommigen tot evangelisten, en sommigen tot herders en leeraars: tot de volmaking der heiligen, tot het werk der bediening, lot opbouwing des lichaams van Christus enz.
Ook hier moet weer onderscheid gemaakt tusschen de buitengewone dienaren (apostelen en profeten) en de gewone dienaren Gods (evangelisten, en herders en leeraars). Allereerst vragen onze aandacht de apostelen, die de Heere Jezus uitverkoren en geroepen heeft, om door onfeilbare verkondiging Zijns Evangelies, de grondleggers der heilige, algemeene, christelijke kerk te zijn, die zij op het eenige fundament Christus hadden te bouwen. Door dè inspiratie des H. Geestes waren zij onfeilbaar in hun ambtelijke bediening. Van hen gold dat zeggen des Heeren; wie u hoort, die hoort Mij, en wie u verwerpt, die verwerpt Mij; en wie Mij verwerpt, die verwerpt dengene die Mij gezonden heeft.
Immers, wanneer Die zou gekomen zijn, namelijk de Geest der waarheid, die zou hen in al de waarheid leiden; daarom konden deze ambtsdragers de geloovigen vermanen: weest gedachtig aan de woorden, die van de heilige profeten te voren gesproken zijn, en aan ons gebod, die des Heeren en Zaligmakers apostelen zijn. Had de Christus niet tot Simon Petrus gezegd: Ik zal u geven de sleutelen van het Koninkrijk der hemelen, en zoo wat gij zult binden op aarde, zal in de hemelen gebonden zijn; en zoo wat gij ontbinden zult op de aarde, zal in de hemelen ontbonden zijn! Had Hij niet, na Zijne opstanding gesproken: ontvangt den H. Geest! zoo gij iemands zonden vergeeft, dien worden ze vergeven; 'zoo gij iemands zonden houdt, dien zijn ze gehouden? Deze apostelen zijn dan ook voor de uitverkorenen in de Nieuwe Bedeeling de schakel door welke zij middelijkerwijs in contact met den Heere Jezus komen. Deze zelf noemt Zijn uitverkorenen degenen die door der apostelen woord in Hem gelooven zouden. Zoo is het verstaanbaar, dat Johannes in zijn eersten zendbrief schrijven kan: hetgeen wij (van het geopenbaarde Leven) gezien en gehoord hebben, dat verkondigen wij u, opdat ook gij met ons gemeenschap zoudt hebben, en deze onze gemeenschap ook zij met den Vader en met Zijnen Zoon Jezus Christus. Hun ordinantiën zijn van het zelfde gezag en even bindend alsof God zelf van den hemel met hoorbare stem ze ons toegesproken en opgelegd had. Immers, de Middelaar heeft hem de opdracht gegeven: gaat dan henen maakt al de volken tot Disipelen, hen (de personen) doopende in den Naam des Vaders en des Zoons en des H. Geestes, leerende hen onderhouden wat Ik u geboden heb. Deze buitengewone dienstknechten Gods nemen dus, na met den H. Seest vervuld te zijn, een geheel eenige plaats en rang in onder de ambtsdragers in Christi kerk. Mogen zij voor de komst van Christus Stedehouder op aarde, met menigerlei dwaling behebt zijn geweest, zoo dat vele dingen in betrekking tot het Koninkrijk Gods hun nog duister waren - toen hun Heere de belofte Zijns Vaders op hen gezonden had, toen zij aangedaan waren met Kracht uit de hoogte, waren zij bekwaam om zijn onfeilbare getuigen te zijn, zoo te Jeruzalem als in geheel Judea en Samaria en tot aan het uiterste der aarde. Zeker, in hun leven en persoonlijke handelingen waren zij tegen misslagen niet gevrijwaard, gelijk Petrus' veinzing te Antiochië, en de verbittering tusschen Paulus en Barnadus ons te aanschouwen geven; doch dit gold niet hun ambtelijke bediening hun persoonlijke onvolmaaktheid wierp niet om vér hun onfeilbaarheid in zake de leer en regeering der kerk. Want der apostelen bizondere ambtsgenade was de inspiratie, de ingeving des H.G die hen in al de waarheid leidde, welke genade aan niemand der latere, gewone bedienaren des Woords geschonken wordt. Al mogen deze, wettig geroepen zijnde, staat maken op de genade der illuminatie en adsistentie dat is: der lichting en van den bijstand des H Geestes - hun bediening is slechts in zooverre bindend voor de conscientieën als zij in overeenstemming is met de leer en ordinantiën der apostelen. Zij hebben, door de ambtsgenade des H.Geestes, de vertolkers van der apostelen woord, en, in vereeniging met de opzieners, de uitvoerders van de verordeningen der apostelen te zijn.
De kerk van heden heeft nog altijd Jezus' apostelen. Naar mate de bediening zuiver geschiedt, beluistert de gemeente uit der leeraren mond de prediking der heilige apostelen. Zij spreken nog nadat zij gestorven zijn (Eph. 4 : 11-13 Joh. 17 : 20)
L. d. H.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen