Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Rondkijk

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Rondkijk

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Het graf van Bunyan

Kort geleden heb ik weer eens met aandacht „Bunyan's Christenreize naar de eeuwigheid" gelezen. Dat is toch altijd weer een mooi boek, ook al is het, dat men het voor de zoveelste maal leest. Als kind reeds vonden we het mooi; dan ging het echter meer om het verhaal en de plaatjes, waarbij we van sommige toch wel enigszins huiverig waren, zoals van Appolyon, die Christen in het dal van cle schaduwen des doods belaagt. Bij het ouder worden gaan we dit boek geheel anders bezien, en lezend met enige kennis dos onderscheids, ontdekken we de rijke leringen die in deze allegorie verborgen liggen. De Christenreize moet dan ook geestelijk verstaan worden.

John Bunyan werd in 1628 te Elstow, bij Bedford (Eng.) geboren. Hij was ketellapper van beroep. Na zijn bekering werd hij predikant en kwam om des geloofs wille te Bedford in de gevangenis terecht. Dit was in de jaren 1660—1672 en later nog eens in het jaar 1675. Hij stierf in Holborn, Londen, in het jaar 1688.

Tijdens zijn gevangenisschap werd het onsterfelijke werk „De Christenreize" geboren, dat in het jaar 1678 voor het eerst werd gepubliceerd. Sindsdien zijn er talloze drukken van verschenen, en werd het zelfs in alle mogelijke talen vertaald.

Het is merkwaardig dat het boek waarvan de oorspronkelijke titel is „The Pilgrim's Progress" in Engeland nog steeds ongewijzigd wordt gedrukt. Er zijn luxe uitgaven van, maar ook is het nu nog steeds verkrijgbaar in de vorm van een „Packet-book", de goedkope uitgave in zakformaat. Dat is nu niet, omdat men de inhoud „geestelijk" zo waardeert, want in dezelfde serie verschijnen ook de kinderverhalen van Robinson Crusoë en Gullivers reizen! Als kinderverhaal wordt het dus verkocht en dat ongewijzigd, zoals de schrijver het gaf. Nu, het kan dan toch zijn nut doen, want Bunyan's boek is heel velen tot grote zegen geweest. In Nederland is de Christenreize in velerlei vorm naverteld en opnieuw uitgegeven, en wel zo, dat het op de duur niet meer op het oorspronkelijke lijkt! Dat is een grove vervalsing, die zeer te betreuren is.

Een vriend van mij, die onlangs te Londen was, nam de gelegenheid waar de plaats te bezoeken waar Bunyan begraven ligt. Zijn laatste rustplaats is op het kerkhof Bunhill Fields, gelegen in de buurt van hot Liverpool Station. Daar ligt ook Hart en John Owen begraven. Een eenvoudige steen dekt de laatste overblijfselen. De begeleider vond echter het graf van Daniël Defoe, de schrijver van het verhaal van Robinson Crusoë, op hetzelfde kerkhof, veel belangrijker!

Bunhill Fields houdt de graven van de non-conformisten, van hen dus, die niet tot de Church of England, behoorden. Bunyan was baptist en non-Conformistprediker en behoorde dus niet tot de Staatskerk. Van

di» algemene verzoeningsleer moest hij niets hebben.

De groten der aarde werden — en nu nog — in de Westminster Abbey begraven. Zo liggen daar vrijwel alle koningen van Engeland, de staatslieden Gladstone, Disraëli, Chamberlain enz., de ontdekkingsreiziger Livingstone, de natuuronderzoekers Ramsay, Rutherford, Iz. Newton en vele anderen. Het graf van Bunyan ligt op een armelijker plaats, wachtend op de jongste dag, „alwaar zijn vlees, weer opgewekt, dan eeuwig niet zijn ziel zal leven, volzalig, heerlijk, onbevlekt!"

Wat is het fijne goud ook in Engeland verdonkerd! Hoe veel treffelijke Godsgezanten waren er in vroegere tijden en hoe is Jacob er nu dun geworden! Dezelfde vriend, over wie ik het hierboven had, bezocht des Zondags een kerk van de Stricts-Baptists in Richmond (Londen) waar onder de prediking slechts 30 mensen bijeen waren! Hij hoorde daar een zeer bevindelijke preek, waarin bij herhaling de klacht werd beluisterd van de algemene afval en hoe mogelijk daarom de Heere ten laatste de kandelaar des Woords algeheel zou wegnemen.

Ook sommige Staatskerken zijn leeg, meermalen zijn er diensten met niet meer dan 10 a 20 mensen. In een gesprek werd gezegd, dat men bezig is, the Church of Engeland to make the Church of Rome!"

Droevige toestanden in dit weleer rijk gezegende Engeland. Waar een leerzame les in ligt voor ons in Nederland. Wij hebben nog het voorrecht, dat we mogen verkeren onder de zuivere bediening des Woords, en hoe verdeeld en verbrokkeld de kerk in Nederland ook is, er is nog behoefte om er naar te luisteren. Dat we het mochten waarderen.

De Heere zal over Zijn Kerk blijven waken tot aan het eind der eeuwen. Wat echter niet wil zeggen, dat wegens de grote afval de kandelaar des Woords niet van een land en volk kan worden weggenomen en verplaatst. De geschiedenis der kerk heeft dat meermalen laten zien. Vandaar dat er wel de bede mocht zijn: „Behoud o Heere", want immers is ook ons land en volk snodelijk afgeweken. De Heere mocht zich nog over ons wegzinkend Vaderland ontfermen en er mocht een algemene terugkeer komen tot Gods Wet en Getuigenis. Daarvan is alleen maar heil te verwachten.

RONDKIJKER.

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 15 december 1950

Daniel | 12 Pagina's

Rondkijk

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 15 december 1950

Daniel | 12 Pagina's