Geen andere Naam!

(Slot)

Maar ook onze kerk zoekt steeds meer toenadering tot Rome. Er worden gemeenschappelijke kerkdiensten gehouden, gemeenschappelijke doopdiensten, gemeenschappelijke avondmaalsvieringen. Dat kan wel niet volgens de kerkorde, maar wat geeft men nog om de orde der kerk? Men wil de oude vormen en structuren immers doorbreken, men wil experimenteren, men wil allerlei dingen organiseren op een eigentijdse wijze die echter meer eigenwijs dan eigentijds is. Daarom wil men ook artikelen XXX aan de orde van de kerk toevoegen. Er moet vrijheid komen, niet alleen van de banden van Gods Woord — die vrijheid heeft men reeds lang genomen — maar nu ook van de banden van de kerkorde. Men kan geen enkele band meer verdragen. Men verklaart God voor dood en men zet zichzelf op de troon.

Het klinkt hard en scherp maar het moet gezegd worden. Maar we moeten ons zelf mede schuldig voelen aan het verval der kerk.

Wat is het toch nodig dat er een geslacht opstaat dat weer buigen wil onder het Woord des Heeren. Wat hebben we een predikantengeneratie nodig die eenvoudig dat Woord, dat eenvoudige evangelie van Gods genade in Christus Jezus, dat evangelie van die enige Naam weer gaat verkondigen. Wat hebben we professoren nodig die deze predikanten opleiden in een bijbelse en gereformeerde theologie. Wat is het te betreuren dat aan de universiteit van Utrecht door het opnemen van de roomse professoren in de faculteit een Erasmiaans humanisme in die opleiding

wordt gebracht dat we nu beslist wel missen kunnen.

We hebben predikers nodig van die enige Naam. We hebben dominees nodig die het Woord Gods in alle eenvoud verkondigen, en die de weg van de drie stukken prediken. Zulke dominees hebben we nodig, geleid door de Heilige Geest. Maar daarom tekenen we ook een scherp protest aan tegen een artikel in „Hervormd Nederland" waarin gesuggereerd wordt dat „kerkgang zonde van de tijd is." De links-gerichte personen die de touwtjes in handen hebben in verschillende organen en commissies geven hier predikanten en andere ambtsdragers en meelevende gemeenteleden een trap in de rug. Zo breekt men verder af.

Al deze dingen zeggen we met diepe smart. En we lijden aan de kerk. En dat moet er bij ons zijn dat we lijden aan de kerk. En dan moet er ook gebed zijn. In Handelingen 4, dat we u hebben voorgelezen, wordt ons verteld hoe Petrus en Johannes aan de gemeente verslag hebben uitgebracht aan de gemeente en hoe de gemeente toen bewogen werd tot gebed. Nu moet u maar denken dat we vanmorgen ook aan u verslag hebben uitgebracht over de toestand van de kerk. Maar dan moeten ook wij bewogen worden tot het gebed, want God doet wonderen op het gebed.

We zouden nog verschillende andere dingen kunnen noemen die in deze tijd de aandacht vragen en ons met grote zorg vervullen. Maar we hebben u nu reeds genoeg stof tot nadenken gegeven. Maar ook tot bidden. We zullen als hervormd gereformeerden de nood van de kerk recht en duidelijk moeten zien. En we zullen die nood voor Gods aangezicht moeten brengen. We zullen ook zelf veel meer moeten gaan leven uit en naar het Woord van God. Ook wij moeten ons bekeren tot de levende God om van Zijn genade in de Heere Jezus Christus te leven en die als een enige troost in leven en sterven te aanvaarden. Dan zullen we ook in de voetstappen van de Heere Jezus moeten gaan en van Hem getuigen. Dan zullen we ons onderscheiden van de wereld meer dan in onze dagen het geval is en dan zullen we ook door onze handel en wandel tonen dat we een ander toebehoren en dat we een ander willen dienen. De Heere onze God en Zijn Christus, de enige Naam die ons tot zaligheid is gegeven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen