Mislukte vakantie?

Aan het einde van de middag komen ze op de boerderij aan waar papa en mama een caravan hebben gehuurd. Rick, Rianne en Merel zijn helemaal stijf van het lange zitten.

"Kom op, Rianne, dan gaan we voetballen!" roept Rick. "Doe je ook mee, Merel? Jij en Rianne tegen mij!"

"Wat doe je nou? " sist Rianne boos. "Als Merel meedoet dan verlies ik natuurlijk meteen!" "Ach joh." Rick haalt zijn schouders op. "Anders is het zo zielig voor haar."

"Nee, " zegt Rianne, "ik weet het lekker al, jij bent vast verliefd op Merel!"

"Echt niet!" roept Rick. Hij wordt er helemaal rood van. Dat is heleméél niet zo. Hij is niet verliefd op Merel. Maar eigenlijk vindt hij haar best wel een beetje zielig. Zo ver bij je vader en moeder vandaan en dan voor twee weken! Maar kom, hij laat zich niet op zijn kop zitten door Rianne, hij durft Merel ook best te plagen hoor! "Kijk!" roept hij opeens. "Daar vliegt een merel!

"Kijk!" roept hij opeens. "Daar vliegt een merel! Ha Merel, daar ga je, boven in de lucht!" Merel kijkt naar de lucht en dan ziet ze de merel

ook vliegen. Was ze maar een vogeltje, dan vloog ze nu gelijk weer terug naar mama en papa! Opeens staan er weer twee dikke tranen in haar

ogen. Driftig veegt ze ze weg met haar hand. Maar er komen opeens nog veel meer tranen.

Huilend roept ze naar Rick en Rianne: "Bekijken jullie het maar! Ikga naar huis, lekker naar papa en mama toe!"

Dan holt ze hard weg, zomaar dwars door de bosjes heen, naar de weg toe. Ze kruipt onder een doornstruik door.

"Au, au!" Al die doornen prikken in haar benen en armen. Maar ze móet verder! Er zal vast wel ergens een station zijn en dan gaat ze mooi met de trein naar huis, o zo!

Beteuterd staan Rick en Rianne Merel na te kijken. Dat was nou ook weer niet de bedoeling!

"Zou... zou ze echt naar huis gaan? "

Riannes stem hapert even. '"k Weet niet." Rick kijkt geschrokken naar Rianne. "Zal ik haar achterna gaan? "

"Wel nee joh, " doet Rianne opeens weer stoer, "laat ze lekker weggaan!"

Dan komt papa opeens naar buiten uit de caravan vandaan.

"Wat was dat voor herrie? " vraagt hij boos. "Zitten jullie Merel te plagen? Waar is ze eigenlijk gebteven? "

Papa is echt heel erg boos, dat zien Rianne en Rick wel.

"Hup, naar binnen en een beetje snel, is me dat een gezellig begin van de vakantie. Ik ga Merel weer ophalen, zo heel ver weg kan ze nog niet zijn."

Snel holt papa naar de weg. Rick en Rianne gaan de caravan binnen.

"Jongens toch, wat zijn jullie bezig, ik word er helemaal verdrietig van, " zucht mama. "Het liefst zou ik papa gaan helpen zoeken, maar ja, ik kan niet weg voor Jacoline."

"O ja wel, hoor!" Rick struikelt haast over zijn woorden. "Dan passen wij wel op Jacoline." Wat heeft hij er een spijt van dat hij Merel zo geplaagd heeft! Had hij het nou maar niet gedaan!

Dan komt papa de caravan weer in.

"Weten jullie welke kant ze op is gegaan? " vraagt hij zenuwachtig aan Rick en Rianne. "Ik zie haar nergens meer."

"Oh, wat erg!" Mama slaat haar hand voor haar mond. "Wat moeten we nu doen? "

Ja, nu schrikt Rianne ook heel erg. Het is eigenlijk helemaal niet zo mooi wat Rick en zij gedaan hebben! En nu... nu is Merel weg! Kon ze het nog maar goed maken. Opeens begint ze te huilen. Dikke tranen rollen over haar wangen. Dan begint ook Rick te huilen.

"Hadden we het maar niet gedaan!" huilt hij. "Nu... nu is Merel weg en misschien komt ze wel nóóit meer terug!"

Papa slaat een arm om Rianne en Rick heen. "Kom." zegt hij, "droog je tranen en dan gaan jullie met mij mee om Merel te zoeken. Dan blijft mama bij Jacoline, goed? En wie weet, komt Merel straks wel weer boven water." Papa laat niet merken aan mama en Rick en Rianne dat hij eigenlijk ook wel heel erg ongerust is.

Even later lopen ze alle drie te zoeken. En mama blijft thuis in de caravan, samen met Jacoline. Die heeft helemaal niet door wat er allemaal aan de hand is. Ze ligt vrolijk te kraaien in haar bedje. Stilletjes glimlacht mama een beetje. Ja,

Jacoline zorgt er wel voor dat mama een beetje afgeleid wordt!

Intussen is Merel al maar verder gehold. Wég wil ze, ver weg bij Rick en vooral Rianne vandaan! Maar ze heeft nou al zó lang gehold en ze heeft nog steeds geen station gezien. En ze wordt zo moe...

"Au!" Net te laat ziet Merel de steen die vlak langs de weg ligt. Met een kreet valt ze in het gras. Wat doet haar voet zeer! Even blijft ze zitten, maar dan probeert ze toch weer op te staan, want ja, die trein, die moet ze toch zien te vinden! Maar het gaat echt niet. Opeens lopen de tranen van verdriet over Merels wangen. En dan huilt Merel.

"Mama, mama, waar bent u nou? Nou zit ik hier helemaal alleen en Rick en Rianne doen zo vervelend en straks wordt het donker..."

Merel snikt het uit. En ze is zo moe, zo vreselijk moe...! Was ze maar niet zo hard weggerend! Wat heeft ze er een spijt van. Nu is ze helemaal de weg kwijt! En ze heeft ook nog eens een hele zere voet. Wat zullen oom Jaap en tante Esther

en misschien Rick en Rianne ook wel ongerust zijn. Misschien zijn ze wel heel erg boos op haar. Dan mag ze nooit meer mee op vakantie. Van ellende gaat Merel languit op de grond liggen. Opeens... een stem!

"Was ist das? " Van schrik schiet Merel overeind. Voor haar staat een man in een blauwe overall. Maar wat praat hij raar!

"Was ist los? " vraagt de man aan Merel. Maar Merel verstaat die Duitse meneer helemaal niet. "Ik... ik weet niet wat u zegt, " antwoordt Merel met een bibberend stemmetje. "Ik versta u niet." "Ooh, " reageert de man. "Bist du eine Hollanderin? "

Ja, dat begrijpt Merel. "Ja, ja!" knikt ze heel hard. "Ik kom uit Holland, maar nu ben ik hier op vakantie!"

Ze vergeet helemaal haar zere voet. Misschien kan die man haar wel terugbrengen naar oom Jaap en tante Esther en Rick en Rianne! Dat zou fijn zijn!

"Ooh!" zegt de man weer. "Dort? " Hij wijst met zijn hand in de richting waar Merel vandaan is gekomen. Maar Merel weet het niet meer precies, "Ik weet het niet."

Verdrietig haalt Merel haar schouders op. "Komm!" zegt de man. "Komm, ich bringe dich dahin!"

Angstig probeert Merel op te staan. Maar met een gil gaat ze weer in het gras zitten.

"Au, au, mijn voet!" jammert ze. De man knielt bij Merel in het gras. Voorzichtig pakt hij Merels voet beet. Die is intussen best wel dik geworden. Opeens ziet Merel in de verte een man aan komen lopen, samen met twee kinderen. Zou dat...? Zou dat...? Ja, ze zijn het!

"Oom Jaap, oom Jaap, Rick, Rianne, hier ben ik!' Wild begint ze met haar armen te zwaaien. En dan begint ze opeens weer heel hard te huilen. Oom Jaap komt intussen aangehold. Rick en Rianne komen er stilletjes achteraan.

"Merel toch, waar was je nou, meisje, we waren zo ongerust!"

Snikkend verbergt Merel haar hoofd in oom Jaap zijn shirt. De Duitse man die bij Merel op de grond zat knikt eens naar papa. 't Is alsof hij wil zeggen: "Wat fijn dat u haar gevonden hebt." En dan vertelt Merel alles. Dat Rianne en Rick haar zo plaagden en dat ze zo graag naar papa en mama wilde. Maar ook vertelt ze van die aardige man die zo vreemd tegen haar praatte. En dan voelt ze het weer, die erge pijn in haar voet. "Kom maar."

Papa tilt Merel zomaar op, net alsof ze een kleine baby is. Rick en Rianne kijken stil naar de grond, maar papa begint opeens ook zo raar te praten, zomaar tegen die aardige man in zijn blauwe overall. Merel snapt er niks van wat die twee tegen elkaar zeggen. Maar ze snapt het wel als die meneer haar gedag zegt. "Guten Tag, " zegt hij. Het lijkt net alsof hij gewoon "Goedendag" zegt, vindt Merel.

Even later lopen ze met z'n vieren weer op de weg terug naar de camping. Papa draagt Merel in zijn armen. Hij praat heel ernstig tegen Merel. Dat ze nooit meer zomaar weg mag lopen, ook al wordt ze geplaagd. En dat ze het altijd moet komen vertellen als ze geplaagd wordt. Ja, Merel snapt best dat ze eigenlijk wel een beetje dom is geweest.

"Ik denk dat je voet een beetje gekneusd is, " zegt papa. "Als we thuis komen zal tante Esther er wel een mooi verbandje omheen doen. Maar dan moet je wel een paar daagjes rustig aan doen, hoor meid!"

Bij de caravan staan mama en Jacoline Merel al op te wachten. Merel wordt door papa in een lekkere stoel gezet met een krukje onder haar zere voet. Mama schenkt wat drinken voor haar in een glas en Rianne komt zelfs met Puck, haar lievelingspop, aangelopen.

"Die mag wel even bij jou zitten. Omdat je zo'n pijn hebt, " zegt ze verlegen. "Enne...we vinden het echt heel zielig voor je dat je een zere voet hebt en het spijt ons echt heel erg en nou kan je niet eens voetballen met ons!" ratelt Rick.

O, wat heeft hij er een spijt van dat hij Merel geplaagd heeft. Terwijl zij eigenlijk best leuk meespeelde, maar Rianne en hij juist niet. Maar nu, nu wordt het vast beter! En volgende week, als Merels voet misschien weer beter is, dan gaan ze lekker gezellig met z'n drieën spelen. Dan wordt het toch nog een leuke vakantie, zeker weten!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen