Lees maar

Kun je God vinden, laat Hij zich altijd vinden? Volgens deze tekst blijkbaar niet: de levende God kan zich ook verstoppen. Je zou zo’n tekst verwachten in een klaagpsalm of bij Job, maar hij staat in een hoofdstuk dat vol is van Gods bevrijding. Israël mag terugkeren uit de ballingschap. Maar de manier waarop dat gebeurt, gaat tegen alle verwachtingen in. Er komt geen tweede Mozes of nieuwe David, maar de Perzische koning Kores heeft de leiding. Gods gezalfde blijkt een heiden te zijn, die de God van Israël niet kent. Wel verlossing dus, maar zo ongedacht.

Dat brengt de profeet tot de uitroep: ‘U bent een God die zich verborgen houdt.’ Zoals het bij de levende God hoort dat Hij hoort en redt, zo hoort het ook bij Hem dat Hij zich verbergt. Dat kan als antwoord op menselijke zonde zijn, maar dat hoeft niet.

De vraag naar Gods aanwezigheid is voor veel mensen herkenbaar, vanwege de situatie in het land, spanningen in de kerken, persoonlijke moeite. Waarom grijpt God niet in, hoelang duurt dit nog? Dat God zich verbergt, past niet bij de populaire gedachte dat God altijd bij je is, je bemoedigt en meteen troost als je erom vraagt. Maar als je met zo’n beeld van God opgroeit, houd je het niet vol als je in aanraking komt met de rauwe werkelijkheid van het leven. Past ons beeld van God wel bij de wijze waarop de Schriften over Hem spreken?

Neem Abraham. Hij moet op Gods roepstem alles achterlaten. Het enige dat hij heeft, is de belofte van God. Jarenlang moet hij met die belofte doen, meer niet. De Heere geeft hem wel een bemoediging door hem op de sterren te wijzen – maar daar lezen we in die 25 jaar wachten maar een enkele keer van. Abrahams ervaring werd gedeeld door Job, door Asaf. Ze moeten wachten, worstelen – en toch laat God hen niet los. Met de komst van Gods eigen Zoon in deze wereld is dat nog zo. ‘Wij zien nog niet dat alle dingen Hem onderworpen zijn.’ Daarom kent levend geloof aanvechting, het worstelt met God. Juist in die worsteling leer je wie de levende God werkelijk is. Hij is God, wij niet.

Tegelijk is Hij de God van Israël, die zich bekendgemaakt heeft. Hij is wel verborgen, maar niet afwezig. Het is niet tevergeefs om Hem te zoeken, verzekert Jesaja even verderop. De verborgen God heeft niet in het verborgene gesproken (vers 19), maar zich geopenbaard. Tegenover een ogenblik verberging staat Zijn eeuwige goedertierenheid (Jes. 54:8).

Deze God is de Heiland. Hij is neergekomen in zijn eigen Zoon. Dat was de diepste verborgenheid: het kruis, de Godverlatenheid van Hem die zonder zonde was. Omdat God toen zweeg, zal Hij zeker antwoorden wie Hem zoeken. Daarom is er toch reden tot hoop. ‘Ik zal de HEERE verwachten, Die Zijn aangezicht verbergt voor het huis van Jakob; op Hem zal ik hopen.’ (Jes. 8: 17) Als je op iemand kunt blijven wachten, dan op Hem die bij Zijn komst alle heil meebrengt.

A. Versluis

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen