Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Investeren in gemeenschap (deel 2)

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Investeren in gemeenschap (deel 2)

11 minuten leestijd Arcering uitzetten

1. Gemeenschap, waar hebben we het over? Goede gemeenschap is een liefdevolle verbondenheid, die veilig en betrouwbaar is. Maar dat blijkt ook vaak een vergezicht dat niet in onze werkelijkheid gerealiseerd kan worden. 2. Wat je kunt doen om in gemeenschap te investeren? Dat gaat over het (bouw)werk van God, over dat wij ons door hem laten gebruiken als levende stenen en over het steigerwerk dat wij nodig hebben als wij het hebben over organisatie.

Voordat je acties gaat uitvoeren om iets tot stand te brengen, is investeren in gemeenschap investeren in het implementeren en incorporeren van wat ik in het vorige artikel beschreven heb. Dat is niet een cursus van enkele weken of een paar maanden, dat is ook niet te bereiken met een verandering van vormen of van management. Het gaat om een proces van jaren waarin het gaat om het hart en het hoofd van elk lid van de kerk. Feitelijk een levenslang proces.

Daar zijn dan ook geen one-size-fits-all oplossingen voor. Die zal ik dan ook niet aanreiken. Er zijn voldoende methoden om mee aan de slag te gaan, als u deze weg wil wilt gaan.

Wat ik wel wil doen is een aantal (richt)lijnen schetsen. Sommige daarvan komen rechtstreeks uit de Schriften [Gods (bouw)werk en ons meewerken], andere komen uit de wereld van theologie, coaching en veranderingsprocessen [onze inzet en de steigers]. En ik stel vragen. Die zijn bedoeld als open vragen, vragen waarover nagedacht kan worden en waarop verschillende antwoorden gegeven kunnen / moeten worden.

1. Gods (bouw)werk

2. Ons meewerken / onze inzet

3. De steigers

Ad 1. Gods (bouw)werk.

• Dat betekent allereerst leven in verbondenheid met God.

Dat is wellicht een open deur en alle volgende ook. Maar toch is het goed om hier aandacht aan te geven: zonder verbondenheid aan God is er geen sprake van gemeenschap der kerk. De gemeenschap der heiligen is allereerst de gemeenschap met de Heilige. En dat betekent niet: gemeenschap met de Bijbel -of rondom de Bijbel-, het betekent gemeenschap met God zelf, door zijn Woord en zijn Geest – door de Zoon en de Geest. Dat heel je leven verbonden is aan de heilige, rechtvaardige, genadige, barmhartige en liefdevolle God. De hele dag, de hele nacht, de hele week en je hele leven. Daarbij gaat het niet om je bewuste denken, maar om het vertrouwen van je hart: dat je weet dat deze God bij jou is met zijn liefdevolle aandacht en dat je van Hem afhankelijk bent. ·

• In woord en gebed

Maar daarnaast is het voor investeren in gemeenschap ook van belang om bewust Gods nabijheid en zijn leiding te zoeken in zijn woord en in het gebed. Ik weet dat er bij veel kerkenraden als eerste punt op de agenda een stukje uit de Bijbel wordt gelezen en wordt gebeden. En dat wordt heel tekenend samengevat onder het kopje: opening. En daarna gaan we door met de agenda. Maar wordt God daadwerkelijk gezocht en geraadpleegd als het gaat om het ontwikkelen van beleid? Als er conflicten zijn? Als de gemeenschap verbroken wordt? En in hoeveel gemeenten wordt er in de eredienst voorbede gedaan voor een groeien in de liefde, zoals Paulus beschrijft in zijn brief aan de Filippenzen (1,9-11)? ·

• Maar ook door te letten op Gods aanwezigheid en de weg die Hij wijst en opent.

Zeker nu, aan het einde van de corona-lockdowns, komen in veel kerken de vragen naar boven of de mensen wel weer naar de kerkdiensten zullen komen en hoe het verder zal gaan met de kerken. Vragen die soms een zorgelijke en angstige of gelaten ondertoon hebben. Waar is dan het vertrouwen op Gods aanwezigheid en zijn leiding? Weten wij waar de HERE wegen wijst en opent? Of zijn wij bezig met onze pogingen om dat wat was te herstellen? Of te vernieuwen?

• Door Hem te kennen en te herkennen (Rom.12,2)

Pas als je God kent, kun je herkennen waar Hij aan het werk is, hoe Hij werkt en dus wat zijn werk is: dat wat goed, volmaakt en Hem welgevallig is (Rom.12,2). Dat is in de eerste plaats wat Hij geeft, en daarna pas wat Hij van ons vraagt. Daarvoor helpt het niet om te leven op de manier zoals mensen die God niet kennen leven: leven met een vooruitgangsgeloof, dat aanneemt dat alles beter wordt. Of leven met een maakbaarheidsgeloof, waarin je eigen acties -of zonden- in het middelpunt staan. Niet proberen je doelen te bereiken met een stappenplan, maar in afhankelijkheid van de HERE. Je ogen door Hem te laten openen voor waar Hij aan het werk is. Het mooie is dat als God aan het werk is je dat soms op verschillende plaatsen, onafhankelijk van elkaar, ziet/hoort bovenkomen.

Één van die dingen is de ontdekking dat de kerk niet de kerkdienst is, maar de vergadering van gelovigen, de onderlinge verbondenheid die onder en in de kerkdienst de eigenlijke basis van de kerk is. De verbondenheid die van God uitgaat en die door God wordt bepaald.

Ad 2. Ons meewerken / onze inzet

Laat je gebruiken als levende stenen voor de bouw van een geestelijke tempel, de woonplaats van de Geest op deze aarde (1Pet.2,5). Stel je concrete leven in dienst van God als een werktuig voor de gerechtigheid (Rom.6,13); wandel in de goede werken die Hij voor je heeft klaargelegd (Ef.2,10).

In al deze teksten en op meer plaatsen in de Schriften wordt ons vertelt dat het niet om ons bouwwerk gaat, maar om dat van God zelf: Hij bouwt, wij laten ons gebruiken, stellen ons aan Hem ter beschikking, wandelen in wat God heeft klaargelegd voor ons.

Op hoeveel bladzijden in onze agenda zetten wij TBG (ter beschikking van God)? Bidden wij elke dag dat God ons de ogen opent voor wat Hij ons vandaag te doen geeft? En stappen we daar dan ook in om erin te wandelen?

Maken wij ruimte in ons hoofd, in ons hart en in onze agenda voor Gods basistaak voor ons: namelijk liefhebben? En liefhebben is in dit verband ook: met ontferming bewogen zijn over mensen die dwalen als schapen zonder Herder (=Jezus). Liefhebben begint in je hart, met de keuze om anderen te zien en te horen. En dan ga je ruimte maken in je hoofd, om die ander daadwerkelijk te kunnen zien en horen. En dan volgt de ruimte in je agenda, om de tijd te hebben om die ander te zien en te horen. Maar je mag het natuurlijk ook omdraaien, het maakt feitelijk niet uit waar je begint: God vult het wel als je jezelf aan God ter beschikking stelt.

Ad 3. Steigerwerk

• Dat wat nodig is om de bouw te ondersteunen en niet in de weg te staan. Stilte, luisteren, spiritualiteit.

De organisatie en de inrichting van de kerk(dienst) is niet de kerk zelf. En daarom moeten deze zaken ondergeschikt zijn aan het werk van God in het vergaderen van gelovigen. De organisatie van de kerk moet de kerk en haar taak ondersteunen en als zij die taak in de weg staat zijn we aan God verplicht om daar serieus naar te kijken.

Dat kijken zal in eerste instantie waarschijnlijk bestaan uit luisteren: Naar God, naar elkaar en naar de wereld om ons heen. Daarom denk ik dat het belangrijk is om de stilte een duidelijke(r) plaats te geven in onze relatie met God, in de eredienst en persoonlijk. Het zal onze relatie met God ten goede komen als we dat op een goede manier leren, als we leren om de spiritualiteit van het ontmoeten van God in ons persoonlijk leven meer te zoeken.

De vraag is dan: kunnen we elkaar daarin de ruimte geven om God te ontmoeten op de manier die past bij hoe Hij ons individueel geschapen heeft? En hoe kunnen we dat doen?

• Geestelijk leiderschap? Communiceren.

Als ambtsdragers worden we geroepen om de gemeente van Christus te leiden. Mag ik u vragen op welke manier u nieuwe ambtsdragers daarop voorbereidt? Heeft u erover nagedacht wat geestelijk leiderschap inhoudt? Gaat dat over profetie, waarbij de gemeenteleden tot de orde geroepen moeten worden? Gaat dat over leraarschap, waarbij de gemeente onderwezen moet worden? Gaat dat ook over herderschap, waarbij de gemeente voorgegaan moet worden, als voorbeelden voor de kudde?

Worden er in de vergaderingen van de kerkenraad besluiten genomen die aan de gemeente worden meegedeeld om door hen te worden gevolgd of uitgevoerd? Of worden door de kerkenraad lijnen vanuit de Schrift getrokken, waarop de gemeente vanaf het begin van het besluitvormingsproces gevraagd wordt in te stappen, (kritisch) mee te denken en gelovig mee te bidden? Waarna de kerkenraad een gedragen en door de Geest geleid besluit kan nemen? Communicatie is meer dan mededelingen van de kerkenraad over de besluiten die de kerkenraad heeft genomen.

De vraag is hier: op welke manier kunt u de communicatie in afhankelijkheid in uw eigen gemeente verbeteren? En wellicht ook op de bredere vergaderingen van de kerk? ·

• Organisatie en cultuur van de kerk/gemeente doorlichten, prioriteiten (laten) stellen en de organisatie aanpassen aan Gods weg en de roeping van de gemeente. Innoveren.

Als je als kerk van Jezus Christus met Hem verbonden bent, naar Hem luistert en Hem wil wilt volgen, dan moet het vormgeven van een organisatie en cultuur hoge prioriteit hebben. Die organisatie en cultuur mag geen belemmering zijn voor de taak die de kerk in deze wereld heeft gekregen van haar Heer. Nu mag en zelfs moet daarover verschillend worden gedacht: immers de concrete situatie en samenstelling van de gemeenschap van de kerk verschilt van plek tot plek. En net als in het Nieuwe Testament er verschillen in organisatie waren die het gevolg waren van situatie en samenstelling, zo zou dat nu ook moeten kunnen. En gelukkig zijn daar mogelijkheden voor.

De vraag is dan: Hoe kunt u gebruik maken van de ruimte die er is om de gemeenschap van uw kerk beter te organiseren, liefdevoller, veiliger en betrouwbaarder te maken?

Zijn wij als kerk te vergelijken met een zieke man op de IC? We doen er alles aan om die man in leven te houden, terwijl hij als gezonde man aan het werk zou moeten zijn. Zijn we als kerk bezig om dat wat er was in stand te houden, ook al kunnen we niet alle vacatures vervuld krijgen? Of wel vervuld, maar niet met mensen met de juiste gaven? Is het soms tijd om prioriteiten te gaan stellen in wat u, als kerkgemeenschap, kan en moet doen? Prioriteiten die voortvloeien uit Gods opdracht, onze situatie en de samenstelling van onze plaatselijke kerk?

De vraag hier is: in hoeverre bent u bereid om onder leiding van de Geest, te innoveren als het om de organisatie en de cultuur van de gemeenschap gaat? ·

• Durf, strippen, kritisch nadenken vanuit God en de samenleving, in crisis en kansen.

Dat vraagt uiteindelijk om durf. Durf om op God te vertrouwen en niet te steunen op eigen inzicht (Spr. 3,5). Durf om te onderzoeken waar het in de kern om gaat. Durf om je eigen organisatie te strippen, terug te brengen tot het noodzakelijke minimum. Dat minimum zal voor elke gemeenschap anders kunnen uitpakken. Waarop is onze organisatie gebaseerd? Op vertrouwen op de HERE of op ons eigen inzicht? Waarop is onze organisatie gericht, wat is haar doel? Op de taak die wij hebben ontvangen of op het behoud van onze bestaande organisatie?

Is er durf vanuit en voor God? Durven wij onszelf kritisch tegen het licht van Gods aanwezigheid te houden? Durven wij kritisch na te denken over hoe wij de samenleving om ons heen, onze buren, vrienden of zelfs familieleden kunnen dienen vanuit Christus? Durven wij over de drempel van onze gemeenschap, ons geloof, te stappen op weg naar de ander (Mt.28,19), of blijven wij van de ander vragen om de drempel naar ons over te gaan en zich aan ons aan te passen? Durven wij de kosten te dragen van onze jongste broeder die terugkomt bij de Vader (in de gelijkenis van de verloren zoon gaat het feest dat de vader geeft voor zijn jongste zoon ten koste van de erfenis van zijn oudste zoon)?

Wij leven in een crisis. Als wereld, als samenleving, en ook als kerk. Komt iedereen nog terug in de kerkdienst? Hoeveel eenzaamheid is er aan het licht gekomen? Hoeveel niet-verbonden-zijn? Durven wij daarin nieuwe kansen te ontdekken? Te onderzoeken en zelfs te wagen? Niet vanuit onszelf, niet vanwege onszelf, maar vanuit en vanwege de liefde van Christus die ons drijft. Vanwege de Heiland der wereld, de Redder van de armen en verlorenen, de Heer der kerk.

Dit is de ultieme vraag: Op welke manier en in hoeverre durven wij te vertrouwen op de HERE en daarop onze organisatie, kerkcultuur en taakstelling aan te passen, met het oog op de redding van de wereld?

Enkele (recente) mogelijkheden om verder te denken:

De slag om het hart. Over secularisatie van het verlangen. Herman Paul. 2017, Uitgeverij Boekencentum, Utrecht

Herkerken. De toekomst van geloofsgemeenschappen. Remmelt Meijer & Peter Wieringa. 2020, Uitgeverij Vuurbaak, Amersfoort.

Opener dan ooit. Nieuwe kansen voor kerken, Tim Vreugdenhil. 2021 KokBoekencentrum Uitgevers, Utrecht.

Het Focustraject van de IZB, dat via deputaten evangelisatie ook in de CGK wordt uitgeprobeerd. Dit traject van 2 jaar focust op de relatie met Jezus, persoonlijk en als gemeenschap.

R. van der Beek


Deel 1 is te vinden in AC 2021 nr. 5 pag. 9 - 12.

Dit artikel werd u aangeboden door: Christelijk Gereformeerde Kerken

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van maandag 1 november 2021

Ambtelijk Contact | 24 Pagina's

Investeren in gemeenschap (deel 2)

Bekijk de hele uitgave van maandag 1 november 2021

Ambtelijk Contact | 24 Pagina's