Massahysterie

Iets horen en het nazeggen is niet verkeerd. Het is zelfs heel goed. Het gaat er maar om wie we naspreken. U begrijpt dat ik doel op het Woord van God. Belijden is: hetzelfde zeggen. Hetzelfde zeggen als de Bijbel.

Het gaat verkeerd als we gaan zeggen wat de massa zegt. Er zijn rondzingende waarheden. Het gaat dan over zaken als immigratie, over het klimaat, over Rusland, over Trump, over gezangen in de kerk, over de lengte van een preek, over het gebruik van de mobiele telefoon.

Er zijn niet zo veel mensen die zichzelf durven zijn en die een eigen mening hebben. Om dat te bereiken, moet je immers vraagtekens zetten. U begrijpt dat dit zeker voor een christen echter een uiterst noodzakelijke houding is. Christenen moeten “geheel anders” zijn. Zij zullen zich juist niet willen voegen naar de heersende trend en de laatste mode. We moeten dus proberen alert te zijn op die algemene waarheden. Er zijn scholen waar jongeren vooral merkschoenen willen dragen. Het zijn de namen die iedereen zoekt. Ik begrijp dat het moeilijk is om tegen zulke trendsetters in te gaan. Voor ouders is dat ook een moeilijke keus. Kinderen kunnen immers al snel uitgebannen worden uit de groep als ze zich niet voegen naar de clichéstijl. Voor ouders is dit een uiterst moeilijke afweging. Toch zullen we ons in ieder geval moeten oefenen om onze kinderen te laten opgroeien tot zelfstandige persoonlijkheden. Het geldt evengoed voor ouderen. Er zijn nogal wat oude mensen die zich opvallend modern willen kleden. U begrijpt dat dit de omgekeerde wereld is. Zij zouden juist de jeugd moeten bijbrengen dat ze eigen lijnen moeten trekken die gebaseerd zijn op Gods Woord.

Ik heb het nu over kleding. Aangepast gedrag kan op allerlei manieren zich voordoen. Iedereen een hoed, dus u doet dat misschien ook. Iedereen zonder, dus ook daar ga je niet tegenin. In zo’n geval is het goed eens na te denken over een eigen stijl. Ik preek wel eens in gemeenten waar de hoofdbedekking grotendeels afgeschaft is. Er zijn er dan toch, vaak maar enkelen, die toch gewoon zichzelf blijven en de hoed blijven dragen. Ik heb daar respect voor. Dat getuigt van een eigen mening. En je bent heus niet eigenwijs, als je een eigen weg wilt gaan. Vooral niet als we deze weg willen richten naar het Woord van God.

In mijn jeugd werd ervoor gewaarschuwd dat Parijs ons de wet zou voorschrijven. Het ging dan over de Parijse mode. Dat kan dus ook gezegd worden van de lange broek. Dat is in veel streken een must. De omgeving lijkt je deze stijl dwingend op te leggen. En als u in een refo-dorp eens om u heen kijkt, valt u al snel op dat de korte rok algemeen voorkomt. We zeggen dan in de kerk altijd maar (ook weer zo’n gezegde van de straat) dat het niet aan de buitenkant zit. Een prachtige uitvlucht om onze kameleonstijl goed te praten. Ik benader de kledingroblemen nu dus vanuit een andere hoek. Het gaat me om de eigenheid, waardoor we ook makkelijker ons voegen naar het Woord van God. De Rechabieten dronken geen wijn. Dat hielden ze vol, hoewel wijn niet verboden was. Maar dat was hun stijl. De Heere prees hen hierom.

Kleding is dus een verschijnsel van de buitenkant, waardoor mensen zich kunnen oefenen om niet mee te zwemmen met de stroom. Er zijn echter items, die nog dieper gaan en gevaarlijker consequenties opleveren. Je kunt bijvoorbeeld de NOS napraten en zeggen wat daar gezegd wordt. Dan komt u gevaarlijk dichtbij zaken als indoctrinatie of hersenspoeling. Je zou ook gewoon kunnen zeggen dat de afgoden van de moderne mening over je gaan heersen. Het wordt een hype. Dus niet die muziek mooi gaan vinden die iedereen mooi vindt. Niet die reclames volgen die het hardste roepen en die met meest aan de weg timmeren.

Dit overgebracht op de kerk, moet ik erkennen dat wij, dominees, er ook heel goed in zijn. Eigenlijk speelt hier het verschijnsel van het inspelen op wat de gemeente of wat de theologie meent. Een stijl hanteren, die het op de markt heel goed doet. Ik weet zelf uit eigen ervaring, dat je zoiets al snel dreigt te doen. We moeten daar eerlijk in zijn. Als we bijvoorbeeld algemene waarheden zeggen en eindeloos herhalen over bevinding en over de beleving, krijgt u de systeemweg; iedereen zegt dat het zo gaat, dus je gaat erop zitten wachten.

Zo deed Micha niet. Achab had vierhonderd profeten die allemaal hetzelfde zeiden. Ze hielden altijd een mooie preek. Tenminste, dat vond de koning. Ze geloofden er zelf ook in. Micha echter was authentiek in zijn profetie. Maar daardoor zat hij ook achter de tralies. Dat willen we natuurlijk geen van allen. Dit voorbeeld geeft wel aan hoe ernstig de gevolgen zijn als we de trend van de tijd volgen. Het kostte Achab zijn leven. Hoezeer heeft ook Gods Zoon dingen moeten zeggen die tegen de theologie van Zijn dagen ingingen. Als Luther dat niet had gedaan, wat zou er van de kerk terecht gekomen zijn? Eck vroeg Luther of hij het echt beter meende te weten dan alle pausen en concilies bij elkaar. Hij meende echter dat Gods Woord maatstaf moest zijn. Gelukkig als we hem daarin volgen. “Wees uzelf, zei ik tot iemand, maar hij kon niet, hij was niemand”.

U begrijpt hoop ik, dat we dusdoende staan moeten voor vaste waarheden. Maar dat vraagt bekering. Het gaat om de vaste waarheid van Gods Woord. Geen gestolde vroomheid en stenen tafelen, maar geestelijke brieven die geschreven zijn in vlezen tafelen, van het hart.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen