Waar is ons kind?

Een boek met op de voorzijde een kinderledikantje. Een leeg ledikantje. Treffend gekozen. Het maakt zichtbaar dat er sprake is van een gemis. Een kind, dat er was, maar nu niet meer. Of: een kind dat werd verwacht, maar de verwachting werd afgebroken. Het wiegje bleef leeg. Een bloem, in de knop gebroken. Dit boek gaat dan ook over het overlijden van een jong kind, voor de geboorte of na de geboorte. In het bijzonder wordt besproken de vraag naar de eeuwige bestemming van het kind. Ds. M.A. Kempeneers doet in dit boek een poging om aan vaders en moeders van een overleden kindje en aan andere betrokkenen een praktische en pastorale handreiking te bieden. Naar mijn indruk treft hij de goede toon en geeft hij betrouwbare leiding.

Niet voor niets kreeg dit boek de titel Waar is ons kind? Het is een vraag die ds. Kempeneers en zijn vrouw ook persoonlijk kennen. Hun zoontje Marijn stierf in 1993 enkele uren na zijn geboorte. Een ervaring die velen met hen delen. Wie het moest meemaken, weet van het verdriet en de ontreddering. Pijn die je je hele leven met je mee moet dragen. Een lege plek die niet meer wordt opgevuld, ook al krijgen of hebben de ouders andere kinderen. Je kind is immers vlees van je eigen vlees. Wat zou er meer schrijnen dan dat je je eigen kindje in een kil en donker grafje moet neerleggen.

Naast alle pijn en verdriet vanwege het verlies komt er voor veel kerkelijke ouders dan nog de vraag, verwoord door dit boekje: waar is ons kind? We belijden immers dat we heenreizen naar onze eeuwige bestemming. Dat geldt niet alleen volwassenen, dat betreft ook de kinderen. En onze kinderen zijn zondige kinderen. Het zijn immers ònze kinderen. Ook in dit opzicht: vlees van ons vlees. Ze hebben via ons, hun ouders, een kwade erfenis ontvangen. Scherp maar terecht verwoordt ons doopformulier het: … dat wij met onze kinderen in zonden ontvangen en geboren, en daarom kinderen des toorns zijn, zodat wij in het rijk van God niet kunnen komen dan alleen door het wonder van de wedergeboorte. Zou er dan verwachting voor ons gestorven kind zijn? Ons kind wedergeboren? Het heeft vanwege zijn of haar prille leeftijd de tekenen daarvan niet kunnen tonen. Aangrijpende vragen!

Juist op dit punt wijst dit boekje de weg. Een bijbelse en beproefde weg. Het is de weg die ook onze Dordtse vaderen hebben gewezen. Uitvoerig gaat ds. Kempeneers hierop in. Het is eigenlijk de spits van zijn boodschap. Jawel, ook praktische aspecten, samenhangend met het aanstaande sterven en het gestorven-zijn van ons kind, komen aan de orde. Goede adviezen worden verwoord. Over de begeleiding van het stervende kind. Over de begrafenis en over hoe nu verder zonder ons kindje. Toch ligt de eigenlijke boodschap van dit pastorale boek in het geven van een antwoord op de centrale vraag, zoals in de titel verwoord.

De kerkvergadering van Dordrecht (1619) heeft een heldere en troostvolle reactie gegeven op het remonstrantse verwijt als zou het de leer van de calvinisten zijn dat God de kleine kinderen van de borsten der moeders afrukken zou en titanniglijk in het helse vuur zou smijten… Deze stelling heeft de synode van ganser harte met verfoeiing verworpen. Hun belijdenis is een heel andere. Namelijk dat het Woord van God helder uitspreekt dat de kinderen van de gelovigen heilig zijn. Niet vanwege die ouders of die kinderen zelf, maar vanwege het vaste en betrouwbare verbond van God. Daarom moeten de godzalige ouders niet twijfelen aan de verkiezing en de zaligheid van hun kinderen die de Heere in hun kindsheid door de dood wegneemt [DL I, 17]. Helder legt ds. Kempeneers uit vanuit welke intentie en met welke herderlijke bedoeling deze belijdenis op deze wijze is verwoord. Zijn uitleg ligt in het verlengde van die andere uitspraak van de kerk der Reformatie waarin wordt beleden dat onze kinderen, niet minder dan de volwassenen, in het verbond van God en in Zijn gemeente begrepen zijn, en dat hun de vergeving en verlossing van de zonden wordt toegezegd [HC zondag 27].

Zijn onze kinderen dan automatisch zalig? Dreigt hier geen verbondsoptimisme? Of deze vraag: kunnen we in plaats van ons te richten op verbond en beloften niet beter afgaan op getuigenissen uit de mond van Gods volk? Daar zijn toch ook voorbeelden van? Laat ik in deze korte bespreking maar verwijzen naar dit boekje zelf. Ik meen van harte dat hier recht gedaan wordt aan wat we in dit opzicht kunnen leren uit het Woord van God en onze belijdenis. Tot een levendige troost. Voor wie? Voor hen die uit genade Zijn verbond en woorden als hun schatten gadeslaan… [Psalm 25].

N.a.v.: Ds. M.A. Kempeneers, Waar is ons kind? Herziene derde druk. Uitgeverij Brevier, Kampen. Hard cover. 140 pag. ISBN 9 7894 9243 361 9. Prijs € 16,50.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen