Europese visserijverkiezingen

Europa is de laatste jaren op veel beleidsterreinen steeds invloedrijker geworden. Terecht bestaat dan de angst dat het overdragen van bevoegdheden naar Brussel/Straatsburg de soevereiniteit van de lidstaten aantast. Het schrikbeeld voor velen is dan ook een soort ‘Verenigde Staten van Europa’. Vandaar dat de campagneleus: “Samenwerking ja, superstaat nee!” precies de kern raakt van waar het ook deze verkiezingen weer over zal gaan.

Een van de beleidsterreinen waarbij er ten diepste al sprake is van een ‘Verenigde Staten van Europa’ is visserij. Europa is de plek waar het visserijbeleid wordt gemaakt. De ruimte voor lidstaten hierin is gemarginaliseerd tot het aanbrengen van punten en komma’s. Ik bedoel niet dat het volkomen onzin is dat visserij een Europese aangelegenheid is. Vis houdt zich niet aan nationale grenzen, evenals onze vissers die naast de Nederlandse wateren ook vissen in Britse, Noorse, Belgische en Franse wateren. Wat dat betreft hechten onze vissers aan het aloude principe van Hugo de Groot; ‘mare liberium’ (‘de vrije zee’). Het ideaal van een ‘mare liberium’ is echter in rap tempo aan het verdwijnen. De hoeveelheid regelgeving vanuit Europa voor de visserij is dusdanig groot dat een vissersschip zo langzamerhand een drijvend juridisch kantoor is geworden. Ook het originele idee van een Europa als vredebewakend orgaan staat onder druk. Nationale belangen en politieke krachtsverhoudingen zorgen voor een emotioneel spel van politiek handjeklap.

De afgelopen periode heeft Europa zich tegenover de visserij dan ook niet van haar beste kant laten zien. Een dramatisch pakket aan ‘Technische Maatregelen’, met als onderdeel daarvan het verbod op puls, werd afgelopen periode aangenomen. “Een prestatie van formaat”, noemde de Spaanse parlementariër Mato het dat het Europees Parlement zo’n omvangrijk pakket aan regelgeving had aangenomen. Dat het een pakket is waarbij selectief vissen, vermindering van bodemberoering, betere spreiding van de vloot, CO ₂ -reductie en brandstofbesparing vakkundig de nek om zijn gedraaid, leek hen niet te deren. Europa wat ooit het centrum van innovatie was, heeft nu gekozen voor stilstand.

Het verbod op het gebruik van het pulstuig en de nieuwe technische maatregelen zijn echter niet de enge zorg van de sector. Ook de brexit is een potentiële ijsberg waar de sector op vast kan lopen. Het potentiële verlies van 40% van de visgronden is een enorme aderlating. Het is voor de visserij dan ook van wezenlijk belang dat de toegang tot de Britse wateren overeind blijft. Waar andere professies eventueel een uitwijkmogelijkheid hebben, bestaat deze voor de visserij niet. Daar komt bij dat de hele discussie over klimaat en milieu soms nog sneller opwarmt dan de aarde in de heftigste voorspellingen zou doen.

Het bovenstaande maakt duidelijk wat de zorgen voor de visserij zijn. En juist vanwege die zorgen zijn de aanstaande verkiezingen voor het Europees Parlement van 23 mei zo belangrijk. Het is onze beurt om op te staan voor de Europarlementariërs die de afgelopen periode, soms tegen beter weten in, voor ons zijn opgestaan. Zij verdienen onze steun om in Europa een christelijk en nuchter geluid te laten horen!

Een kanttekening bij een belangrijk onderwerp voor de komende verkiezingen door Nathanaël Middelkoop. Hij is belangenbehartiger bijVisNed en kandidaat 17 op de lijst voor CU-SGP.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen