‘Bij ons in de Biblebelt’?

UNHEIMISCH GEVOEL

En toch had ik een onbevredigend gevoel toen ik weer terugliep door de straten van Utrecht op weg naar het station. Onderwijl mijmer je daar dan over: Ben ik wel een refo? Waarom werkte de expositie vervreemding in de hand? Waarom word je niet warm van deze tentoonstelling, maar krijg je tegenzin tegen het refogebeuren?

Al reflecterend op mijn eigen unheimische gevoel dacht ik dat het samen zou hangen met de objectivering van de gereformeerde gezindte die hier plaatsvindt. Elke objectivering van jezelf is een bepaalde reductie waarin je jezelf niet helemaal herkent en waarin er tekort wordt gedaan aan je persoonlijkheid.

Waar zit dan die reductie in? Toen schoot het door mij heen en werd het voor mij helder: Ik beleef mijzelf niet als een refo, maar ik weet mij een christen. Ik ben een christen wegens Christus. Ik geloof niet alleen dat Hij bestaan heeft en dat Hij is opgestaan, maar Hij is één met mij en ik met Hem.

WAAR IS JEZUS?

Dat roept de prangende vraag op over deze tentoonstelling: Waar is Jezus? De brede en de smalle weg zijn prominent aanwezig, rokken in diverse lengten dringen zich aan je op, de geschiedenis van afscheidingen is op een kleine afwijking na nauwkeurig in kaart gebracht, maar ik mis mijn Heiland. Wat zijn christenen zonder Jezus Christus?

Is het wezen van het Biblebeltchristendom in kaart gebracht in een tentoonstelling waar de Heere Jezus ontbreekt? Dan houd je over wat het geheel uitstraalt: een cultureel fenomeen met religieuze motivatie. Als dit het Biblebeltchristendom is, is het vergelijkbaar met elke andere religie op aarde.

EEN RELIGIE ALS AL DE ANDERE?

Is dat zo? Néén. Het christelijk geloof is niet vergelijkbaar is met enige religie, omdat het om een uniek Persoon gaat. Om Christus’ wil zitten we niet opgesloten in een subcultuur, maar we zijn van alle tijden en van alle plaatsen.

Het gaat zelfs nog verder. Als Christus’ koninkrijk alleen tot alle tijden en alle plaatsen zou behoren, is er nog geen recht gedaan aan het wezen ervan. Dan zouden we het nog over iets authentiek menselijks kunnen hebben. Het rijk van Jezus Christus gaat nog verder. Zijn koninkrijk is van hemelse orde. Dit betekent dat het de hele geschiedenis en de hele wereld omvat.

De refokarakteristieken behoren tot een bepaald deel van de christenheid, in een bepaald werelddeel, voor een bepaalde periode. Niets mis mee natuurlijk. Maar christenen uit andere tijden en uit andere plaatsen voldoen er wellicht niet aan. Daarom kost het veel inspanning om in alle refohectiek in de tentoonstelling het authentiek christelijke op te sporen.

Zou het aan de refo’s liggen dat zij in een museum als een interessante subcultuur zijn geplaatst? Ligt het aan de voorgangers dat uiterlijkheden als karakteristiek voor deze christenen wordt gezien? Deze vraag drong zich ook aan mij op. Zo is de tentoonstelling een geweldige stimulans om van bijzaken geen hoofdzaken te maken, en Jezus Christus onverkort te preken en uit te leven. Dan kun je ook een kleine minderheid zijn, want deze Koning heeft de meerderheid.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen